Ιατροσόφια

                                               Τῆς γυλλοῦς.   

                                    (Ms 2316, ff. 432a - 433 a)

     Ὡς ἐκατήρχετο ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἀρχάγγελος Μιχαὴλ, ὑπήντησεν αὐτῷ

τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα, ἔχουσα τρίχας ἕως τῶν πτερνῶν αὐτῆς καὶ τοὺς

ὀφθαλμοὺς αὐτῆς πεπυρωμένους. Καὶ λέγει αὐτὴν ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ:

«Πόθεν ἔρχῃ καὶ ποῦ ὑπάγεις;». Ἀπεκρίθη ἡ μιαρὰ, λέγει αὐτῷ·:

«Ἐγὼ ἀπέρχο[μαι] εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον ὡς ὄφις, ὡς δράκων, ὡς ἑρπετὸν,

τετράποδα ἐξαλείψω· ἐγὼ ὑπάγω ποιῆσαι γυναικῶν πληγὰς, ἐγὼ ποιῶ

αὐτὰς καρδίαν πονέσαι, γάλα σφῖξαι, νήπια πνῖξαι, καὶ πάλιν ποιῶ τα

μένειν καὶ τότε ἀποκτενῶ αὐτά· τὸ γὰρ ὄνομά μου Παζαρέα καλοῦμαι·

ὅτε γὰρ ἔτεκεν ἡ ἁγία Μαρία τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, ἀπῆλθον αὐτὴν

πλανῆσαι καὶ εὑρέθην πλανημένη».

     Καὶ πιάσας αὐτὴν ὁ ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἐκ τῶν δεξιῶν αὐτῆς πλοκά-

μων, καὶ λέγει αὐτὴν Μιχαὴλ ὁ ἀρχάγγελος: «Ἀνάγγειλόν μοι τὰ δώδεκά

σου ὀνόματα». Καὶ λέγει: «Τὸ πρῶτον ὄνομα Γελλοῦ καλοῦμαι, τὸ δεύτερον

Μορφοὺς, τὸ τρίτον Καρανιχοὺς, τὸ τέταρτον Ἀμιξοὺς, τὸ πέμπτον Ἀμι-

δαζοὺ, τὸ ἕκτον Μαρμαλὰτ, τὸ ἕβδομον Καράνη, τὸ ὄγδοον Σεληνοὺς,

τὸ ἔννατον Ἀβυζὰ, τὸ δέκατον Ἀριανὴ, τὸ ἑνδέκατον Μαρανὴ, τὸ δωδέ-

κατον Μαρμαλὰτ, ὅπου εἰσὶν τὰ δώδεκά μου ὀνόματα. Καὶ τὸ ὄνομά σου,

ἀρχάγγελε Μιχαὴλ, καὶ τὸ ὄνομά σου, Σισίνιε καὶ Συνόδωρε, οὐ μὴ

εἰσέλθω εἰς τὸν οἶκον τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ δεῖνος, ἐπὶ ὀνόματος Πατρὸς,

Υἱοῦ καὶ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ κτλ.».

(F. 433 a)

                  Προσευχὴ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου.

                                          (Ms. 2316)

     «Χαίροις, Γρηγόριε, θεράπων Κυρίου Θεοῦ Παντοκράτορος·

εἰσήκουσεν [ὁ] κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς σου· καὶ νῦν ἐπικάλεσε

αὐτὸν τὸν ἐπάνω τῆς κτίσεως καθήμενον κύριον, καὶ γὰρ ἡ κτίσις πᾶσα

σωθήσεται καὶ οὐρανοὶ ἀνοιχθήσονται, καὶ κατελθὼν Μιχαὴλ ὁ ἀρχάγ-

γελος τῆς δόξης κυρίου καὶ αὐτὸς σὲ ἀποκαλύψει πάντα.» Καὶ ταῦτα

εἰπὼν ὁ ἀρχάγγελος ἀνῆλθεν εἰς τὸν οὐρανὸν, καὶ εὐθέως ἐγένοντο ἀστρα-

παὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς τῆς γῆς. Καὶ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπέστη ὁ ἀρχάγ-

γελος λέγων αὐτῷ: «Χαῖρε, Γρηγόριε, θεράπων κυρίου, εὐφραίνου καὶ

ἀγάλλου, ὅτι ἀπέστειλέ με Κύριος ἀποκαλύψαί σοι τοὺς ἀγγέλους τῆς

εἰρήνης, πρὸς ὠφέλειαν καὶ ὑγείαν τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων. Καὶ νῦν

ὅπερ βούλει λέξον καὶ ἐγὼ ἀναγγέλλω σοι».

