ικανός, -ή, -ό, επίθ. [<αρχ. ικανός], ικανός. 1. που είναι πετυχημένος στο επάγγελμά του: «είναι ικανός γιατρός || είναι ικανός δικηγόρος». 2. επαρκής, ικανοποιητικός ως προς το μέγεθος ή ως προς τον αριθμό: «υπάρχει ακόμα ικανός χρόνος για να προλάβουμε το τρένο || υπήρχε ικανός αριθμός ατόμων που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο σεμινάριο». 3. (ειδικά για το στρατό), που είναι άξιος να υπηρετήσει στις τάξεις του στρατού. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. λ. γιωτάς·
- δε σ’ έχω ικανό να…, δε σε θεωρώ άξιο να κάνεις ή να καταφέρεις κάτι: «δε σ’ έχω ικανό να κόψεις το ποτό || δε σ’ έχω ικανό να κόψεις το τσιγάρο || δε σ’ έχω ικανό να φέρεις σε πέρας αυτή τη δουλειά». Συνών. δε σ’ έχω άξιο να(…)·
- είναι ικανός για όλα, είναι αδίστακτος, ενεργεί χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, μετέρχεται όλα τα μέσα προκειμένου να πετύχει κάτι: «πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός μαζί του, γιατί είναι ικανός για όλα»·
- είναι ικανός να…, έχει την ικανότητα, την αξιοσύνη να φέρει σε πέρας κάτι: «ξέρω ότι είναι καλός άνθρωπος, αλλά δεν ξέρω αν είναι ικανός να σου τελειώσει τη δουλειά σου»· βλ. και φρ. τον έχω ικανό να(…)·
- τον έχω ικανό για όλα, βλ. φρ. είναι ικανός για όλα·
- τον έχω ικανό να…, τον θεωρώ άξιο να ενεργήσει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο που ξεπερνάει συνήθως τα όρια του κανονικού ή του συνηθισμένου, ιδίως προς το κακό, τον θεωρώ άνθρωπο που δεν έχει ηθικούς ενδοιασμούς: «τον έχω ικανό να βάλει και τον αδερφό του φυλακή αν του χρωστάει λεφτά».