Η Καινή Διαθήκη

18.

     Καὶ ἡ γέννησις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τέτοιας λογῆς

ἔγινεν: Ἐπειδὴ ἡ μητέρα του ἡ Μαρία ἀρρεβωνιάσθη τὸν

Ἰωσήφ, προτοῦ νὰ ἔλθουν μαζὶ εὑρέθη ἐγκαστρωμένη

ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον.

19.

     Καὶ ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἄνδρας της, μὲ τὸ νὰ εἶναι δίκαιος,

μὴ θέλοντας νὰ τὴν φανερώσει, ἠθέλησε κρυφὰ νὰ τὴν

ἀφήσει.

20.

     Καὶ τοῦτα αὐτὸς ἔχοντας εἰς τὸν νοῦν του, παρευ-

θὺς ἄγγελος Κυρίου τοῦ ἐφάνη εἰς τὸ ὄνειρόν του καὶ λέ-

γει τον: «Ἰωσήφ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, μὴν φοβηθεῖς νὰ πάρεις

τὴν Μαριὰμ τὴν γυναίκα σου· διατὶ ἐκεῖνο ὁποὺ ἐσυλλή-

φθη εἰς αὐτὴν εἶναι ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

21.

     Καὶ θέλει γεννήσει υἱόν, καὶ θέλεις τὸν ἐβγάλει τὸ

ὄνομά τοῦ Ἰησοῦν· διατὶ αὐτὸς θέλει σώσει τὸν λαόν του

ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας τους».

22.

     Καὶ τοῦτο ὅλον ἔγινε, διὰ νὰ τελειωθεῖ ἐκεῖνο ὁποὺ

ἐλαλήθη ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ μέσου τοῦ προφήτου, λέγον-

τας

23.

     ὅτι «Νά, ἡ παρθένος θέλει ἐγκαστρωθεῖ καὶ θέλει

γεννήσει υἱόν, καὶ θέλουσι καλέσει τὸ ὄνομά του Ἐμμα-

νουήλ», τὸ ὁποῖον ἑρμηνεύεται «Μετ’ ἐμᾶς ὁ Θεός».

24.

     Καὶ ὁ Ἰωσήφ, σηκώνοντας ἀπὸ τὸν ὕπνον, ἔκαμε

καθὼς τὸν ἐπρόσταξεν ὁ ἄγγελος Κυρίου. Καὶ ἐπῆρε τὴν

γυναίκα του.

25.

     Καὶ δὲν τὴν ἐγνώριζεν ἕως ὁποὺ ἐγέννησε τὸν υἱόν

της τὸν πρωτότοκον καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομά του Ἰησοῦν.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

     Καὶ ἐκεῖνες τὲς ἡμέρες ἔρχεται ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς

κηρύττοντας εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας

2.

     καὶ λέγοντας: «Μετανοεῖτε, ὅτι ἐσίμωσεν ἡ βασι-

λεία τῶν οὐρανῶν».

3.

     Ἐτοῦτος εἶναι ἐκεῖνος ὁποὺ ἐλαλήθη ἀπὸ τὸν Ἡ-

σαΐαν τὸν προφήτην, λέγοντα: «Φωνὴ ἐκείνου ὁποὺ βοᾶ

μέσα εἰς τὴν ἔρημον: ἑτοιμάσετε τὴν στράτα τοῦ Κυρίου·

κάμετε ἴσες τὲς στράτες του».

4.

     Ἐτοῦτος ὁ Ἰωάννης ἐφόρει ροῦχον ἀπὸ μαλλὶ τῆς

καμήλας· καὶ ζωνάρι πετσένιον ἦτον ζωσμένος· καὶ τὸ

φαγί του ἦτον ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.

5.

     Τότε ἐπήγαινεν ἔξω ἡ Ἱερουσαλὴμ εἰς αὐτόν, καὶ

ὅλη ἡ Ἰουδαία, καὶ ὅλα τὰ περίχωρα τοῦ Ἰορδάνου.

6.

     Καὶ ἐβαπτίζουνταν εἰς τὸν Ἰορδάνην ἀπ’ αὐτόν, ἐ-

ξομολογούμενοι τὲς ἁμαρτίες τους.

7.

     Καὶ ὡσὰν εἶδε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους καὶ

ἀπὸ τοὺς Σαδδουκαίους ὁποὺ ἔρχουνταν εἰς τὸ βάπτισμά

τους, τοὺς ἔλεγε: «Γεννήματα τῶν ὀχέντρων, τίς σᾶς ἐδί-

δαξε νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ὀργὴν ὁποὺ μέλλει νὰ ἔλθει;

8.

     Κάμετε λοιπὸν καρποὺς ἄξιους μετανοίας.

9.

     Καὶ μὴν σᾶς φαίνεται νὰ λέγετε μέσα σας: “Ἐμεῖς

ἔχομεν πατέρα τὸν Ἀβραάμ”· διατὶ σᾶς λέγω ὅτι ὁ Θεὸς

δύνεται καὶ ἀπὸ τὲς πέτρες ἐτοῦτες νὰ σηκώσει παιδία τὸν

Ἀβραάμ.

10.

     Καὶ γιά, τὸ τσεκούρι εἰς τὴν ρίζαν τοῦ δένδρου

κεῖται. Κάθε δένδρον λοιπὸν ὁποὺ δὲν κάμει καλὸν καρ-

πὸν κόπτεται καὶ βάλλεται εἰς τὴν φωτίαν.

11.

     Ἐγὼ σᾶς βαπτίζω μὲ τὸ νερὸν εἰς μετάνοιαν, ἀ-

μὴ ἐκεῖνος ὁποὺ ἔρχεται καταπόδι μου εἶναι δυνατότερός

μου· τοῦ ὁποίου ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σηκώσω τὰ πα-

πούτσια του. Αὐτὸς θέλει σᾶς βαπτίσει μὲ Πνεῦμα Ἅγιον

καὶ μὲ φωτία.

12.

     Εἰς τοῦ ὁποίου τὸ χέρι εἶναι τὸ φτυάρι του καὶ

θέλει καθαρίσει τὸ ἁλώνι του καὶ θέλει μαζώξει τὸ σιτά-

ρι του εἰς τὰ ἀμπάρια του. Ἀμὴ τὸ ἄχυρον θέλει τὸ καύ-

σει μὲ φωτία ὁποὺ δὲν σβεῖ ποτέ».

13.

     Τότε ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸν

Ἰορδάνην εἰς τὸν Ἰωάννην, νὰ βαπτισθεῖ ἀπ’ αὐτόν.

14.

     Ἀμὴ ὁ Ἰωάννης τὸν ἐμπόδιζε, λέγοντας: «Ἐγὼ

ἔχω χρείαν νὰ βαπτισθῶ ἀπὸ ἐσένα –καὶ ἐσὺ ἔρχεσαι εἰς

ἐμένα;»

15.

     Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγει τον: «Ἄφησ’ τώρα·

διατὶ ἔτσι πρέπει ἐμᾶς, νὰ τελειώσομεν κάθε λογῆς δικαι-

οσύνην». Τότε τὸν ἄφησεν.

16.

     Καὶ ἔστοντας νὰ βαπτισθεῖ ὁ Ἰησοῦς, εὐθὺς ἀνέ-

βη ἀπὸ τὸ νερόν· καὶ νά καὶ τοῦ ἀνοίχθησαν οἱ οὐρανοί,

καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὁποὺ ἐκατέβαινεν ὡσὰν

περιστέρι καὶ ἤρχετον ἀπάνου του.

17.

     Καὶ εὐθὺς φωνὴ ἀκούσθη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ὁποὺ

ἔλεγεν: «Ἐτοῦτος εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἠγαπημένος εἰς τὸν

ὁποῖον ἀναπαύθηκα».

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ϛ΄

     Προσέχετε νὰ μὴν κάμετε τὴν ἐλεημοσύνην σας

μπροστὰ εἰς τοὺς ἀνθρώπους διὰ νὰ φανεῖτε εἰς

αὐτούς· εἰδεμή, δὲν ἔχετε μισθὸν σιμὰ εἰς τὸν Πατέρα

τους ὁποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς.

2.

     Ὅταν κάμεις τὸ λοιπὸν ἐλεημοσύνην, μὴν δια-

λαλήσεις ὀμπροστά σου, καθὼς κάμουσιν οἱ ὑποκριταὶ

εἰς τὰ συναγώγια τους καὶ εἰς τὲς ρύμνες διὰ νὰ δο-

ξασθοῦσιν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Βέβαια σᾶς λέγω ὅτι παίρ-

νουσι τὴν πληρωμήν τους.

3.

     Ἀμὴ ἐσύ, ὅταν κάμεις ἐλεημοσύνην, ἂς μὴν ἠξεύ-

ρει ἡ ζερβή σου μερέα τί κάμει ἡ δεξιά σου,

4.

     διὰ νὰ εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη σου εἰς τὸ κρυφόν. Καὶ

ὁ Πατήρ σου ὁποὺ βλέπει εἰς τὸ κρυφόν, αὐτὸς θέλει σὲ

ἀποδώσει εἰς τὸ φανερόν.

5.

     Καὶ ὅταν προσεύχεσαι, νὰ μὴν εἶσαι ὡσὰν τοὺς

ὑποκριτάδες· ὅτι ἀγαποῦσιν νὰ προσεύχονται στεκόμε-

νοι εἰς τὰ συναγώγια καὶ εἰς τὲς γωνίες τῶν πλατωμά-

των, διὰ νὰ φανοῦσιν εἰς τοὺς ἀνθρώπους. Ἀληθινὰ σᾶς

λέγω ὅτι παίρνουσι τὴν πληρωμήν τους.

6.

     Ἀμὴ ἐσύ, ὅταν προσεύχεσαι, ἔμπα μέσα εἰς τὸ κε-

λί σου καὶ κλεῖσε τὴν πόρτα σου καὶ προσευχήθησε τὸν

Πατέρα σου ὁποὺ εἶναι εἰς τὸ κρυφόν. Καὶ ὁ Πατέρας

σου ὁποὺ βλέπει εἰς τὸ κρυφὸν θέλει σὲ ἀποδώσει εἰς

τὸ φανερόν.

7.

     Καὶ ὅταν προσεύχεσθε, μὴν περισσολογεῖτε ὡσὰν

οἱ ἐθνικοί· διατὶ ἐκεῖνοι λογιάζουσιν ὅτι εἰς τὴν πολυλο-

γίαν τους θέλουσιν ἀκουσθεῖ.

8.

     Μὴν ὁμοιάσετε λοιπὸν ἐκείνους· διατὶ ὁ Πατέρας

σας ἠξεύρει ποῖα χρειάζεσθε πρωτύτερα παρὰ νὰ τὸν ζη-

τήσετε.

9.

     Τέτοιας λογῆς λοιπὸν νὰ προσεύχεσθε ἐσεῖς: «Ὦ

Πατέρα μας ὁποὺ εἶσαι εἰς τοὺς οὐρανούς, ἂς ἁγιασθεῖ τὸ

ὄνομά σου.

10.

     Ἂς ἔλθει ἡ βασιλεία σου. Ἂς γένει τὸ θέλημά

σου –καθὼς εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ εἰς τὴν γῆν.

11.

     Τὸ ψωμί μας τὸ καθημερινὸν δῶσ’ μας το σή-

μερον.

12.

      Καὶ συγχώρησέ μας τὰ χρέη μας, καθὼς καὶ

ἐμεῖς συγχωροῦμεν τοὺς χρεοφειλέτας μας.

13.

     Καὶ μὴν μᾶς φέρεις εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ἐλευθέ-

ρωσέ μας ἀπὸ τὸν Πονηρόν. Ὅτι ἐδική σου εἶναι ἡ βα-

σιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰώνας· ἀμήν».

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

     Καὶ ὡσὰν ἐκατέβη ἀπὸ τὸ ὄρος, τὸν ἀκολούθαν πο-

λὺς ὄχλος.

2.

     Καὶ παρευθὺς ἦλθεν ἕνας λεπρὸς καὶ τὸν ἐπροσκύ-

να· καὶ ἔλεγεν: «Αὐθέντη, ἐὰν θέλεις, ἠμπορεῖς νὰ μὲ κα-

θαρίσεις».

3.

     Καὶ ἅπλωσε τὸ χέρι του ὁ Ἰησοῦς καὶ τὸν ἐπία-

σε· καὶ εἶπε: «Θέλω –καθαρίσθητι!» Καὶ παρευθὺς ἐκα-

θαρίσθη ἡ λέπρα ἀπ’ αὐτόν.

4.

     Καὶ λέγει τον ὁ Ἰησοῦς: «Ἔβλεπε νὰ μὴν τὸ εἰ-

πεῖς τινός. Ἀλλὰ σύρε καὶ δεῖξε τοῦ λόγου σου τὸν

ἱερέα. Καὶ πρόσφερε καὶ τὸ δῶρον ὁποὺ ἐπρόσταξεν ὁ

Μωυσῆς διὰ μαρτυρίαν εἰς αὐτούς».

5.

     Καὶ ὡσὰν ἐμπῆκεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Καπερνα-

ούμ, ἦλθεν εἰς αὐτὸν ἕνας ἑκατόνταρχος παρακαλώντας

τον

6.

     καὶ λέγοντας: «Αὐθέντη, τὸ παιδί μου κεῖται εἰς

τὸ σπίτι παράλυτον καὶ τιμωρᾶται κακά».

7.

     Καὶ λέγει τον ὁ Ἰησοῦς: «Ἐγὼ θέλει ἔλθει νὰ τὸν

ἰατρεύσω».

8.

     Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἑκατόνταρχος καὶ εἶπεν: «Αὐθέν-

τη, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἔλθεις εἰς τὸ σπίτι μου, ἀλλὰ εἰπὲ

μοναχὰ λόγον καὶ θέλει ἰατρευθεῖ τὸ παιδί μου.