     Ὁ δὲ ἅγιος πεσὼν εἰς τὸ πρόσωπον ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ φόβου καὶ τρόμου

εἶπεν πρὸς αὐτόν: «Κύριε, εἰ θεράποντα μὲ ἐκάλεσας, αὐτὸς μὲ ἀποκάλυψον

τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῶν ὀρέων ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Νασαὴλ καλεῖται. Ὅταν οὖν διαβαίνῃς

εἰς ὄρος, ἐπικαλοῦ αὐτὸν καὶ ἐπιδώσει σοι χεῖρα βοηθείας, καὶ οὐ μὴ σὲ

ἅψηται κακόν”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τοῦ ποταμοῦ”.

(F. 433 b)

     »Καὶ εἶπέ μοι· Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμαὴλ καλεῖται· ὅταν διαβαίνῃς

ποταμὸν, ἐπικαλοῦ αὐτὸν, καὶ διασώζει σε.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τοῦ οἴκου”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀφεμεὴλ καλεῖται· στῆσον οὖν σταυρὸν

εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ γράψον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς σὲ ἀποδιώξει

πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τοῦ ῥιγοπυρέτου ”.

     »Καὶ εἶπέν μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Συκαὴλ καλεῖται. Γράψον οὖν τὸ ὄνομα

αὐτοῦ καὶ φόρει το, καὶ οὐ μὴ σὲ ἅψηται ἀσθένεια”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τοῦ ὕπνου”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωὴλ καλεῖται. Γράψον οὖν τὸ ὄνομα

αὐτοῦ εἰς ἐλαίας φύλλον καὶ θές το εἰς τὸν ἀσθενοῦντα καὶ κοιμᾶται”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῶν βοῶν καὶ τῶν

προβάτων καὶ τῶν αἰγιδίων ”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ῥαγουὴλ καλεῖται. Γράψον οὖν τὸ

ὄνομα αὐτοῦ καὶ θὲς αὐτὸ εἰς τὰ κτήνη σου, καὶ πληθύνει σου ὁ θεὸς

αὐτά”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τοῦ ποταμοῦ καὶ τῶν

φρεάτων ”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μελχισεδὲκ καλεῖται· ὅταν οὖν πίνῃς

(F. 434 a)

ὕδωρ ἐν τῇ νυκτὶ, ἐπικάλεσε αὐτὸν καὶ οὐ μὴ σοὶ ἅψηται

πειρασμὸς ἢ φαρμακεία· πρῶτον λέγε ἐκ τρίτου· φωνὴ κυρίου ἐπὶ τῶν

ὑδάτων”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τῆς νίκης καὶ τῆς χαρᾶς”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἀγαθοὴλ καλεῖται. Γράψον τὸ ὄνομα

αὐτοῦ καὶ φόρει το, καὶ [εἰς] τὸ δικαστήριον νικᾷς καὶ τοὺς ἀντιδίκους σου”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῆς βροντῆς καὶ τῆς

χαλάζης ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φλογοθεὴλ καλεῖται· ὅταν βροντᾷ καὶ

ἀστραπῇ ἢ χαλαζόνῃ, ἐπικαλοῦ αὐτὸν καὶ σώζει σε”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῆς κλίνης”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “[Τὸ ὄνομα αὐτοῦ] Φαρμαχαὴλ καλεῖται· ὅταν θέλῃς

ὑπνῶσαι, ἐπικαλοῦ αὐτὸν καὶ διαφυλάττει σε”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῆς εἰρήνης καὶ

ἡμέρας καὶ τῆς νυκτός”.

     »Καὶ εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαρισαὴλ καλεῖται· ὅταν ὁδεύῃς, ἐπι-

καλοῦ αὐτὸν καὶ κατευοδεῖ σε”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τὸν ἄγγελον τὸν ἐπὶ τῶν ἀσθενούντων καὶ

ὀδυνομένων ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν”.

     »Καί εἶπέ μοι: “Τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐχθρουσαὴλ καλεῖται· γράψον τὸ ὄνομα

(F. 434 b)

αὐτοῦ ἐπὶ τῆς οἰκίας σου, καὶ οὔτε ἀσθένεια, οὔτε ὀδύνη εἰσελεύσεται ἐν

αὐτῇ”.

     »Καὶ εἶπον: “Κύριε, δεῖξόν μοι τοὺς ἀγγέλους τοὺς παρεστῶτας ἐνώπιον

τοῦ θεοῦ τοῦ παντοκράτορος”.

