πίνω, ρ. [<αρχ. πίνω], πίνω. 1α. είμαι αλκοολικός, μέθυσος: «απ’ τη μέρα που άρχισε να πίνει, κινδυνεύει να καταστραφεί». (Τραγούδι: πίνω για να ξεχνώ τον πόνο μόνο, λέω στον ταβερνιάρη ρετσίνα κεχριμπάρι). β. πίνω αλκοόλ, πίνω οινοπνευματώδες ποτό: «συναντήθηκα τυχαία στο δρόμο με τον τάδε κι ήπιαμε κάνα δυο τρία ποτηράκια σ’ ένα ουζερί». (Λαϊκό τραγούδι: στην αγορά του Πειραία, πέντ’ έξι γεροντάκια, πίνανε και τα λέγανε κι ήρθανε στα μεράκια). 2. απορροφώ υγρό: «κλείσε τη φωτιά κι άσε το φαγητό να πιει το νερό του». 3α. (στη γλώσσα των ναρκωτικών) κάνω χρήση χασισιού ή άλλου ναρκωτικού. (Λαϊκό τραγούδι: τουμπεκί απ’ την Περσία βρε, πίνει ο μάγκας με ησυχία // θα κάνω γιουφ από λαγού ποδάρι κι όλη την πρέζα με την μύτη μου θα πιω). β. καπνίζω: «καπνίζω το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου μου». 4. ως άκλ. ουδ. το πιει, αυτό που πίνεται, ιδίως το ποτό: «πρέπει να κόψεις το πιει, γιατί σε λίγο σε βλέπω αλκοολικό». (Ακολουθούν 57 φρ.)·
- άλλος πληρώνει κι άλλος πίνει, βλ. λ. άλλος·
- αλλού τρως και πίνεις (κι) αλλού πας και το δίνεις (ενν. το μουνί σου), βλ. λ. αλλού·
- άντε πιες το γάλα σου! (το γαλατάκι σου!), βλ. λ. γάλα·
- ας πιει ξίδι ή ας πιει ξίδι να ξεθυμώσει ή να πιει ξίδι ή να πιει ξίδι να ξεθυμώσει, βλ. λ. ξίδι·
- ας πιει σκορδοστούμπι ή ας πιει σκορδοστούμπι να ξεθυμώσει ή να πιει σκορδοστούμπι ή να πιει σκορδοστούμπι να ξεθυμώσει, βλ. λ. σκορδοστούμπι·
- ας πιει σόδα ή να πιει σόδα, βλ. λ. σόδα·
- Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει, βλ. λ. Γιάννης·
- είναι να την πιεις στο ποτήρι, βλ. λ. ποτήρι·
- έφτασε στη βρύση και δεν ήπιε νερό, βλ. λ. νερό·
- έφτασε στην πηγή και δεν ήπιε νερό, βλ. λ. νερό·
- η κότα όταν πίνει νερό, κοιτάζει και το Θεό, βλ. λ. κότα·
- η κότα όταν πίνει νερό, κοιτάζει και τον ουρανό, βλ. λ. κότα·
- ήπιε τ’ αμίλητο νερό, βλ. λ. αμίλητο νερό·
- θα πιω κι αυτό το ποτήρι, βλ. λ. ποτήρι
- θα σου πιω το αίμα, βλ. λ. αίμα·
- θα σου πιω το μάτι, βλ. λ. μάτι·
- κουβαλάει κρασί και πίνει νερό, βλ. λ. νερό·
- με δικό σου άνθρωπο φάε και πιες, αλισβερίσι μην έχεις, βλ. λ. αλισβερίσι·
- μου ήπιε το αίμα, βλ. λ. αίμα·
- μου πίνει το αίμα σαν βδέλλα ή μου πίνει το αίμα σαν τη βδέλλα, βλ. λ. βδέλλα·
- ο διψασμένος πίνει σιωπή, βλ. λ. σιωπή·
- ο παίζων χάνει και πίνων μεθάει, βλ. λ. παίζω·
- όποιος διψάει, πίνει με σιωπή, βλ. λ. σιωπή·
- οπού ακολουθάει το γάιδαρο, πίνει και τις πορδές του, βλ. λ. γάιδαρος·
- όπου περπατεί το ποτάμι, από κει θα πιεις νερό, βλ. λ. νερό·
- όσο πίνει η πεθερά μας, τόσο μας καλοχαιρετάει, βλ. λ. πεθερά·