9.

     Διατὶ καὶ ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος ἀποκάτω εἰς ἐξου-

σίαν καὶ ἔχω ἀποκάτω μου στρατιώτας. Καὶ λέγω τοῦ-

τον “Σύρε” –καὶ παγαίνει· καὶ ἄλλον “Ἔλα” –καὶ ἔρ-

χεται. Καὶ τὸν δοῦλον μου “Κάμε τοῦτο” –καὶ τὸ κά-

μει».

10.

     Καὶ ἀκούοντας ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπεν ἐ-

κείνους ὁποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν: «Ἀληθινὰ σᾶς λέγω, οὐ-

δὲ εἰς τὸν Ἰσραὴλ δὲν εὕρηκα τόσην μεγάλην πίστιν.

11.

     Καὶ λέγω σας ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν καὶ

ἀπὸ τὴν Δύσιν θέλουσιν ἔλθει καὶ θέλουσι ἀκουμπήσει

μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακὼβ εἰς τὴν

βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

12.

     Καὶ οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας θέλουσιν ἐβγαλθεῖ ἔξω

εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ θέλει εἶσται ὁ κλαυθμὸς

καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων».

13.

     Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἑκατόνταρχον: «Πάγαι-

νε, καὶ καθὼς ἐπίστευσες νὰ σοῦ γένει». Καὶ ἰατρεύθη

τὸ παιδί του τὴν ὥραν ἐκείνην.

14.

     Καὶ πηγαίνοντας ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ σπίτι τοῦ Πέ-

τρου, εἶδε τὴν πενθεράν του κοιτάμενην ὁποὺ ἐθερμαί-

νουνταν.

15.

     Καὶ ἐπίασε τὸ χέρι της, καὶ ἄφησέν την ἡ θέρμη.
Καὶ ἐσηκώθη καὶ τοὺς ὑπηρέταν.

16.

     Καὶ ὡσὰν ἐβράδιασε, τὸν ἔφεραν πολλοὺς δαιμο-

νισμένους, καὶ μὲ λόγον ἐδίωξε τὰ πνεύματα. Καὶ ὅλους

τοὺς ἀρρωστημένους τοὺς ἰάτρευσε·

17.

     διὰ νὰ τελειωθεῖ ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἡ-

σαΐου ὁποὺ λέγει: «Αὐτὸς ἐπῆρε τὲς ἀσθένειές μας, καὶ

τὲς ἀρρωστίες μας ἐσήκωσε».

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄

     Καὶ ἐπροσκάλεσε τοὺς δώδεκα μαθητάδες, καὶ τοὺς

ἔδωσεν ἐξουσίαν ἐναντίον τῶν πνευμάτων τῶν ἀ-

καθάρτων νὰ τὰ ἐβγάνουν καὶ νὰ ἰατρεύουσι κάθε λογῆς

ἀρρωστίαν καὶ κάθε λογῆς ἀχαμνοσύνην.

2.

     Καὶ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματα εἶναι

ἐτοῦτα: Πρῶτος εἶναι ὁ Σίμων, ὁποὺ λέγεται Πέτρος·

καὶ Ἀνδρέας, ὁ ἀδελφός του· Ἰάκωβος, ὁ υἱὸς τοῦ Ζεβε-

δαίου· καὶ Ἰωάννης, ὁ ἀδελφός του·

3.

     Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος· Θωμᾶς καὶ Ματ-

θαῖος, ὁ τελώνης· Ἰάκωβος, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀλφαίου, καὶ Λε-

βαῖος, ὁ ὁποῖος ἐπονοματίσθη Θαδδαῖος·

4.

     Σίμων ὁ Κανανίτης· καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης,

ὁποὺ τὸν ἐπαράδωσε κιόλα.

5.

     Ἐτούτους τοὺς δώδεκα τοὺς ἔστειλεν ὁ Ἰησοῦς

καὶ τοὺς ἐπαράγγειλε λέγοντας: «Εἰς τὴν στράταν τῶν

ἐθνῶν νὰ μὴν πᾶτε· καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν Σαμαρειτῶν

νὰ μὴν ἐμπεῖτε.

6.

     Ἀλλὰ περισσότερον νὰ πηγαίνετε εἰς τὰ πρόβα-

τα τὰ χαμένα τοῦ σπιτίου τοῦ Ἰσραήλ.

7.

     Καὶ πηγαίνοντες κηρύττετε, λέγοντες ὅτι ἐσίμω-

σεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

8.

     Τοὺς ἀσθενημένους ἰατρεύετε, τοὺς λεπροὺς καθα-

ρίζετε, τοὺς νεκροὺς ἀναστήνετε. Τὰ δαιμόνια ἐβγάνετε.

Χάρισμα τὸ ἐπήρετε, χάρισμα τὸ δίδετε.

9.

     Νὰ μὴν ἀποκτήσετε ποτὲ χρυσάφι μηδὲ ἀσήμι

μηδὲ χάλκωμα εἰς τὰ ζουνάρια σας·

10.

     μηδὲ σακούλι εἰς τὴν στράταν· μηδὲ δύο ροῦ-

χα, μηδὲ παπουτσία, μηδὲ ραβδί· διατὶ ὁ ἐργάτης εἶναι

ἄξιος διὰ τὸ φαγί του.

11.

     Καὶ εἰς ὅποιαν πόλιν ἢ χώραν ἐμπεῖτε, ἐξετά-

ξετε τίς εἶναι εἰς αὐτὴν ἄξιος· καὶ ἐκεῖ μείνατε ἕως ὁ-

ποὺ νὰ ἐβγεῖτε.

12.

     Καὶ ὅταν ἐμπεῖτε μέσα εἰς τὸ σπίτι, νὰ τὸ χαι-

ρετᾶτε λέγοντας:

13.

     «Εἰρήνη εἰς τὸ σπίτι τοῦτο». Καὶ ἂν εἶναι τὸ

σπίτι ἄξιον, ἂς ἔλθει ἡ εἰρήνη σας εἰς αὐτό. Ἂν δὲν εἶ-

ναι ἄξιον, ἡ εἰρήνη σας νὰ γυρίσει εἰς ἐσᾶς.

14.

     Καὶ ὅποιος δὲν σᾶς δεχθεῖ μηδὲ ἀκούσει τὰ λό-

για σας, ὅταν ἐβγεῖτε ἀπὸ τὸ σπίτι ἢ ἀπὸ τὴν πόλιν

ἐκείνην, τινάξετε τὸν κορνιοκτὸν τῶν ποδαριῶν σας.

15.

     Βέβαια σᾶς λέγω, πλέον συμπάθιον θέλει εἶσται

εἰς τὴν γῆν τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρρων εἰς τὴν ἡμέ-

ραν τῆς κρίσεως παρὰ εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην.

16.

     Αὔτου ὁποὺ σᾶς πέμπω ὡσὰν πρόβατα μέσα

εἰς τοὺς λύκους. Γενεῖτε τὸ λοιπὸν φρόνιμοι ὡσὰν τὰ

φίδια καὶ ἁπλοὶ ὡσὰν τὰ περιστέρια.

17.

     Καὶ ἔχετε τὸν νοῦν σας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους·

διατὶ θέλουν σᾶς παραδώσει εἰς τὰ δικαστήρια· καὶ μέ-

σα εἰς τὲς συναγωγές τους θέλουν σᾶς δείρει.

18.

     Καὶ θέλετε φερθεῖ ὀμπροστὰ εἰς αὐθεντάδες καὶ

βασιλεῖς διὰ λόγου μου· διὰ μαρτυρίαν εἰς αὐτοὺς καὶ

εἰς τὰ ἔθνη.

19.

     Καὶ ὅταν σᾶς παραδίδουν, μὴν ἐννοιασθεῖτε πῶς

ἢ τί θέλετε λαλήσει· διατὶ θέλει σᾶς δοθεῖ εἰς ἐκείνην

τὴν ὥραν τί θέλετε λαλήσει.

20.

     Διατὶ δὲν εἶστε ἐσεῖς ὁποὺ λαλεῖτε, ἀλλὰ τὸ

Πνεῦμα τοῦ Πατρός σας ὁποὺ λαλεῖ εἰς ἐσᾶς.

21.

     Καὶ ἀδελφὸς ἀδελφὸν θέλει παραδώσει εἰς θά-

νατον· καὶ ὁ πατὴρ τὸ παιδί του· καὶ θέλουν σηκωθεῖ τὰ

παιδία ἀπάνου εἰς τοὺς γονεῖς τους, καὶ θέλουν τοὺς θανα-

τώσει.

22.

     Καὶ θέλετε εἶσται μισημένοι ἀπὸ ὅλους διὰ τὸ

ὄνομά μου. Ἀμὴ ὅποιος ὑπομείνει ἕως εἰς τὸ τέλος, θέλει

σωθεῖ.

23.

     Καὶ ὅταν σᾶς διώκουν εἰς τούτην τὴν πόλιν,

φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην· διατὶ βέβαια σᾶς λέγω δὲν θέλετε

τελειώσει τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ὁποὺ νὰ ἔλθει ὁ

Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

24.

     Δὲν εἶναι μαθητὴς περισσότερος ἀπὸ τὸν διδά-

σκαλόν του· οὐδὲ δουλευτὴς ἀπὸ τὸν αὐθέντην του.

25.

     Φθάνει εἰς τὸν μαθητὴν νὰ γένει ὡσὰν τὸν δι-

δάσκαλόν του· καὶ ὁ δουλευτής, ὡσὰν τὸν αὐθέντην του.

Ἂν τὸν αὐθέντην τοῦ ὀσπιτίου ἐκάλεσαν Βεελζεβούλ, πό-

σο μᾶλλον τοὺς ἐδικούς του;

26.

     Μὴν τοὺς φοβηθεῖτε λοιπόν· διατὶ δὲν εἶναι κα-

νένα σκεπασμένον ὁποὺ νὰ μὴν ξεσκεπαστεῖ, καὶ κρυφὸν

ὁποὺ νὰ μὴν γνωρισθεῖ.

27.

     Ἐτοῦτο ὁποὺ σᾶς λέγω εἰς τὸ σκοτάδι, νὰ τὸ

εἰπεῖτε εἰς τὸ φῶς. Καὶ τοῦτο ὁποὺ ἀκούετε κρυφὰ εἰς

τὸ αὐτί, νὰ τὸ κηρύξετε ἀπάνου εἰς τὰ δώματα.

28.

     Καὶ μὴν φοβηθεῖτε ἀπ’ ἐκείνους ὁποὺ φονεύουν

τὸ κορμί, καὶ τὴν ψυχὴν δὲν δύνουνται νὰ τὴν φονεύσουν·

ἀλλὰ περισσότερον πρέπει νὰ φοβηθεῖτε ἐκεῖνον ὁποὺ δύ-

νεται νὰ χαλάσει καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ κορμὶ εἰς τὴν γέ-
ενναν.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄

     Εἰς ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἄκουσεν ὁ Ἡρώδης ὁ τετράρ-

χης τὴν φήμην τοῦ Ἰησοῦ

2.

     καὶ εἶπε τοὺς ὑπηρέτας του: «Ἐτοῦτος εἶναι ὁ

Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής· αὐτὸς ἀνεστάθη ἀπὸ τοὺς νε-

κρούς, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν εἰς αὐτόν».

3.

     Διατὶ ὁ Ἡρώδης, πιάνοντας τὸν Ἰωάννην, τὸν ἔ-

δεσε καὶ τὸν ἔβαλεν εἰς τὴν φυλακήν, διὰ τὴν Ἡρωδιά-

δα, τὴν γυναίκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ του·

4.

     διατὶ τὸν ἔλεγεν ὁ Ἰωάννης: «Δὲν ἔχεις ἐξουσίαν

νὰ τὴν ἔχεις».

5.

     Καὶ θέλοντας [ὁ Ἡρώδης] νὰ τὸν φονεύσει, ἐφο-

βήθη τὸν ὄχλον· ὅτι τὸν εἶχαν ὡσὰν προφήτην.

6.

     Καὶ ὅταν ἑορτάζουνταν τὰ γενέθλια τοῦ Ἡρώδου,

ἐχόρεψεν ἡ θυγατέρα τῆς Ἡρωδιάδος εἰς τὴν μέσην καὶ

ἄρεσε τὸν Ἡρώδην.

7.

     Διὰ τοῦτο ὁμολόγησε μὲ ὅρκον νὰ τὴν δώσει ὅ,τι

πράγμα τοῦ ζητήσει.

8.

     Καὶ ἔστοντας νὰ παρακινηθεῖ ἐκείνη ἀπὸ τὴν μά-

να της, λέγει: « Δῶσ’ με ἐδῶ εἰς ἕνα πινάκι τὴν κεφαλὴν

τοῦ ’Ιωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ».

9.

     Καὶ ὁ βασιλεὺς ἐλυπήθη· ἀμὴ διὰ τοὺς ὅρκους καὶ

τοὺς καθεζομένους μαζί, ἐπρόσταξε νὰ δοθεῖ.

10.

     Καὶ πέμποντας, ἀπεκεφάλισε τὸν Ἰωάννην εἰς

τὴν φυλακήν.

11.

     Καὶ ἐφέρθη τὸ κεφάλι τους εἰς πινάκι καὶ ἐδόθη

τοῦ κοριτσίου, καὶ τὸ ἐπῆγε τῆς μάνας της.

12.

     Καὶ πηγαίνοντας οἱ μαθητάδες τοῦ Ἰωάννου, ἐ-

σήκωσαν τὸ κορμί του καὶ τὸ ἔθαψαν. Καὶ ἐπῆγαν καὶ

εἶπαν το τὸν Ἰησοῦν.

13.

     Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ὡσὰν τὸ ἤκουσεν, ἀνεχώρησεν

ἀπ’ ἐκεῖ μὲ καράβι ξεχωριστὰ εἰς ἕνα ἔρημον τόπον. Καὶ

οἱ ὄχλοι, ὡσὰν τὸ ἔμαθαν, τὸν ἀκολούθησαν πεζοὶ ἀπὸ

τὲς πόλες.

14.

     Καὶ ἐβγαίνοντας ἔξω ὁ Ἰησοῦς, εἶδε πολὺν λα-

ὸν καὶ τὸν ἐσπλαγχνίσθη· καὶ ἰάτρευσε τοὺς ἀρρώστους

τους.

15.

     Καὶ ὡσὰν ἐβράδιασεν, ἦλθαν οἱ μαθηταί του καὶ

λέγουν τον: «Ὁ τόπος εἶναι ἔρημος, καὶ ἡ ὥρα ὀραμάγι

ἐπέρασεν· ἀπόλυσε τὸν λαόν, νὰ πᾶσιν εἰς τὰ χωρία νὰ

ἀγοράσουν διὰ λόγου τους φαγητά».

16.

     Λέγει τους ὁ Ἰησοῦς: «Δὲν κάμει χρεία νὰ πᾶσι·

δότε τους ἐσεῖς νὰ φᾶσιν».

17.

     Καὶ ἐκεῖνοι τὸν εἶπαν: «Ἐμεῖς δὲν ἔχομεν ἐδῶ
παρὰ πέντε ψωμία καὶ δύο ψάρια».

18.

     Καὶ λέγει τους: «Φέρετέ τα ἐδῶ».

19.

     Καὶ ἐπρόσταξε τὸν λαὸν νὰ καθίσουν ἀπάνου

εἰς τὰ χορτάρια. Καὶ παίρνοντας τὰ πέντε ψωμία καὶ τὰ

δύο ψάρια ἀναντράνισεν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εὐλόγησε·

καὶ κόπτοντας τὰ ψωμία, τὰ ἔδωκε τοὺς μαθητάδες, καὶ

οἱ μαθητάδες τὸν λαόν.

20.

     Καὶ ἔφαγαν ὅλοι καὶ ἐχόρτασαν, καὶ ἐσήκωσαν

τὰ κομμάτια ὁποὺ ἐπερίσσευσαν –δώδεκα κοφίνια γε-

μάτα.

21.

     Καὶ ἐκεῖνοι ὁποὺ ἔφαγαν ἦταν ἕως πέντε χιλιά-

δες ἄνδρες, χωρὶς γυναῖκες καὶ παιδία.

22.

     Καὶ παρευθὺς ἀνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθη-

τάς του νὰ ἐμποῦσιν εἰς τὸ καράβι νὰ περάσουν πρωτύ-

τερα πέρα, ἕως οὗ νὰ ἀπολύσει τοὺς ὄχλους.

23.

     Καὶ ὡσὰν ἀπόλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄ-

ρος κατὰ μόνας νὰ προσευχηθεῖ. Καὶ ἔστοντας νὰ βρα-

διάσει, ἦτον μοναχὸς ἐκεῖ.

24.

     Καὶ τὸ καράβι ὀραμάγι ἦτον μεσοπέλαγα καὶ

ἐπειράζετον ἀπὸ τὰ κύματα· διατὶ ἦτον ἄνεμος ἐναν-

τίος.

25.

     Καὶ εἰς τὴν τετάρτην βίγλαν τῆς νυκτὸς ἐπῆ-

γεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τοὺς μαθητὰς περιπατώντας ἀπάνου

εἰς τὴν θάλασσαν.

26.

     Καὶ ὡσὰν τὸν εἶδαν οἱ μαθηταὶ ὁποὺ ἐπεριπάτει

ἀπάνου εἰς τὴν θάλασσαν, ἐσυγχύσθησαν καὶ ἔλεγαν ὅτι

εἶναι φάντασμα· καὶ ἀπὸ τὸν φόβον τους ἔσκουξαν.

27.

     Καὶ παρευθὺς τοὺς ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, λέγον-

τας: «Ἔχετε θάρρος, ἐγὼ εἶμαι, μὴ φοβάσθε».

28.

     Καὶ ὁ Πέτρος τὸν ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν: «Κύριε,

ἂν εἶσαι ἐσύ, πρόσταξέ με νὰ ἔλθω εἰς ἐσένα ἀπάνου

εἰς τὰ νερά».

29.

     Καὶ ἐκεῖνος τὸν εἶπεν: «Ἔλα!» Kαὶ ἔστοντας

νὰ κατέβει ἀπὸ τὸ καράβι ὁ Πέτρος, ἐπεριπάτησεν ἀ-

πάνου εἰς τὰ νερά, νὰ ἔλθει εἰς τὸν Ἰησοῦν.

30.

     Ἀμὴ βλέποντας τὸν ἄνεμον δυνατόν, ἐφοβήθη· καὶ

ἀρχίζοντας νὰ βουλᾶ, ἔκραξε λέγοντας: «Αὐθέντη, σῶ-

σε με!»

31.

     Καὶ παρευθὺς ὁ Ἰησοῦς, ἁπλώνοντας τὸ χέρι του,

ἐπίασέ τον καὶ λέγει τον: «Ὦ ὀλιγόπιστε, διατί ἀμφί-

βάλλες;»

32.

     Καὶ ἐμπαίνοντας αὐτοὶ μέσα εἰς τὸ καράβι, ὁ

ἄνεμος ἔπεσε.

33.

     Καὶ ἐκεῖνοι ὁποὺ ἦταν μέσα εἰς τὸ καράβι ἦλθαν

καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν· καὶ ἔλεγαν: «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς

εἶσαι».

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ΄

     Καὶ ὅταν ἐσίμωσαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἦλθαν

ἰς τὴν Βηθσφαγή, εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν,

2.

     τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητάδες, λέγον-

τάς τους: «Σύρτε εἰς τὴν χώραν τὴν ἀναντίαν σας, καὶ

παρευθὺς θέλετε ἔβρει μίαν ὄνον δεμένην καὶ ἕνα πουλά-

ρι μαζὶ μετ’ αὐτήν, λύσετε καὶ φέρετέ με τα.

3.

     Καὶ ἂν σᾶς εἰπεῖ τινὰς τίποτες, θέλετε εἰπεῖ ὅτι «“Ὁ

Αὐθέντης τὰ χρειάζεται καὶ παρευθὺς θέλει τὰ στείλει”».

4.

     Καὶ τοῦτο ὅλον ἔγινε διὰ νὰ πληρωθεῖ ἐκεῖνο ὁποὺ

ἐλαλήθη διὰ τοῦ προφήτου ὁποὺ λέγει:

5.

     «Εἶπατε τὴν θυγατέρα τῆς Σιών: Νά ὁ βασιλεύς

σου ὁποὺ σοῦ ἔρχεται ἱλαρὸς καὶ καβαλάρης ἀπάνου εἰς

τὴν ὄνον καὶ εἰς τὸ πουλάρι, τὸ παιδὶ τοῦ ὑποζυγίου».

6.

     Καὶ παγαίνοντας οἱ μαθηταί, ἔκαμαν καθὼς τοὺς

ἐπρόσταξεν ὁ Ἰησοῦς.

7.

     Καὶ ἤφεραν τὴν ὄνον καὶ τὸ πουλάρι, καὶ ἔβαλαν

ἀπάνου τὰ ροῦχα τους· καὶ ἐκάθισεν ἀπάνου τους.

8.

     Καὶ ὁ περισσότερος ὄχλος ἔστρωσαν τὰ ροῦχα

τους εἰς τὴν στράτα· καὶ ἄλλοι ἔκοπταν κλαδία ἀπὸ τὰ

δένδρα καὶ ἔστρωναν εἰς τὴν στράτα.

9.

     Καὶ οἱ ὄχλοι ὁποὺ ἐπάγαιναν ὀμπροστὰ καὶ ἐκεῖ-

νοι ὁποὺ ἀκολουθοῦσαν ἔκραζαν λέγοντες: «Ὡσαννὰ τῷ

υἱῷ Δαβίδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου,

ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις».

10.

     Καὶ ὅταν ἐμπῆκε μέσα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐ-

σείσθη ὅλη ἡ πόλις καὶ ἔλεγε: «Ποῖος εἶναι ἐτοῦτος;»

11.

     Καὶ οἱ ὄχλοι ἔλεγαν: «Ἐτοῦτος εἶναι Ἰησοῦς ὁ

προφήτης, ὁποὺ εἶναι ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας».

12.

     Καὶ ἐμπῆκε μέσα ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θε-

οῦ, καὶ ἔβγαλεν ἔξω ὅλους ἐκείνους ὁποὺ ἐπουλοῦσαν καὶ

ἀγόραζαν εἰς τὸ ἱερόν· καὶ τὲς τράπεζες τῶν σαράφηδων

ἐγύρισεν ἄνω κάτω καὶ τὰ σκαμνία ἐκεινῶν ὁποὺ ἐπου-

λοῦσαν τὰ περιστέρια.

13.

     Καὶ λέγει τους: «Εἶναι γεγραμμένον –«Τὸ σπίτι

μου θέλει καλεσθεῖ σπίτι τῆς προσευχῆς»· καὶ ἐσεῖς τὸ

ἐκάμετε “Σπήλαιον τῶν ληστῶν”».

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚϚ΄

     Καὶ ἔγινεν –ὅταν ἐτελείωσεν ὁ Ἰησοῦς ὅλους τούτους

τοὺς λόγους, εἶπε τοὺς μαθητάς του:

2.

     «Ἠξεύρετε ὅτι ὕστερα ἀπὸ δύο ἡμέρας γίνεται τὸ

Πάσχα· καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται νὰ σταυ-

ρωθεῖ».

3.

     Τότε ἐμαζώχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμμα-

τεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ Ἀρ-

χιερέως ὁποὺ ἐλέγετον Καϊάφας.

4.

     Καὶ ἐσυμβουλεύθηκαν νὰ πιάσουν τὸν Ἰησοῦν μὲ

δόλον νὰ τὸν σκοτώσουν.

5.

     Καὶ ἔλεγαν: «Μὴν τὸ κάμομεν εἰς τὴν ἑορτήν, διὰ

νὰ μὴν γένει σύγχυσις εἰς τὸν λαόν».

6.

     Καὶ ὅταν ἐπῆγεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Βηθανίαν, εἰς τὸ

σπίτι τοῦ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,

7.

ἐπῆγεν εἰς αὐτὸν μία γυναίκα ὁποὺ εἶχεν ἕνα κα-

νὶ μύρον πολύτιμον καὶ τὸ ἔχυσεν ἀπάνου εἰς τὸ κεφάλι

του ἐκεῖ ὁποὺ ἐκάθετον.

8.

     Ὡσὰν τὸ εἶδαν οἱ μαθηταί του, ἀδημόνησαν καὶ

εἶπαν: «Διατί ἔγινεν ὁ χαλασμὸς ἐτοῦτος;

9.

     ὁποὺ ἠμπόρειεν ἐτοῦτο τὸ μύρον νὰ πουληθεῖ πολ-

λὰ καὶ νὰ δοθεῖ εἰς τοὺς πτωχούς».

10.

     Καὶ γνωρίζοντάς το ὁ Ἰησοῦς, λέγει τους: «Τί

κοπιάζετε τὴν γυναίκα; –ὁποὺ ἔκαμε καλὸν ἔργον εἰς ἐ-

μένα.

11.

     Διατὶ τοὺς πτωχοὺς τοὺς ἔχετε πάντα μὲ τοῦ λό-
γου σας, ἀμὴ ἐμένα πάντα δὲν μὲ ἔχετε.

12.

     Διατὶ ἐτούτη ὁποὺ ἔχυσεν ἐτοῦτο τὸ μύρον εἰς τὸ

κορμί μου, διὰ τὴν ταφήν μου τὸ ἔκαμε.

13.

     Λέγω σας βέβαια, ὅπου κηρυχθεῖ ἐτοῦτο τὸ εὐ-

αγγέλιον εἰς ὅλον τὸν κόσμον, θέλει λαληθεῖ καὶ ἐτοῦτο

ὁποὺ ἔκαμεν αὐτή, εἰς μνημόσυνόν της».

14.

     Τότε ἐπῆγεν ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁποὺ ἐλέγε-

τον Ἰούδας Ἰσκαριώτης, εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς·

15.

     καὶ εἶπεν: «Τί θέλετε νὰ μὲ δώσετε, καὶ ἐγὼ νὰ

σᾶς τὸν παραδώσω;» Καὶ ἐκεῖνοι ἔταξαν νὰ τὸν δώσουν

τριάντα ἀργύρια.

16.

     Καὶ ἀπὸ τότε ἐγύρευε εὐκολίαν νὰ τὸν παραδώ-

σει.

17.

     Καὶ εἰς τὴν πρώτην τῶν Ἀζύμων ἐπῆγαν οἱ μα-

θηταὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ λέγουν τον: «Ποῦ θέλεις νὰ σὲ

ἑτοιμάσομεν νὰ φάγεις τὸ Πάσχα;»

18.

     Καὶ ἐκεῖνος εἶπε: «Σύρτε εἰς τὴν πόλιν εἰς τὸν

δείνα καὶ εἰπεῖτε τον: “Ὁ διδάσκαλος λέγει: –Ὁ καιρός

μου εἶναι κοντά, εἰς ἐσένα θέλω νὰ κάμω τὸ Πάσχα μὲ

τοὺς μαθητάδες μου”».

19.

     Καὶ ἔκαμαν οἱ μαθηταί του καθὼς τοὺς ὀρδινία-

σεν ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἑτοίμασαν τὸ Πάσχα.

20.

     Ὡσὰν ἐβράδιασεν, ἐκάθετον μὲ τοὺς δώδεκα.

21.

     Καὶ ἐκεῖ ὁποὺ ἐτρώγασι, λέγει: «Βέβαια σᾶς λέ-

γω, ὅτι ἕνας ἀπὸ ἐσᾶς θέλει μὲ παραδώσει».

