διαταγή, η, ουσ. [<αρχ. διαταγή <διατάσσω], η διαταγή·
- βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα, οι διαταγές των ανωτέρων δεν επιδέχονται αμφισβήτηση και πρέπει να εκτελούνται οπωσδήποτε: «αφού το ζήτησε ο πατέρας του, βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα»·
- δίνω διαταγή, διατάζω: «ποιος σου έδωσε διαταγή να τους αφήσεις να μπουν μέσα χωρίς εισιτήριο;»·
- είμαι στις διαταγές του, είμαι απόλυτα εξαρτημένος από κάποιον, τον υπηρετώ, είμαι έτοιμος από ανάγκη, υποχρέωση ή επιθυμία, να πραγματοποιήσω κάθε επιθυμία ή εντολή του. Συνών. είμαι στους ορισμούς του·
- η επιθυμία σου είναι για μένα διαταγή, θα εκτελέσω οπωσδήποτε αυτό που επιθυμείς, ιδίως λόγω μεγάλης συμπάθειας: «ζήτα μου ό,τι θέλεις, αγάπη μου, γιατί η επιθυμία σου είναι για μένα διαταγή»·
- μέχρι νεοτέρας διαταγής, μέχρις ότου βγει διαφορετική διαταγή ή απόφαση (ενν. ότι ισχύει αυτή που υπάρχει): «θα εξακολουθήσουμε να δουλεύουμε με τον ίδιο τρόπο, μέχρι νεοτέρας διαταγής». Με τον καιρό, το διαταγής ακούγεται όλο και λιγότερο·
- στις διαταγές σου! ή στις διαταγές σας! λέγεται σε περίπτωση που περιμένουμε από κάποιον που είναι ή θεωρούμε ανώτερό μας να μας δηλώσει την επιθυμία ή την εντολή του για κάτι, ή, αν αυτή έχει γίνει φανερή, δηλώνουμε πως θα πραγματοποιηθεί. Από τη στρατιωτική γλώσσα. Συνών. δούλος σου! ή δούλος σας! ή δούλος σου ταπεινός! ή δούλος σας ταπεινός! / στις προσταγές σου! ή στις προσταγές σας! / στους ορισμούς σου! ή στους ορισμούς σας!