     »Καὶ εἶπέ μοι τὰ ἅγια ὀνόματα αὐτῶν: Μιχαὴλ, Γαβριὴλ, Οὐριὴλ καὶ

Ῥαφαὴλ. Οὗτοι εἰσὶν οἱ παρεστῶτες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, νυκτὸς καὶ ἡμέρας

κράζοντες καὶ λέγοντες: “ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος κύριος Σαβαὼθ, πλήρης ὁ

οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου, σῶσον, ἐλέησον τοὺς δούλους σου δεῖνας,

τοὺς ἔχοντας τὸ φυλακτήριον τοῦ Θεοῦ τοῦτο, καὶ τὴν ἁγίαν ταύτην προσ-

ευχὴν, καὶ φύλαξον αὐτοὺς ἀπὸ παντὸς κακοῦ, καὶ πλήθυνον τὸν οἶκον

αὐτῶν ἀπὸ καρποὺς σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς

αὐτῶν”. Καὶ ἐγένετο μετὰ ῥήματα ταῦτα εἶδον τὸν ἄγγελον τὸν λαλοῦντα

ἀνερχόμενον εἰς τὸν οὐρανὸν, καὶ ὡς εἶδον ἐγὼ ἔπεσα ἀπὸ τοῦ φόβου μου

ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ προσεκάλεσα τὸν Θεὸν τὸν ὕψιστον, τὸν Κύριον ἡμῶν

Ἰησοῦν Χριστὸν, τὸν υἱὸν τοῦ ἀοράτου πατρὸς, καὶ τὴν ἄχραντον αὐτοῦ

μητέρα μεγάλως ηὐχαρίστησα, τὴν δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον, ὅτι αὐτῷ

πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις».

(F. 362 a) 

                                          Περὶ ἐσωχάδων.

                                        (Ms 2316, f. 361 b)

     Ὁ ἔχων ἐσωχάδας: ἔρχεται ὁ ἀσθενῶν καὶ προσπίπτει ἐπὶ

ἀνατολὰς, καὶ πατεῖ τοῦτον ὁ ἱερεὺς μὲ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα, [καὶ]

ἐπεύχεται οὕτως: «Χαῖρε, σελήνη, γ΄, χαιρετίζω σε, σελήνη· ὁρκίζω σε

εἰς τὸν κελεύσαντά σε γεννηθῆναι, καὶ τὸν ἀναστάντα κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν

Χριστὸν καὶ Θεὸν, ὁρκίζω σε εἰς τὸ δρέπανον τοῦ Ζαχαρίου· ὁρκίζω σε εἰς

τὸ ὠμοφόριον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἵνα ψύξῃς ἐσωχάδαις, ἐξωχάδαις

αἱματώδεις καὶ ἐντεροχάδας καὶ τὸ ῥοχίν. Ἐγὼ εὔχομαι καὶ ὁ Χριστὸς

τὴν ὑγείαν παρέχει. Πλάκα ἡ χώρα, ἄμμος ὁ σπόρος, κάμπος τὸ ζεῦγος·

ὡς οὐκ ἂν ἐβλάστησεν καρπὸν ἐκ τῆς πλάκας ὁ ἄμμος, μηδὲ ὦδε ἐσωχάδας

ἢ ἐξωχάδας αἱματώδεις καὶ ἐντεροχάδαις καὶ τὸ ῥοχὶν ἀναφύει ἐκ τοῦ

στόματος τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ δεῖνος· ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ

Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς [τοὺς αἰῶνας τῶν

αἰώνων. Ἀμήν]».

(F. 363 b)

                               Περὶ δεδεμένους ἀνθρώπους.

                                     (Ms 2316, f. 363 a)

     Ἔπαρον δὲ βελόνιν καὶ διάβαζε εἰς τὸ λουρὶν αὐτοῦ, καὶ

φέρε τοῦ ἑνὸς τὴν μύτιν καὶ διάβαζε εἰς τοῦ ἑτέρου τὸν κῶλον, καὶ ζῶσον

αὐτόν. Ἔπαρον τζουκκάλιν καινούργιον καὶ ἐλαφινὸν λουρὶν καὶ μαυρο-

μάνικον μαχαίριν καὶ δακτυλίδιν ἀργυρὸν καὶ ὕπαγε, ἔπαρον ἄλαλον νερὸν

εἰς μαστραπᾶν εἰς ἀπόχυσιν φεγγαρίου καὶ βάρε τὸ νερὸν εἰς τὸ τζουκκ-

άλιν, καὶ λέγε οὕτως: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ

ἁγίου Πνεύματος.». Ἔπαρον τὸ λουρὶν καὶ λέγε οὕτως: «Ἔρχεται ἡ ἁγία

Βαρβάρα ἀπὸ [τὰ] ἐννέα βουνὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐννέα κάμπους, σὺν τῷ δούλῳ

τοῦ Θεοῦ δεῖνι λῦσαι τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν μυελὸν, λῦσαι τὸ στερνὶν

αὐτοῦ, λῦσαι τὰ γόνατα, λῦσαι τοὺς ἁρμοὺς αὐτοῦ. Στῶμεν καλῶς, στῶμεν

μετὰ φόβου.» Λέγε αὐτὸ καὶ ἐκ τρίτου, καὶ ὑγιαίνει.