22.

     Καὶ αὐτοί, λυπημένοι πολλά, ἄρχισαν κάθε ἕνας

νὰ τὸν λέγει: «Μήνα εἶμαι ἐγώ, Αὐθέντη;»

23.

     Καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπεν: «Ἐκεῖνος

ὁποὺ βουτᾶ μετὰ μένα τὸ χέρι του εἰς τὸ πινάκι, ἐκεῖνος

θέλει μὲ παραδώσει.

24.

     Καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς εἶναι γε-

γραμμένον διὰ λόγου του· ἀμὴ ἀλίμονον εἰς τὸν ἄνθρω-

πον ἐκεῖνον, διὰ μέσου τοῦ ὁποίου ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου

παραδίδοται· καλύτερόν του ἦτον νὰ μὴν ἤθελε γεννηθεῖ

ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος».

25.

     Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰούδας ὁποὺ τὸν ἐπαράδιδε καὶ

εἶπε: «Μήνα ἐγὼ εἶμαι, Διδάσκαλε;» Λέγει τον: «Ἐσὺ

τὸ εἶπες».

26.

     Καὶ ἐκεῖ ὁποὺ ἔτρωγαν, ἐπῆρεν ὁ Ἰησοῦς τὸ ψω-

μί, καὶ ὡσὰν εὐχαρίστησε, τὸ ἔκοψε καὶ τὸ ἔδιδε τοὺς

μαθητάδες καὶ εἶπεν: «Ἐπάρετε φάγετε, τοῦτο εἶναι τὸ

κορμί μου».

27.

     Καὶ παίρνοντας τὸ ποτήριον, καὶ ὡσὰν εὐχαρί-

στησε, ἔδωκέν τους λέγοντας: «Πίετε ἀπ’ αὐτὸ ὅλοι·

28.

     διατὶ τοῦτο εἶναι τὸ αἷμα μου τῆς καινούριας

διαθήκης ὁποὺ χύνεται διὰ τοὺς πολλοὺς εἰς συγχώρησιν

ἁμαρτιῶν.

29.

    Καὶ λέγω σας, ἀπὸ τώρα καὶ ὀμπρὸς δὲν θέλω

πίει ἀπὸ τοῦτο τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου, ἕως τὴν ἡμέραν

ἐκείνην ὅταν αὐτὸ πίνω μαζί σας νέον εἰς τὴν βασιλείαν

τοῦ Πατρός μου».

30.

     Καὶ ἔστοντας νὰ ὑμνήσουν, ἐβγῆκαν εἰς τὸ ὄ-

ρος τῶν Ἐλαιῶν.

31.

     Τότε τοὺς λέγει ὁ Ἰησοῦς: « Ἐτούτην τὴν νύκτα

ὅλοι ἐσεῖς θέλετε σκανδαλισθεῖ εἰς ἐμένα· διατὶ εἶναι γε-

γραμμένον ὅτι “Θέλω κτυπήσει τὸν ποιμένα, καὶ θέλουν

σκορπισθεῖ τὰ πρόβατα τῆς μάνδρας”.

32.

     Καὶ ὕστερα ἀφόντις ἀνασταθῶ, θέλω πάγει ἐγὼ

πρωτύτερα ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν».

33.

     Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος καὶ εἶπε τον: «Ἂν καὶ

ὅλοι σκανδαλισθοῦσιν εἰς ἐσένα, ἀμὴ ἐγὼ ποτὲ δὲν θέλω

σκανδαλισθεῖ».

34.

     Λέγει τον ὁ Ἰησοῦς: «Βέβαια σὲ λέγω, ὅτι ἐτού-

την τὴν νύκτα, προτοῦ νὰ φωνάξει ὁ πετεινός, τρεῖς φο-

ρὲς θέλεις μὲ ἀρνηθεῖ».

35.

     Λέγει τον ὁ Πέτρος: «Ἂν καὶ κάμει χρεία, νὰ

ἀποθάνω μαζί σου· νὰ μὴν σὲ ἀρνηθῶ». Μιᾶς λογῆς εἶ-

παν καὶ ὅλοι οἱ μαθηταί.

36.

     Τότε ἐπῆγεν ὁ Ἰησοῦς μετ’ αὐτοὺς εἰς ἕνα χω-

ρίον ὁποὺ τὸ ἔλεγαν Γεθσημανή· καὶ λέγει τοὺς μαθητάς

του: «Καθίσετε αὐτοῦ, ἕως ὁποὺ νὰ πάγω ἐκεινὰ νὰ προ-

σευχηθῶ».

37.

     Καὶ ἐπῆρε τὸν Πέτρον καὶ τοὺς δύο υἱοὺς τοῦ

Ζεβεδαίου καὶ ἄρχισε νὰ λυπεῖται καὶ νὰ ἀδημονεῖ.

38.

     Τότε τοὺς λέγει ὁ Ἰησοῦς: «Πολλὰ λυπᾶται ἡ

ψυχή μου μέχρι θανάτου· ἀπομείνετε ἐδῶ καὶ ἀγρυπνᾶ-

τε μαζί μου».

39.

     Καὶ ἐπῆγεν ὀμπρὸς καμπόσον, καὶ ἔπεσε πρού-

μυτα καὶ ἐπροσεύχετον καὶ ἔλεγεν: «Ὦ Πάτερ μου, ἂν εἶ-

ναι δυνατὸν ἂς περάσει ἐτοῦτο τὸ ποτήρι ἀπὸ λόγου μου.

Ὅμως ὄχι καθὼς θέλω ἐγώ, ἀλλὰ καθὼς θέλεις ἐσύ».

40.

     Καὶ ἔρχεται εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ εὑρίσκει τους

ὁποὺ ἐκοιμοῦνταν. Καὶ λέγει τὸν Πέτρον: «Τόσον δὲν ἐ-

δυνηθήκετε μίαν ὥραν νὰ ἀγρυπνήσετε μετὰ μένα;

41.

     Ἀγρυπνᾶτε καὶ προσεύχεσθε νὰ μὴν ἐμπεῖτε εἰς

πειρασμόν. Τὸ πνεῦμα εἶναι πρόθυμον, ἀμὴ ἡ σάρκα εἶ-

ναι ἀσθενής».

42.

     Πάλιν δεύτερον ἐπῆγε καὶ ἐπροσευχήθη, λέγον-

τας: «Ὦ Πατέρα μου, ἂν δὲν εἶναι δυνατὸν ἐτοῦτο τὸ πο-

τήριον νὰ περάσει ἀπὸ μένα ἂν δὲν τὸ πίω, ἂς γένει τὸ

θέλημά σου».

43.

     Καὶ ἦλθε πάλιν καὶ τοὺς ἐβρῆκεν ὁποὺ ἐκοιμοῦν-

ταν, διατὶ ἦταν τὰ μάτια τους βαρεμένα.

44.

     Καὶ ἀφήνοντάς τους πάλιν, ἐπῆγε καὶ ἐπροσευ-

χήθηκε τρίτον, λέγοντας τὸν αὐτὸν λόγον.

45.

     Τότε ἦλθεν εἰς τοὺς μαθητάς του καὶ λέγει τους:

«Κοιμάσθε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπεύεσθε· νά ὁποὺ ἐσίμω-

σεν ἡ ὥρα· καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χέ-

ρια ἁμαρτωλῶν.

46.

     Σηκῶτε, πᾶμεν ἀπ’ ἐδῶ· νά ὁποὺ ἐσίμωσε ἐκεῖ-

νος ὁποὺ μέλλει νὰ μὲ παραδώσει».

47.

     Καὶ ἀκόμη τὸ ἔλεγε –καὶ νά καὶ ὁ Ἰούδας, ἕνας

ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ἔφθασε· καὶ μετ’ αὐτὸν πολὺ πλῆθος μὲ

σπαθία καὶ μὲ ξύλα ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς πρεσβυ-

τέρους τοῦ λαοῦ.

48.

     Καὶ ἐκεῖνος ὁποὺ τὸν ἐπαράδιδε τοὺς ἔδωκε ση-

μάδι, λέγοντας: «Ἐκεῖνον ὁποὺ ἐγὼ φιλήσω, ἐκεῖνος εἶ-

ναι –πιάτε τον».

49.

     Καὶ παρευθὺς ἐπῆγε κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ

εἶπε: «Χαῖρε, Διδάσκαλε»· καὶ τὸν ἐφίλησε.

50

     Καὶ ὁ Ἰησοῦς τὸν λέγει: «Ὦ φίλε, διατί ἦλθες

ἐδῶ;» Τότε ἐπῆγαν κοντὰ εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἅπλωσαν

τὰ χέρια τους ἀπάνου του καὶ ἐπίασάν τον.

51.

     Καὶ νά ἕνας ἀπ’ ἐκείνους ὁποὺ ἦταν μαζὶ μὲ τὸν

Ἰησοῦν, ἁπλώνοντας τὸ χέρι του, ἔβγαλεν τὸ σπαθί του

καὶ ἐκτύπησε τὸν δοῦλον τοῦ Ἀρχιερέως καὶ ἔκοψε τὸ

αὐτί του.

52.

     Τότε τὸν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς: «Γύρισε τὸ σπαθί σου

εἰς τὸν τόπον του· διατὶ ὅσοι κτυπήσουν μὲ σπαθί, μὲ

σπαθί θέλουν χαλασθεῖ.

53.

     Ἢ λογιάζεις ὅτι δὲν δύνομαι τώρα νὰ παρακαλέ-

σω τὸν Πατέρα μου, καὶ θέλει μὲ παραστήσει περισσό-

τερους παρὰ δώδεκα λεγεώνας ἀγγέλων.

54.

     Πῶς τὸ λοιπὸν θέλουσι τελειωθεῖ αἱ γραφαί, ὅτι

τέτοιας λογῆς πρέπει νὰ γένει;»

55.

     Εἰς ἐκείνην τὴν ὥραν εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τὸν λαόν:

«Ὡσὰν εἰς ληστὴν ἐβγήκετε καὶ ἤλθετε μὲ σπαθία καὶ

μὲ ξύλα νὰ μὲ πιάσετε; Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκάθουμουν με-

τὰ σᾶς, διδάσκοντας εἰς τὸ ἱερόν –καὶ δὲν μὲ ἐπιάνετε;»

56.

     Καὶ τοῦτο ὅλον ἔγινε διὰ νὰ τελειωθοῦσιν αἱ γρα-

φαὶ τῶν προφητῶν. Τότε τὸν ἄφησαν οἱ μαθητάδες ὅλοι

καὶ ἔφυγαν.

57.

     Καὶ ἐκεῖνοι, πιάνοντες τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἐπῆγαν

εἰς τὸν Καϊάφα τὸν Ἀρχιερέα, ἐκεῖ ὁποὺ ἦταν οἱ γραμ-

ματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι μαζωμένοι.

58.

     Καὶ ὁ Πέτρος τὸν ἀκολούθαν ἀπὸ μακρά, ἕως εἰς

τὴν αὐλὴν τοῦ Ἀρχιερέως· καὶ μπαίνοντας μέσα, ἐκά-

θισε μαζὶ μὲ τοὺς δουλευτάδες, νὰ ἰδεῖ τὸ τέλος.

59.

     Καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ ὅλη ἡ

σύναξις ἐγύρευαν ψευδομαρτυρίαν ἐναντία τοῦ Ἰησοῦ, διὰ

νὰ τὸν θανατώσουν.

60.

     Ἀμὴ καὶ δὲν εὑρῆκαν, ἀγκαλὰ καὶ πολλοὶ ψευ-

δομάρτυρες ἦλθαν· ὅμως δὲν εὑρῆκαν. Ἀμὴ ὕστερα ἦλ-

θαν δύο ψευδομάρτυρες

61.

     καὶ εἶπαν: «Ἐτοῦτος εἶπεν “Ἐγὼ ἠμπορῶ νὰ

χαλάσω τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ εἰς τρεῖς ἡμέρες νὰ τὸν

κτίσω”».

62.

     Καὶ ἐσηκώθη ὁ Ἀρχιερεὺς καὶ λέγει τον: «Δὲν

ἀποκρίνεσαι; Τί εἶναι ἐτοῦτα ὁποὺ μαρτυροῦν ἐνάντιά

σου;»

63.

     Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐσιώπαινε. Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἀρ-

χιερεὺς καὶ εἶπε τον: «Ἐξορκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τὸν

ζῶντα νὰ μᾶς εἰπεῖς ἂν εἶσαι ἐσὺ ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ

Θεοῦ».

64.

     Λέγει τον ὁ Ἰησοῦς: «Ἐσὺ τὸ εἶπες. Ὅμως

λέγω σας, ἀπὸ τώρα καὶ ὀμπροστὰ θέλετε ἰδεῖ τὸν Υἱὸν

τοῦ ἀνθρώπου νὰ κάθεται ἀπὸ τὴν δεξιὰν τῆς δυνάμεως

τοῦ Θεοῦ· καὶ νὰ ἔρχεται ἀπάνου εἰς τὰ σύννεφα τοῦ οὐ-

ρανοῦ».

65.

     Τότε ὁ Ἀρχιερεὺς ἔσχισε τὰ ροῦχα του καὶ εἶ-

πεν ὅτι ἐβλασφήμησε. «Τί χρεία μᾶς κάμουσι πλέον μάρ-

τυρες; Νά ὁποὺ ἀκούσετε τώρα πὼς ἐβλασφήμησε.

66.

     Τί σᾶς φαίνεται;» Καὶ ἐκεῖνοι ἀπεκρίθηκαν καὶ

εἶπαν: «Ἄξιος εἶναι θανάτου».

67.

     Τότε τὸν ἔπτυσαν εἰς τὸ πρόσωπον· καὶ τὸν ἐ-

πάτσισαν· καὶ ἄλλοι τὸν ἐκτυποῦσαν μὲ ραβδία

68.