- όσοι πίνουν και μεθούνε, λησμονούν όσα χρωστούνε, βλ. λ. μεθώ·
- ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε, βιαστική ενέργεια για υλικές απολαύσεις λόγω μικρής διάρκειας της ζωής. (Λαϊκό τραγούδι: στην παλιοζωή που ζούμε να τι θα κερδίσουμε, ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι θα γλεντήσουμε)·
- ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας, βλ. λ. κώλος·
- πιες λάδι κι έλα βράδυ, βλ. λ. λάδι·
- πιες πρώτα το γαλατάκι σου! βλ. λ. γαλατάκι·
- πίνει ένα βαρέλι στην καθισιά, βλ. λ. βαρέλι·
- πίνει ο δήμαρχος, πίνει για κέφι, πίνει ο σκουπιδιάρης, είναι αλκοολικός, η υψηλή κοινωνική θέση δίνει άλλοθι στις πράξεις αυτών που την κατέχουν·
- πίνει σαν νεροφίδα, βλ. λ. νεροφίδα·
- πίνει σαν πούστης ή πίνει σαν τον πούστη, βλ. λ. πούστης·
- πίνει σαν σφουγγάρι, βλ. λ. σφουγγάρι·
- πίνουμε ένα (κάνα) ποτήρι, βλ. λ. ποτήρι·
- πίνω άντερα ή πίνω τ’ άντερά μου, βλ. λ. άντερο·
- πίνω αργιλέ, βλ. λ. αργιλές·
- πίνω νερό στ’ όνομά του, βλ. λ. όνομα·
- πίνω στην υγεία σου! ευχετική πρόποση·
- πίνω στο πόδι, βλ. λ. πόδι·
- πίνω το καταπέτασμα, βλ. λ. καταπέτασμα·
- πίνω το πικρό ποτήρι, βλ. λ. ποτήρι·
- πίνω τον αγλέουρα, βλ. λ. αγλέουρα·
- πίνω τσιγάρο, βλ. λ. τσιγάρο·
- πίνω φαρμάκι ή πίνω φαρμάκια, βλ. λ. φαρμάκι·
- πίνω χασίσι, βλ. λ. χασίσι·
- τα πίνω, α. πηγαίνω τακτικά στην ταβέρνα ή στο μπαρ με σκοπό να πιω, είμαι πότης: «μαζεύονται κάθε βράδυ στην ταβέρνα και τα πίνουν». (Λαϊκό τραγούδι: αυτό το βράδυ το σκοτεινό είμαι μονάχος και σε ζητώ^. πού να γυρίζεις, πού να γλεντάς, με ποιον τα πίνεις και με ξεχνάς). β. συνηθίζω να ξοδεύω τα λεφτά μου στο πιοτό: «όσα βγάζει πάει και τα πίνει»·
- το πίνω, μου αρέσει το πιοτό, πίνω πολύ. (Τραγούδι: εγώ το πίνω και το λέω, γίνομαι στουπί και δε με νοιάζει, σας ορκίζομαι, ο κόσμος τι θα πει)·
- το πίνω και με πίνει, δεν αντέχω στο πιοτό ή μου προξενεί εξουθενωτικό μεθύσι: «αφού το πίνεις και σε πίνει, ρε παιδάκι μου, σταμάτα επιτέλους αυτό το πιοτό!». (Λαϊκό τραγούδι: το πίνω και ο πόνος μου ούτε στιγμή δε σβήνει, απόψε τ’ αφιλότιμο το πίνω και με πίνει)·
- τον ήπια (ενν. τον πούτσο, τον ψώλο), α. (στη νεοαργκό, ιδίως για γυναίκα) δέχτηκα να υποστώ τη σεξουαλική πράξη: «τον ήπια, γιατί ήταν και όμορφο αγόρι, αλλά και τεστοστερόνης». β. (γενικά) ξεγελάστηκα, εξαπατήθηκα, την πάτησα: «μου τα παρουσίασε όλα τόσο όμορφα, που στο τέλος τον ήπια χωρίς να το καταλάβω»·
- τον ήπιε η θάλασσα, βλ. λ. θάλασσα·
- τον πίνει τον καφέ, βλ. λ. καφές·
- τρώει και πίνει, βλ. λ. τρώω·
- φάε μέλι, πιες νερό, σύρε μέλι στο καλό, βλ. λ. μέλι·
- χάρη στο βασιλικό πίνει η γλάστρα το νερό, βλ. λ. χάρη.