     καὶ τὸν ἔλεγαν: «Προφήτευσέ μας, Χριστέ, ποῖος

εἶναι ὁποὺ σὲ ἐκτύπησε».

69.

     Καὶ ὁ Πέτρος ἐκάθουντον ἔξω εἰς τὴν αὐλήν, καὶ

ἔρχεται μία κοπέλα καὶ λέγει τον: «Καὶ σὺ μαζὶ ἤσουν

μὲ τὸν Ἰησοῦν τὸν Γαλιλαῖον;»

70.

     Καὶ αὐτὸς ἀρνήθηκε μπροστὰ εἰς ὅλους καὶ ἔλε-

γε: «Δὲν ἠξεύρω τί λέγεις».

71.

     Καὶ ἐβγαίνοντας ἔξω εἰς τὴν πόρταν, τὸν εἶδεν

ἄλλη, καὶ λέγει ἐκείνους ὁποὺ ἦταν ἐκεῖ: «Καὶ ἐτοῦτος

μαζὶ ἦτον μὲ τὸν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον».

72.

     Καὶ πάλιν ἀρνήθηκε μὲ ὅρκον ὅτι «Δὲν ἠξεύρω

τὸν ἄνθρωπον».

73.

     Καὶ περνώντας ὀλίγον, ἐπῆγαν κοντά του ἐκεῖνοι

ὁποὺ ἐστέκουνταν ἐκεῖ, καὶ λέγουν τὸν Πέτρον: «Ἀλή-

θεια, καὶ σὺ ἀπ’ αὐτουνοὺς εἶσαι· διατὶ ἡ συντυχιά σου

σὲ φανερώνει».

74.

     Τότε ἄρχισε νὰ ἀναθεματίζει τοῦ λόγου του καὶ

νὰ ὀμόνει ὅτι «Δὲν τὸν ἠξεύρω τὸν ἄνθρωπον». Καὶ πα-

ρευθὺς ἐλάλησεν ὁ πετεινός.

75.

     Καὶ ὁ Πέτρος ἐθυμήθη τὸν λόγον τοῦ Ἰησοῦ ὁ-

ποὺ τὸν εἶπεν ὅτι “Προτοῦ νὰ λαλήσει ὁ πετεινός, τρεῖς

φορὲς θέλεις μὲ ἀρνηθεῖ”. Καὶ ἐβγῆκεν ἔξω καὶ ἔκλαυσε

πικρά.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖ΄

     Ὡσὰν ἐξημέρωσεν, ἐσυμβουλεύθηκαν ὅλοι οἱ ἀρχιε-

ρεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐναντία τοῦ Ἰησοῦ

νὰ τὸν θανατώσουν.

2.

     Καὶ ἔστοντας νὰ τὸν δέσουν, ἐπῆραν καὶ ἐπῆγαν

τον καὶ τὸν ἐπαράδωκαν τὸν Πόντιον Πιλάτον τὸν ἡγε-

μόνα.

3.

     Τότε, ὡσὰν εἶδεν ὁ Ἰούδας ὁποὺ τὸν ἐπαράδωκεν

ὅτι ἐκατεκρίθη, ἐμετανόησε καὶ ἐγύρισεν ὀπίσω τὰ τριάν-

τα ἀργύρια τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς πρεσβυτέρους,

4.

     λέγοντας: «Ἔσφαλα καὶ ἐπαράδωκα αἷμα ὁποὺ

δὲν ἔπταιεν». Καὶ ἐκεῖνοι εἶπαν: «Τί μᾶς κόπτει ἐμᾶς;

σὺ ὄψει».

5.

     Καὶ ἔριξε τὰ ἀργύρια μέσα εἰς τὸν ναὸν καὶ ἀνε-

χώρησε· καὶ ἐπῆγε καὶ ἐκρεμάσθη.

6.

     Καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐπῆραν τὰ ἀργύρια καὶ εἶπαν:

«Δεν πρέπει νὰ τὰ βάλομεν αὐτὰ εἰς τὸ θησαυροφυλά-

κιον τῆς ἐκκλησίας· διατὶ εἶναι τιμὴ αἵματος».

7.

     Καὶ ὡσὰν ἐσυμβουλεύθηκαν, ἀγόρασαν μετ’ ἐ-

κεῖνα τὸ «χωράφι τοῦ κεραμέως», νὰ θάπτουν τοὺς ξέ-

νους·

8.

     διὰ τοῦτο ἐκαλέσθη τὸ χωράφι ἐκεῖνο «Χωράφι

αἵματος», ἕως τὴν σήμερον.

9.

     Τότε ἐτελειώθη ἐκεῖνο ὁποὺ ἐλαλήθη διὰ τοῦ προ-

φήτου, λέγοντας: «Καὶ ἐπῆραν τὰ τριάντα ἀργύρια, τὴν

τιμὴν τοῦ τετιμημένου, τὸν ὁποῖον ἐτίμησαν ἀπὸ τοὺς

υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ·

10.

     καὶ ἔδωκάν τα εἰς τὸ χωράφι τοῦ κεραμέως, κα-

θὼς μὲ ἐπαράγγειλεν ὁ Κύριος».

11.

     Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐστάθη ὀμπροστὰ εἰς τὸν ἡγεμό-

να. Καὶ ἐρώτησέν τον ὁ ἡγεμὼν λέγοντας: «Ἐσὺ εἶσαι ὁ

βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;» Καὶ ὁ Ἰησοῦς τὸν λέγει: «Σὺ

εἶπας».

12.

     Καὶ ἐκεῖ ὁποὺ τὸν κατηγοροῦσαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ

οἱ πρεσβύτεροι δὲν ἀπεκρίθηκε τίποτες.

13.

     Τότε τὸν λέγει ὁ Πιλάτος: «Δὲν ἀκούεις πόσα

μαρτυροῦν ἐναντία σου;»

14.

     Καὶ δὲν τοῦ ἀπεκρίθη καθόλου, εἰς κανένα λό-

γον· τόσον ὁποὺ ἐθαύμασεν ὁ ἡγεμὼν πολλά.

15.

     Καὶ εἰς τὴν ἑορτὴν εἶχαν συνήθεια νὰ ἐλευθερώνει

ὁ ἡγεμὼν ἕνα ἄνθρωπον ἀπὸ τοὺς δεμένους διὰ τὸν ὄχλον,

ὅποιον ἤθελαν.

16.

     Καὶ τότε εἶχαν δεμένον κάποιον ὀνομαστὸν ὁποὺ

ἐλέγασι Βαραββάν.

17.

     Ὅταν λοιπὸν ἦταν μαζωμένοι, λέγει τους ὁ Πι-

λάτος: «Ποῖον θέλετε νὰ σᾶς ἀπολύσω; τὸν Βαραββάν,

ἢ τὸν Ἰησοῦν ὁποὺ λέγεται Χριστός;»

18.

     Διατὶ ἤξευρεν ὅτι ἀπὸ τὸν φθόνον τους τὸν ἐπα-

ράδωκαν [οἱ ἀρχιερεῖς].

19.

     Καὶ καθεζόμενος αὐτὸς εἰς τὸ κριτήριόν του, τὸν

ἐμήνυσεν ἡ γυναίκα του καὶ τὸν λέγει: «Νὰ μὴν ἔχεις

ἐσὺ νὰ κάμεις μὲ τὸν δίκαιον ἐκεῖνον· διατὶ ἐγὼ ἔπαθα

πολλὰ σήμερον εἰς τὸ ὄνειρόν μου διὰ αὐτόν».

20.

     Καὶ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἐκατάπεισαν

τὸν λαὸν νὰ ζητήσουν τὸν Βαραββάν, καὶ τὸν Ἰησοῦν νὰ

χαλάσουν.

21.

     Τότε ἀπεκρίθη ὁ ἡγεμὼν καὶ τοὺς ἐρώτησε:

«Ποῖον θέλετε ἀπὸ τοὺς δύο νὰ σᾶς ἀπολύσω;» Καὶ ἐκεῖ-

νοι εἶπαν: «Τὸν Βαραββάν».

22.

     Λέγει τους ὁ Πιλάτος: «Ἀμὴ τὸν Ἰησοῦν ὁποὺ

λέγουν Χριστόν, τί νὰ τὸν κάμω;» Λέγουν τον ὅλοι: «Ἂς

σταυρωθεῖ».

23.

     Καὶ ὁ ἡγεμὼν εἶπε: «Καὶ τί κακὸν ἔκαμε;» Καὶ

ἐκεῖνοι ἔσκουξαν περισσά: «Ἂς σταυρωθεῖ».

24.

     Ὡσὰν εἶδεν ὁ Πιλάτος ὅτι δὲν κάμει τίποτες διά-

φορον ἀλλὰ περισσότερον γίνεται σύγχυσις, ἐπῆρε νερὸν

καὶ ἔνιψε τὰ χέρια του μπροστὰ εἰς τὸν λαόν, λέγοντας:

«Καθαρὸς εἶμαι ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ δικαίου ἐτούτου· ἐσεῖ

ὄψεσθε».

25.

     Καὶ ἀπεκρίθη ὅλος ὁ λαὸς καὶ εἶπε: «Τὸ αἷμα

αὐτουνοῦ ἂς εἶναι ἀπάνου εἰς ἐμᾶς καὶ εἰς τὰ παιδιά

μας».

26.

     Τότε τοὺς ἀπόλυσε τὸν Βαραββάν· καὶ τὸν Ἰη-

σοῦν ἔδειρε καὶ τοὺς τὸν ἐπαράδωκε νὰ σταυρωθεῖ.

27.

     Τότε οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος ἐπῆραν τὸν Ἰ-

ησοῦν εἰς τὸ πραιτόριον· καὶ ἐμάζωξαν ἐκεῖ εἰς αὐτὸν

ὅλον τὸ τάγμα τῶν στρατιωτῶν.

28.

     Καὶ ἔγδυσάν τον καὶ τὸν ἔβαλαν κόκκινον ροῦ-

χον.

29.

     Καὶ ἔπλεξαν καὶ ἕνα στεφάνι ἀπὸ ἀγκάθια καὶ

ἔβαλαν ἀπάνου εἰς τὸ κεφάλι του, καὶ εἰς τὸ δεξιόν του

χέρι τὸν ἔδωκαν ἕνα καλάμι· καὶ ἐγονάτιζαν ὀμπροστά

του καὶ τὸν ἔπαιζαν καὶ τὸν ἔλεγαν: «Χαῖρε, ὁ βασιλεὺς

τῶν Ἰουδαίων».

30.

     Καὶ πτύοντάς τον, ἐπῆραν καλάμι καὶ τὸν ἐκτυ-

ποῦσαν εἰς τὸ κεφάλι.

31.

     Καὶ ὡσὰν τὸν ἔπαιξαν, τὸν ἔγδυσαν τὸ κόκκινον

ροῦχον· καὶ τὸν ἔντυσαν πάλιν τὰ ροῦχα του· καὶ τὸν

ἐπάγαιναν νὰ τὸν σταυρώσουν.

32.

     Καὶ ἐκεῖ ὁποὺ ἔβγαιναν ἔξω, ἐβρῆκαν ἕνα ἄν-

θρωπον Κυρηναῖον, τὸ ὄνομά του Σίμωνα· ἐτοῦτον ἐγγά-

ρευσαν νὰ σηκώσει τὸν σταυρόν του.

33.

     Καὶ ὡσὰν ἦλθαν εἰς τὸν τόπον ὁποὺ ἐλέγασι Γολ-

34.

     τὸν ἔδωκαν νὰ πιεῖ ξίδι ἀνακατωμένον μὲ χολήν·

καὶ ὡσὰν τὸ ἐγεμάτισε, δὲν ἤθελε νὰ τὸ πιεῖ.

35.

     Καὶ ὡσὰν τὸν ἐσταύρωσαν, ἐμοίρασαν τὰ ροῦ-

χα του ρίχνοντες κλήρους· διὰ νὰ τελειωθεῖ ἐκεῖνο ὁποὺ

ἐλαλήθη διὰ τοῦ προφήτου: «Ἐδιαμοιράσθηκαν τὰ ροῦχα

μου εἰς τοῦ λόγου τους· καὶ εἰς τὴν φορεσιάν μου ἔρι-

ξαν λαχνούς».

36.

     Καὶ ἐκάθουνταν καὶ τὸν ἐφύλαγαν ἐκεῖ.

37.

     Καὶ ἔβαλαν ἀπάνου εἰς τὸ κεφάλι του τὴν ἀφορ-

μὴν τοῦ ἐγκλήματος γεγραμμένην: «Ἐτοῦτος εἶναι ὁ Ἰη-

σοῦς, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων».

38.

     Τότε ἐσταυρώθηκαν μαζὶ μετ’ αὐτὸν δύο ληστά-

δες, ἕνας ἀπὸ τὴν δεξιάν του καὶ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἀριστεράν.

39.

     Καὶ ἐκεῖνοι ὁποὺ ἐπερνοῦσαν εἰς τὴν στράτα τὸν

ἐβλασφημοῦσαν, κουνοῦντες τὰ κεφάλια τους

40.

     καὶ λέγοντες: «Ἐσὺ ὁποὺ χαλνᾶς τὸν ναὸν καὶ

εἰς τρεῖς ἡμέρες τὸν οἰκοδομεῖς, σῶσε τοῦ λόγου σου·

ἂν εἶσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, κατίβα ἀπὸ τὸν σταυρόν».

41.

     Ἔτσι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς, παίζοντές τον μαζὶ μὲ

τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ Φαρισαίους,

ἔλεγον:

42

     «Ἄλλους ἔσωσε, καὶ τὸν ἑαυτόν του δὲν δύνεται

νὰ σώσει. Ἂν εἶναι βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, ἂς κατίβει

ἀπὸ τὸν σταυρὸν τώρα, καὶ θέλομεν τὸν πιστεύσει.

43.

     Εἰς τὸν Θεὸν ἔχει τὸ θάρρος του –τώρα ἂς τὸν

γλιτώσει, ἂν τὸν ἀγαπᾶ· διατὶ αὐτὸς εἶπε πὼς εἶναι Υἱὸς

τοῦ Θεοῦ».

44.

     Τὰ ὅμοια τὸν ὀνείδιζαν καὶ οἱ ληστάδες ὁποὺ ἐ-

σταυρώθηκαν μαζί του.

45.

     Καὶ ἀπὸ ἕκτην ὥραν ἔγινε σκότος εἰς ὅλην τὴν

γῆν ἕως τὴν ἐνάτην.

46.

     Καὶ τριγύρω εἰς τὴν ἐνάτην ὥραν ἐβόησεν ὁ Ἰη-

σοῦς μὲ μεγάλην φωνήν· καὶ εἶπε: «Ἠλί, ἠλί, λαμὰ σα-

47.

     Καὶ κάποιοι ἀπὸ ἐκείνους ὁποὺ ἐστέκουνταν ἐ-

κεῖ, ὡσὰν τὸ ἤκουσαν, ἔλεγαν ὅτι ἐτοῦτος τὸν Ἠλίαν

φωνάζει.

48.

     Καὶ παρευθὺς ἔτρεξεν ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ἐπῆ-

ρεν ἕνα σφουγγάρι καὶ ἐγέμισέν το ξίδι καὶ τὸ ἔβαλεν

εἰς ἕνα καλάμι καὶ τὸν ἐπότιζεν.

49.

     Καὶ οἱ ἄλλοι ἔλεγαν: «Ἀφῆτε νὰ ἰδοῦμεν ἂν ἔρ-

χεται ὁ Ἠλίας νὰ τὸν γλιτώσει».

50.

     Καὶ ὁ Ἰησοῦς πάλιν ἔστοντας νὰ κράξει μὲ με-

γάλην φωνήν, ἀφῆκε τὸ πνεῦμα του.

51.

     Καὶ παρευθὺς τὸ καταπετάσμα τοῦ ναοῦ ἐσχί-

σθη δύο κομμάτια, ἀπὸ πάνου ἕως κάτω· καὶ ἡ γῆ ἐσεί-

σθη· καὶ οἱ πέτρες ἐσχίσθηκαν.

52.

     Καὶ τὰ μνημόρια ἄνοιξαν, καὶ πολλὰ κορμία τῶν

ἀπεθαμένων ἁγίων ἀναστάθηκαν.

53.

     καὶ ἐβγῆκαν ἔξω ἀπὸ τὰ μνήματα ὕστερα ἀπὸ

τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ· καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν ἁγίαν

πόλιν καὶ ἐφάνηκαν εἰς πολλούς.

54.

     Καὶ ὁ ἑκατόνταρχος καὶ ἐκεῖνοι ὁποὺ ἦταν μαζί

του ὁποὺ ἐφύλαγαν τὸν Ἰησοῦν, βλέποντες τὸν σεισμὸν

καὶ ἐκεῖνα ὁποὺ ἐγίνουνταν ἐφοβήθηκαν κατὰ πολλὰ καὶ

εἶπαν: «Ἀληθινὰ Θεοῦ Υἱὸς ἦτον ἐτοῦτος».

55.

     Καὶ ἦταν καὶ γυναῖκες ἐκεῖ πολλὲς ὁποὺ ἔβλε-

παν ἀπὸ μακρά· οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦσαν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ

τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὸν ὑπηρετοῦσαν.

56.

     Ἀνάμεσα εἰς τὲς ὁποῖες ἦτον ἡ Μαρία ἡ Μα-

γδαληνή, καὶ Μαρία ἡ μήτηρ τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰω-

σῆ, καὶ ἡ μητέρα τῶν υἱῶν τοῦ Ζεβεδαίου.

57.

     Καὶ ὡσὰν ἐβράδιασεν, ἦλθεν ἕνας ἄνθρωπος πλού-

σιος ἀπὸ τὴν Ἀριμαθέμ, τὸ ὄνομά του Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος

ἦτον καὶ αὐτὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ.

58.

     Ἐτοῦτος ἐπῆγεν εἰς τὸν Πιλάτον καὶ ἐζήτησε τὸ

κορμὶ τοῦ Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλάτος ἐπρόσταξε νὰ τὸν δώ-

σουν τὸ κορμί του.

59.

     Καὶ παίρνοντας τὸ κορμί, ὁ Ἰωσὴφ τὸ ἐτύλιξε μὲ

σεντόνι καθαρὸν

60.

     καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς καινούριόν του μνῆμα, τὸ ὁ-

ποῖον τὸ ἔσκαψεν εἰς τὴν πέτρα· καὶ ἔστοντας νὰ κυλήσει

μίαν πέτραν μεγάλην εἰς τὸ στόμα τοῦ μνημείου, ἐδιέβη

61.

     Καὶ ἦταν ἐκεῖ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη

Μαρία, καὶ ἐκάθουνταν ἀγνάντια τοῦ τάφου.

62.

     Καὶ εἰς τὴν αὐρινήν, ἡ ὁποία εἶναι ὕστερα ἀπὸ

τὴν Παρασκευήν, ἐμαζώχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φα-

ρισαῖοι εἰς τὸν Πιλάτον,

63.

     λέγοντες: «Αὐθέντη, ἐθυμηθήκαμεν ὅτι ἐκεῖνος
ὁ πλάνος, ἀκόμη ζώντας, εἶπεν: “Ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέ-
ρες ἀναστήνομαι”.

64.

     Πρόσταξε λοιπὸν νὰ σιγουραρισθεῖ ὁ τάφος ἕως

τὴν τρίτην ἡμέραν· μήπως καὶ οἱ μαθηταί του ἔλθουν τὴν

νύκτα καὶ τὸν ἐκλέψουν, καὶ εἰποῦσιν εἰς τὸν λαόν: “Ἀ-

νεστάθη ἀπὸ τοὺς νεκρούς”. Καὶ θέλει εἶσται ἡ ὑστερινὴ

πλάνη χειρότερη ἀπὸ τὴν πρώτην».

65.

     Λέγει τους ὁ Πιλάτος: «Ἔχετε φύλακας, σύρτε

σιγουράρετέ τον καθὼς ἠξεύρετε».

66.

     Καὶ ἐκεῖνοι ἐπῆγαν καὶ ἐσιγούραραν τὸν τάφον,

βουλώνοντας τὸν λίθον, μαζὶ μὲ τοὺς φύλακας.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΗ΄

     Καὶ εἰς τὸ τέλος τῆς ἑβδομάδος, ὅταν ἄρχισε νὰ χα-

ράζει ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, ἦλθεν ἡ Μα-

ρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία νὰ ἰδοῦν τὸν τάφον.

2.

     Καὶ νά ὁποὺ ἔγινε μεγάλος σεισμός· διατὶ ἄγγε-

λος Κυρίου ἐκατέβη ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπῆγε καὶ ἐ-

κύλησε τὸν λίθον ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ μνημείου καὶ ἐκά-

θουντον ἀπάνου εἰς τὴν πέτραν.

3.

     Καὶ ἦτον ἡ ὄψις του ὡσὰν τὴν ἀστραπήν· καὶ τὸ

ροῦχον του ἄσπρον ὡσὰν τὸ χιόνι.

4.

     Καὶ ἀπὸ τὸν φόβον αὐτουνοῦ ἐτρόμαξαν ἐκεῖνοι ὁ-

ποὺ ἐφύλαγαν τὸν τάφον καὶ ἐγένηκαν ὡσὰν ἀπεθαμένοι.

5.

     Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος καὶ εἶπε τὲς γυναῖκες:

«Μὴ φοβάσθε ἐσεῖς· διατὶ ἠξεύρω ὅτι τὸν Ἰησοῦν τὸν

ἐσταυρωμένον ζητᾶτε.

6.

     Δὲν εἶναι ἐδῶ· διατὶ ἀνεστάθη, καθὼς εἶπεν. Ἐ-

λᾶτε νὰ ἰδεῖτε καὶ τὸν τόπον ὁποὺ ἐκείτετον ὁ Κύριος.

7.

     Καὶ γλήγορα σύρτε καὶ εἰπέτε τοὺς μαθητάς του

ὅτι ἀνέστη ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Καὶ νά ὁποὺ πάγει πρω-

τύτερα ἀπὸ σᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ θέλετε τὸν ἰδεῖ.

Νὰ ὁποὺ σᾶς τὸ εἶπα».

8.

     Καὶ ἐβγῆκαν γλήγορα ἀπὸ τὸ μνῆμα μὲ φόβον καὶ

μὲ μεγάλην χαράν, καὶ ἔτρεξαν νὰ τὸ εἰποῦσι τοὺς μαθη-

τάς του.

9.

     Καὶ καθὼς ἐπήγαιναν νὰ τὸ εἰποῦν τοὺς μαθητάς

του, νά καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ τὲς ἀπάντησε καὶ τὲς εἶπε:

«Χαίρεσθε». Καὶ ἐκεῖνες ἐπῆγαν κοντὰ καὶ ἐπιάσαν τὰ

ποδάρια του καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν.

10.

     Τότε τὲς εἶπεν ὁ Ἰησοῦς: «Μὴν φοβάσθε· σύρτε

εἰπεῖτε το τοὺς ἀδελφούς μου νὰ ἔλθουν εἰς τὴν Γαλιλαί-

αν, καὶ ἐκεῖ θέλουν μὲ ἰδεῖ.»

11.

     Καὶ πηγαίνοντας αὗται εἰς τὴν πόλιν, νά καὶ κά-

ποιοι ἀπὸ τοὺς στρατιώτας ὁποὺ ἐφύλαγαν ἐπῆγαν εἰς

τὴν πόλιν καὶ εἶπαν τοὺς ἀρχιερεῖς ὅλα τὰ γενόμενα.

12.

     Καὶ ἐκεῖνοι ἐμαζώχθησαν μὲ τοὺς πρεσβυτέ-

ρους καὶ ἐσυμβουλεύθηκαν· καὶ ἔδωκαν ἀρκετὰ ἄσπρα

τοὺς στρατιώτας,

13.

     λέγοντάς τους: «Εἰπέτε ὅτι οἱ μαθηταί του ἦλ-

θαν τὴν νύκτα ὅταν ἐκοιμούμασταν καὶ τὸν ἔκλεψαν.

14.

     Καὶ ἐὰν ἀκουσθεῖ τοῦτο εἰς τὸν ἡγεμόνα, ἐμεῖς

θέλομεν τὸν καταπείσει, καὶ ἐσᾶς θέλομεν κάμει ἀμερί-

μνους».

15.

     Καὶ ἐκεῖνοι, παίρνοντες τὰ ἄσπρα, ἔκαμαν καθὼς

τοὺς ἐδίδαξαν· καὶ διευφημίσθη ἐτοῦτος ὁ λόγος εἰς τοὺς

Ἰουδαίους ἕως τὴν σήμερον.

16.

     Καὶ οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν,

εἰς τὸ ὄρος ὁποὺ τοὺς ἐπαράγγειλεν ὁ Ἰησοῦς.

17.

     Καὶ αὐτοί, ὡσὰν τὸν εἶδαν, τὸν ἐπροσκύνησαν· ἀ-

κόμην κάποιοι ἀμφίβαλαν.

18.

     Καὶ ἔστοντας νὰ πάγει κοντὰ ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἐ-

σύντυχε καὶ τοὺς εἶπεν: «Ἐδόθη μοι κάθε ἐξουσία εἰς

τὸν οὐρανὸν καὶ εἰς τὴν γῆν.

19.

     Σύρτε λοιπὸν διδάξετε ὅλα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντάς

τα εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁ-

γίου Πνεύματος,

20.

     διδάσκοντές τους νὰ φυλάττουν ὅλα ὅσα σᾶς ἐ-

παράγγειλα. Καὶ νά ἐγὼ ὁποὺ εἶμαι μαζὶ μετ’ ἐσᾶς ὅλον

τὸν καιρὸν ἕως τὸ τέλος τοῦ κόσμου».

Ἀμήν.

15.

     Καὶ εἰς τὲς ἡμέρες τοῦτες, ἐσηκώθη ὁ Πέτρος

εἰς τὴν μέσην τῶν μαθητῶν καὶ εἶπε (καὶ ἦτον πλῆθος

εἰς μίαν μερέαν, ὣς ἑκατὸν εἴκοσι νομάτοι):

16.

     «Ὦ ἄνδρες ἀδελφοί, ἔκαμνε χρεία νὰ πληρωθεῖ

ἡ γραφὴ ἐτούτη, τὴν ὁποίαν ἐπροεῖπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅ-

γιον διὰ στόματος τοῦ Δαβὶδ διὰ τὸν Ἰούδα, ὁποὺ ἔγι-

νεν ὁδηγὸς εἰς ἐκείνους ὁποὺ ἐπίασαν τὸν Ἰησοῦν·

17.

     διατὶ ἦτον λογαριασμένος μετ’ ἐμᾶς καὶ ἐπῆρε

τὸν λαχνὸν τῆς ὑπηρεσίας ἐτούτης.

18.

     Ἐτοῦτος λοιπὸν ἀπέκτησεν ἕνα χωράφι ἀπὸ τὴν

πληρωμὴν τῆς ἀδικίας· καὶ ἔπεσε προύμυτα, καὶ ἔσκασεν

εἰς τὴν μέσην, καὶ ἐχύθηκαν ἔξω ὅλα τὰ ἔγκατά του.

19.

     Καὶ τοῦτο ἐγνωρίσθη εἰς ὅλους ὁποὺ κατοικοῦν

τὴν Ἱερουσαλήμ· τόσον ὁποὺ ἐκαλέσθη τὸ χωράφι ἐκεῖ-

νο, εἰς τὴν γλῶσσαν τὴν ἐδικήν τους, Ἀκελδαμά· ὡσὰν

20.

     Διατὶ εἶναι γραμμένον εἰς τὸ βιβλίον τῶν Ψαλ-

μῶν: «Ἂς γένει ἡ κατοικία του ἔρημος, καὶ ἂς μὴν εἶναι

κανένας ὁποὺ νὰ κατοικεῖ εἰς αὐτήν»· καὶ «Τὴν ἐπισκο-
πήν του ἂς τὴν πάρει ἄλλος».

21.

     Κάμνει χρεία λοιπόν, ἀπὸ ἐκείνους τοὺς ἄνδρας

ὁποὺ ἦλθαν μετ’ ἐμᾶς εἰς ὅλον τὸν καιρὸν ὁποὺ ἐμπῆκε

καὶ ἐβγῆκεν εἰς ἐμᾶς ὁ Αὐθέντης ὁ Ἰησοῦς,

22.

     ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἕως

τὴν ἡμέραν ὁποὺ ἀνελήφθη ἀπὸ μᾶς, ἕνας ἀπὸ τούτους

μαζὶ μετ’ ἐμᾶς νὰ γένει μάρτυρας τῆς ἀναστάσεώς του.

23.

     Καὶ ἔβαλαν δύο, τὸν Ἰωσὴφ ὁποὺ ἐκαλεῖτον Βαρ-

σαββὰς –ὁ ὁποῖος ὀνομάζετον Ἰοῦστος– καὶ τὸν Ματ-

θίαν.

24.

     Καὶ ἔστοντας νὰ προσευχηθοῦσιν, εἶπαν: «Ἐσύ,

ὦ Αὐθέντη, ὁποὺ ἐγνωρίζεις τὲς καρδίες ὁλωνῶν, φανέ-

ρωσε ἐκεῖνον ὁποὺ ἐδιάλεξες ἀπὸ τούτους τοὺς δύο τὸν

ἕνα,

25.

     νὰ πάρει τὸν λαχνὸν τῆς ὑπηρεσίας ἐτούτης καὶ

τῆς ἀποστολῆς, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐπαρέβη ὁ Ἰούδας, νὰ

πάγει εἰς τὸν τόπον του τὸν ἴδιον.

26.

     Καὶ ἔριξαν λαχνούς, καὶ ἔπεσεν ὁ λαχνὸς εἰς τὸν

Ματθίαν, καὶ ἐλογαριάσθη μαζὶ μὲ τοὺς ἕνδεκα ἀποστό-

λους.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄

     Καὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἦταν ὅ-

λοι μαζωμένοι ὁμοψύχως εἰς ἕνα τόπον.

2.

     Καὶ παρευθὺς ἔγινε μία βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν,

ὡσὰν νὰ ἤρχουντον φυσηματία δυνατή, καὶ ἐγέμισε τὸ

σπίτι ἐκεῖ ὁποῦ ἐκάθουνταν·

3.

     καὶ τοὺς ἐφάνηκαν γλῶσσες διαμοιρασμένες ὡσὰν

φωτία καὶ ἐκάθισεν ἀπάνου εἰς κάθε ἕνα ἀπ’ αὐτούς·

4.

     καὶ ἐγέμισαν ὅλοι Πνεῦμα Ἅγιον, καὶ ἄρχισαν νὰ

λαλοῦν ξένες γλῶσσες, καθὼς τὸ Πνεῦμα τοὺς ἔδιδε νὰ

λαλοῦν.

5.

     Καὶ ἐκατοικοῦσαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἄνδρες Ἰ-

ουδαῖοι εὐλαβεῖς, ἀπὸ κάθε λογῆς ἔθνος ὁποὺ εἶναι ἀπο-

κάτω εἰς τὸν οὐρανόν.

6.

     Καὶ ὡσὰν ἔγινεν ἡ φωνὴ ἐκείνη, ἐμαζώχθη τὸ

πλῆθος καὶ ἐσυγχύσθη, ὅτι ἄκουε κάθα ἕνας ὁποὺ ἐσυντυ-

χαῖναν τὴν γλώσσαν του.

7.

     Καὶ ἐτρόμαζαν ὅλοι καὶ ἐθαύμαζαν καὶ ἔλεγαν ἕ-

νας τὸν ἄλλον: «Νά, δὲν εἶναι ὅλοι ἐτοῦτοι ὁποὺ συντυ-

χαῖναν Γαλιλαῖοι;

8.

     Καὶ πῶς ἐμεῖς τοὺς ἀκούομεν πάσα ἕνας τὴν ἐ-

δικήν μας γλώτταν εἰς τὴν ὁποίαν ἐγεννηθήκαμεν;

9.

     Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμίται, καὶ ἐκεῖνοι ὁ-

ποὺ κατοικοῦσι τὴν Μεσοποταμίαν, τὴν Ἰουδαίαν καὶ τὴν

Καππαδοκίαν, τὸν Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν,

10.

     τὴν Φρυγίαν καὶ Παμφυλίαν, τὴν Αἴγυπτον καὶ

τὰ μέρη τῆς Λιβύης ὁποὺ εἶναι ἀγνάντια εἰς τὴν Κυρή-

νην· καὶ οἱ Ρωμαῖοι οἱ ξένοι, Ἰουδαῖοι τε καὶ προσήλυ-

τοι,

11.

     Κρητικοὶ καὶ Ἀράπηδες, ἐγρικοῦμεν ὁποὺ λέ-

γουν αὐτοί, μὲ τὲς γλῶσσες τὲς ἐδικές μας, τὰ μεγαλεῖα

τοῦ Θεοῦ».

12.

     Καὶ ὅλοι ἐθαύμαζαν περισσὰ καὶ ἀποροῦσαν, λέ-

γοντες ἕνας τὸν ἄλλον: «Τί θέλει νὰ εἶναι ἐτοῦτο;»

13.

     Καὶ ἄλλοι, ἀναμπαίζοντες, ἔλεγον ὅτι εἶναι χορ-

τάτοι ἀπὸ κρασὶ γλυκόν.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

     Καὶ ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης ἀνέβαινον ὁμοῦ εἰς τὸ

ἱερόν, εἰς τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐνάτην.

2.

     Καὶ κάποιος ἄνθρωπος ὁποὺ ἦτον κουτσὸς ἀπὸ

τὴν κοιλίαν τῆς μάνας του, τὸν ἐσήκωναν, τὸν ὁποῖον

τὸν ἔβαναν κάθε ἡμέραν εἰς τὴν πόρταν τοῦ ἱεροῦ ὁποὺ

ἐλέγαν Ὡραίαν, νὰ ζητᾶ ἐλεημοσύνην ἀπ’ ἐκείνους ὁποὺ

ἐμπαίνασιν εἰς τὸ ἱερόν·

3.

     ὁ ὁποῖος, ὡσὰν εἶδε τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην ὁποὺ

ἐμέλλασι νὰ ἐμποῦσιν εἰς τὸ ἱερόν, ἐζήτα ἐλεημοσύνην.

4.

    Καὶ ὁ Πέτρος ἀνατράνισεν εἰς αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸν

Ἰωάννην καὶ εἶπε: «Γιά ἰδέ μας».

5.

     Καὶ ἐκεῖνος εἶχε τὰ μάτια του εἰς αὐτούς, ἀναμέ-

νοντας νὰ πάρει τίποτες ἀπ’ αὐτούς.

6.

     Καὶ ὁ Πέτρος εἶπεν: «Ἀσήμι καὶ χρυσάφι δὲν

ἔχω· ἀμὴ ἐκεῖνο ὁποὺ ἔχω, ἐκεῖνο σὲ δίδω. Εἰς τὸ ὄνομα

τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, σήκω ἀπάνω καὶ πε-

ριπάτει».

7.

     Καὶ πιάνοντάς τον ἀπὸ τὸ δεξιὸν χέρι τὸν ἐσή-

κωσε. Καὶ παρευθὺς ἐστερεώθησαν οἱ πατοῦνες του καὶ

οἱ ἀστραγκάλοι του·

8.

     καὶ πηδώντας ἐστάθη καὶ ἐπεριπάτει· καὶ ἐμπῆκε

μαζὶ μετ’ αὐτοὺς εἰς τὸ ἱερόν, περιπατώντας καὶ πηδών-

τας καὶ ὑμνῶν τὸν Θεόν·

9.

     Καὶ ὅλος ὁ λαὸς τὸν εἶδεν ὁποὺ ἐπεριπάτει καὶ

ὕμνει τὸν Θεόν·

10.

     καὶ τὸν ἐγνώριζαν πὼς ἦτον ἐτοῦτος ὁποὺ ἐκά-

θουνταν εἰς τὴν Ὡραίαν πύλην τοῦ ἱεροῦ ζητώντας ἐλεη-

μοσύνην· καὶ πολλὰ ἐθαύμασαν καὶ ἔγιναν ἐκστατικοὶ εἰς

ἐκεῖνο ὁποὺ τοῦ ἐσυνέβη.

11.

     Καὶ ὁ κουτσὸς ὁποὺ ἰατρεύθη ἔμεινεν ἀχώριστος

ἀπὸ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, καὶ ὁ λαὸς ὅλος, ὄντας ἐκ-

πεπληγμένος, ἔτρεξεν εἰς αὐτοὺς εἰς τὴν καμάραν ὁποὺ ἐ-

κράζετον τοῦ Σολομῶντος.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

     Καὶ κάποιος ἄνθρωπος, τὸ ὄνομά του Ἀνανίας, μαζὶ

μὲ τὴν γυναίκα του τὴν Σαπφείρα, ἐπούλησε χω-

ράφι·

2.

     καὶ ἐχώρισε διὰ λόγου του μερικὰ ἄσπρα ἀπὸ

τὴν τιμήν του, καὶ τὸ ἤξευρεν καὶ ἡ γυναίκα του, καὶ

ἔφερεν ἕνα μέρος καὶ τὸ ἔβαλεν εἰς τὰ ποδάρια τῶν ἀπο-

στόλων.

3.

     Καὶ ὁ Πέτρος τὸν εἶπεν: «Ἀνανία, διατί ἐγέμι-

σεν ὁ Σατανὰς τὴν καρδίαν σου, νὰ εἰπεῖς ψέματα εἰς τὸ

Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ νὰ ξεχωρίσεις διὰ λόγου σου ἀπὸ

τὴν τιμὴν τοῦ χωραφίου;

4.

     Ἂν τὸ ἐκράτεις, δὲν ἦτον εἰς ἐσένα; Καὶ ὡσὰν ἐ-

πουλήθη, δὲν ἦτον εἰς τὴν ἐξουσίαν σου; Διατί ἔβαλες

τοῦτο τὸ πράγμα μέσα εἰς τὴν καρδίαν σου; Δὲν ἐγέλα-

σες ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὸν Θεόν».

5.

     Καὶ ὁ Ἀνανίας, ὡσὰν ἄκουσεν ἐτοῦτα τὰ λόγια,

ἔπεσε καὶ ἐξεψύχησε· καὶ ἔγινε μεγάλος φόβος εἰς ὅλους

ἐκείνους ὁποὺ τὰ ἄκουσαν.

6.

     Καὶ ἐσηκώθηκαν οἱ νέοι καὶ τὸν ἐσυμάζωξαν, καὶ

ἔβγαλαν καὶ ἐπῆγαν καὶ ἔθαψάν τον.

7.

     Καὶ ἐπέρασαν ἕως τρεῖς ὧρες, καὶ ἡ γυναίκα του,

μὴ ἠξεύροντας ἐκεῖνο ὁποὺ ἔγινεν, ἐμπῆκε μέσα.

8.

     Καὶ ὁ Πέτρος τὴν εἶπεν: «Εἰπέ με, ἂν ἐπουλήσετε

τὸ χωράφι τόσα ἄσπρα;» Καὶ ἐκείνη εἶπε: «Ναί, τόσα».

9.

     Καὶ ὁ Πέτρος τὴν εἶπε: «Διατί ἐσυμφωνήσετε

ἐσεῖς νὰ πειράξετε τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου; Νά τὰ ποδά-

ρια ἐκεινῶν ὁποὺ ἔθαψαν τὸν ἄνδρα σου εἰς τὴν πόρταν,

καὶ θέλουσιν ἐβγάλει καὶ ἐσένα».

10.

     Καὶ παρευθὺς ἔπεσεν εἰς τὰ ποδάρια του καὶ ἐξε-

ψύχησε. Καὶ ὡσὰν ἐμπῆκαν μέσα οἱ νέοι, τὴν εὑρῆκαν

ἀπεθαμένην, καὶ ἔβγαλαν καὶ ἐκείνην καὶ τὴν ἔθαψαν κον-

τὰ εἰς τὸν ἄνδρα της.

11.

     Καὶ ἔγινε φόβος μεγάλος εἰς ὅλην τὴν ἐκκλησίαν

καὶ εἰς ὅλους ἐκείνους ὁποὺ ἀκοῦαν ἐτοῦτα.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄

     Καὶ ὁ Σαῦλος, ἀκόμη πνέοντας φοβερισμοὺς καὶ φό-

νους ἐναντία τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ἐπῆγεν εἰς

τὸν ἀρχιερέα

2.

     καὶ ἐζήτησεν ἀπ’ αὐτὸν ἐπιστολὰς εἰς τὰ συναγώ-

για ὁποὺ ἦταν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἂν εὕρει ἐκεῖ τινὰς

ὁποὺ εἶναι ἀπὸ τὴν αἵρεσιν αὐτὴν ἄνδρες καὶ γυναῖκες,

νὰ τοὺς φέρει δεμένους εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.

3.

     Καὶ παγαίνοντας, ἐκεῖ ὁποὺ ἐσίμωνεν εἰς τὴν Δα-

μασκόν, ἐξαίφνης ἔστραψε τριγύρω του ἕνα φῶς ἀπὸ τὸν

οὐρανόν·

4.

     καὶ πέφτοντας εἰς τὴν γῆν, ἄκουσε φωνὴν ὁποὺ

τὸν ἔλεγε: «Σαούλ, Σαούλ, τί μὲ διώχνεις;»

5.

     Καὶ αὐτὸς εἶπε: «Ποῖος εἶσαι ἐσύ, Αὐθέντη;» Καὶ

ὁ Κύριος τὸν εἶπεν: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς ὁποὺ ἐσὺ κα-

τατρέχεις· κακὸν ἐδικόν σου εἶναι νὰ κλοτσᾶς εἰς τὰ κεν-

τρίδια».

6.

     Καὶ ὁ Σαούλ, τρέμοντας καὶ θαμπωμένος, εἶπεν:

«Αὐθέντη, τί μὲ ὁρίζεις νὰ κάμω;» Καὶ ὁ Κύριος τὸν

εἶπε: «Σήκω καὶ ἔμπα μέσα εἰς τὴν πόλιν, καὶ θέλει σὲ

λαληθεῖ τί κάμει χρεία νὰ κάμεις».

7.

     Καὶ οἱ ἄνθρωποι ὁποὺ τὸν ἐσυνόδευαν ἐστέκουν-

ταν [ἐξεστηκότες καὶ] ἄφωνοι, ἔστοντας νὰ ἀκούουσι φω-

νὴν καὶ κανένα νὰ μὴν βλέπουσι.

8.

     Καὶ ὁ Σαῦλος ἐσηκώθη ἀπὸ τὴν γῆν· καὶ εἶχε τὰ

μάτια του ἀνοικτά, ἀμὴ κανένα ἄνθρωπον δὲν ἔβλεπε· καὶ

οἱ σύντροφοί του, βαστῶντες τον ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν ἔμπα-

σαν μέσα εἰς τὴν Δαμασκόν.

9.

     Καὶ ἔκαμε τρεῖς ἡμέρες ὁποὺ δὲν ἔβλεπε, καὶ μη-

δὲ ἔφαγε μηδὲ ἔπιε.

10.

     Καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν Δαμασκὸν ἦτον ἕνας μαθητής,

τὸ ὄνομά του Ἀνανίας· καὶ εἶπε τον ὁ Κύριος δι’ ὁράμα-

τος: «Ὦ Ἀνανία». Καὶ ἐτοῦτος εἶπεν: «Νά με ἐδῶ, Αὐ-

θέντη».

11.

     Καὶ λέγει τον ὁ Κύριος: «Σήκω καὶ σύρε εἰς τὴν

στράταν ὁποὺ κράζεται Ἴσα, καὶ ζήτησε εἰς τὸ σπίτι τοῦ

Ἰούδα κάποιον, τὸ ὄνομά του Σαῦλον [ὁποὺ εἶναι Ταρ-

σεύς]· διατὶ τούτην τὴν ὥραν προσεύχεται» –

12.

     καὶ ὁ Σαῦλος εἶδε διὰ μέσου ὁράματος ἕναν ἄν-

νθρωπον, τὸ ὄνομά του Ἀνανίαν, ὁποὺ ἐμπῆκε μέσα καὶ

ἔβαλεν ἀπάνου του τὸ χέρι του, διὰ νὰ ξαναβλέψει.

13.

     Καὶ ὁ Ἀνανίας ἀπεκρίθη: «Αὐθέντη, ἤκουσα ἀπὸ

πολλοὺς διὰ τὸν ἄνδρα τοῦτον –πόσα κακὰ ἔκαμε τοὺς

ἁγίους σου εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ.

14.

     Καὶ ἐδῶ ἔχει ἐξουσίαν ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς νὰ δέ-

σει ὅλους ὅσους ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά σου».

15.

     Καὶ ὁ Κύριος τὸν εἶπε: «Σύρε, ὅτι ἐτοῦτος εἶναι

ἀγγεῖον μου διαλεμένον, νὰ βαστάξει τὸ ὄνομά μου μπρο-

στὰ εἰς τὰ ἔθνη καὶ εἰς τοὺς βασιλεῖς καὶ εἰς τοὺς υἱοὺς

τοῦ Ἰσραήλ·

16.

     διατὶ ἐγὼ θέλω τὸν δείξει ὅσα πρέπει νὰ πάθει

αὐτὸς διὰ τὸ ὄνομά μου».

17.

     Καὶ ὁ Ἀνανίας ἐδιέβη καὶ ἐμπῆκε μέσα εἰς τὸ

σπίτι ἐκεῖνο, καὶ ἔστοντας νὰ βάλει τὰ χέρια του ἀπάνω

εἰς αὐτόν, εἶπε: «Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος ὁ Ἰησοῦς ὁποὺ

σοῦ ἐφάνη εἰς τὴν στράταν ὁποὺ ἤρχουσουν, μὲ ἔστειλεν

διὰ νὰ ξαναβλέψεις καὶ νὰ γεμισθεῖς Πνεῦμα Ἅγιον».

18.

     Καὶ παρευθὺς ἔπεσαν κάτω ἀπὸ τὰ μάτια του

ὡσὰν λέπια, καὶ ἐκείνην τὴν ὥραν ἐμεταείδε. Καὶ ὡσὰν

ἐσηκώθη, ἐβαπτίσθη·

19.

     καὶ ἔστοντας νὰ πάρει φαγί, ἐδυνάμωσε τοῦ λό-

γου του. Καὶ ἔκαμε κάμποσες ἡμέρες ὁ Σαῦλος ἐκεῖ μὲ

τοὺς μαθητὰς ὁποὺ ἦταν εἰς τὴν Δαμασκόν·

20.

     καὶ παρευθὺς μέσα εἰς τὰ συναγώγια ἐκήρυττε

τὸν Χριστόν, ὅτι ἐτοῦτος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

21.

     Καὶ ὅλοι ὅσοι τὸν ἄκουαν ἐθαυμάζουνταν καὶ ἔ-

λεγαν: «Δὲν εἶναι ἐτοῦτος ὁποὺ ἐκούρσευεν εἰς τὴν Ἱε-

ρουσαλὴμ ἐκείνους ὁποὺ ἐπικαλοῦνταν τὸ ὄνομα ἐτοῦτο,

καὶ διὰ τοῦτο ἦλθε καὶ ἐδῶ, διὰ νὰ τοὺς πάγει δεμένους

εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς;»

22.

     Καὶ ὁ Σαῦλος περισσότερον ἐδυναμώνετον καὶ ἐ-

σύγχυζε τοὺς Ἰουδαίους ὁποὺ ἐκάθουνταν εἰς τὴν Δαμα-

σκόν, βεβαιώνοντας ὅτι ἐτοῦτος εἶναι ὁ Χριστός.

23.

     Καὶ ὡσὰν ἐπέρασαν ἡμέρες πολλές, ἐσυμβουλεύ-

θηκαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν σκοτώσουν –

24.

     ἀμὴ ὁ Σαῦλος ἔμαθε τὴν ἐπιβουλήν τους. Καὶ πα-

ραφυλάγαν τὲς πόρτες μέρα καὶ νύκτα, διὰ νὰ τὸν σκο-

τώσουν.

25.

     Οἱ μαθηταὶ λοιπὸν τὸν ἐπῆραν τὴν νύκτα καὶ τὸν

ἔβαλαν εἰς ἕνα ζεμπίλι, καὶ τὸν ἐκατέβασαν ἀπὸ τὸ τει-

χιό.

26.

     Καὶ ὡσὰν ἐπῆγεν ὁ Σαῦλος εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ,

ἐδοκίμαζε νὰ κολλήσει μὲ τοὺς μαθητάς· καὶ ὅλοι τὸν ἐ-

φοβοῦνταν, διατὶ δὲν ἐπίστευαν ὅτι εἶναι μαθητής.

27.

     Ἀμὴ ὁ Βαρνάβας, παίρνοντάς τον, τὸν ἐπῆγεν εἰς

τοὺς ἀποστόλους, καὶ τοὺς ἐδιηγήθη πῶς εἰς τὴν στράταν

εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐσύντυχε μετ’ αὐτόν, καὶ πῶς

εἰς τὴν Δαμασκὸν ἐπαρρησιάσθη εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ.

28.

     Καὶ ἐσυναναστρέφετον μετ’ αὐτοὺς εἰς τὴν Ἱε-
ρουσαλήμ·

29.

     καὶ ἐπαρρησιάζετον εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰη-

σοῦ, καὶ ἐλάλει καὶ ἐφιλονίκα μὲ τοὺς Ἑβραίους ὁποὺ ἑλ-

λήνιζαν· καὶ ἐκεῖνοι ἐδοκίμαζαν νὰ τὸν ἐσκοτώσουν.

30.

     Ἀμὴ οἱ ἀδελφοί, ὡσὰν τὸ ἐγνώρισαν, τὸν ἔφε-

ραν εἰς τὴν Καισάρειαν· καὶ ἀπ’ ἐκεῖ τὸν ἔστειλαν εἰς τὴν

Ταρσόν.

31.

     Αἱ ἐκκλησίαι λοιπὸν ὁποὺ ἦτον εἰς ὅλην τὴν Ἰου-

δαίαν καὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ εἰς τὴν Σαμάρειαν εἶχαν

εἰρήνην καὶ οἰκοδομοῦνταν καὶ ἐπάγαιναν μὲ τὸν φόβον

τοῦ Κυρίου, καὶ μὲ τὴν παρηγορίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-

τος ἐπληθύνουνταν.

32.

     Καὶ περνώντας ὁ Πέτρος διὰ μέσου ὁλωνῶν, ἐ-

κατέβη καὶ εἰς τοὺς ἁγίους ὁποὺ ἐκατοικοῦσαν εἰς τὴν

Λύδδαν.

33.

     Καὶ ἐκεῖ εὑρῆκεν ἕνα ἄνθρωπον, τὸ ὄνομά του

Αἰνέαν, ὁποὺ ἐκείτετον ἀπὸ ὀκτὼ χρόνους εἰς τὸ κρεβά-

τι καὶ ἦτον παράλυτος.

34.

     Καὶ εἶπε τον ὁ Πέτρος: «Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς Χρι-

στὸς σὲ ἰατρεύει· σήκω ἀπάνου καὶ στρῶσε τὸ κρεβάτι

σου». Καὶ παρευθὺς ἐσηκώθη.

35.

     Καὶ εἶδαν τον ὅλοι ἐκεῖνοι ὁποὺ ἐκατοικοῦσαν

τὴν Λύδδαν καὶ τὸν Ἀσσάρωνα, οἱ ὁποῖοι ἐγύρισαν εἰς

τὸν Κύριον.

36.

     Καὶ εἰς τὴν Ἰόππην ἦτον κάποια μαθήτρια, τὸ

ὄνομά της Ταβιθά (ἡ ὁποία μεταγλωττιζομένη λέγεται

37.

     Καὶ τὲς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐσυνέβη καὶ ἀσθένησε

καὶ ἀπέθανε· καὶ ὡσὰν τὴν ἔλουσαν, τὴν ἔβαλαν εἰς τὸ

ἀνώγι.

38.

     Καὶ μὲ τὸ νὰ εἶναι σιμὰ εἰς τὴν Ἰόππην ἡ Λύδ-

δα, οἱ μαθηταί, ὡσὰν ἄκουσαν ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι [εἰς

τὴν Λύδδα], ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας εἰς αὐτὸν παρακα-

λοῦντες τον νὰ μὴν ὀκνήσει νὰ ἔλθει ἕως εἰς αὐτούς.

39.

     Καὶ ὁ Πέτρος ἐσηκώθη καὶ ἦλθε μαζὶ μετ’ αὐ-

τούς· ὁ ὁποῖος ὡσὰν ἦλθε, τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸ ἀνώγι,

καὶ ἐστάθηκαν τριγύρω του ὅλες οἱ χῆρες καὶ ἔκλαιαν,

καὶ τὸν ἔδειχναν τὰ πουκάμισα καὶ τὰ ροῦχα ὁποὺ ἔκα-

με ὅταν ἦταν μετ’ αὐτὲς ἡ Λαφίνα.

40.

     Καὶ ὁ Πέτρος τοὺς ἔβγαλεν ὅλους ἔξω καὶ ἔβα-

λε τὰ γόνατά του κάτω καὶ ἐπροσευχήθη, καὶ ἐγύρισεν

εἰς τὸ κορμὶ καὶ εἶπεν: «Ταβιθά, σήκω ἀπάνω». Καὶ ἐ-

κείνη ἄνοιξε τὰ μάτια της, καὶ ὡσὰν εἶδε τὸν Πέτρον, ἀ-

νεκάθισε.

41.

     Καὶ δίδοντάς την τὸ χέρι του τὴν ἐσήκωσε, καὶ

ἐλάλησε τοὺς ἁγίους καὶ τὲς χῆρες καὶ τοὺς τὴν ἐπαρά-

στησε ζωντανήν.

42.

     Καὶ ἐμαθητεύθη ἐτοῦτο εἰς ὅλην τὴν Ἰόππην, καὶ

πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.

43.

     Καὶ αὐτὸς ἀνέμεινεν ἀρκετὲς ἡμέρες εἰς τὴν Ἰόπ-

πην, σιμὰ εἰς κάποιον Σίμωνα, ταμπάκην.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄

     Εἰς ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ἔβαλε τὰ χέρια του ὁ Ἡρώ-

δης ὁ βασιλεὺς νὰ κακοποιήσει μερικοὺς ἀπὸ ἐκεί-

νους ὁποὺ ἦταν ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν.

2.

     Καὶ μὲ τὸ σπαθὶ ἐφόνευσε τὸν Ἰάκωβον, τὸν ἀδελ-

φὸν τοῦ Ἰωάννου.

3.

     Καὶ ὡσὰν εἶδεν ὅτι ἐτοῦτο ἀρέσει τοὺς Ἰουδαίους,

ἐπρόσθεσε καὶ τοῦτο, νὰ πιάσει καὶ τὸν Πέτρον (καὶ ἔλα-

χαν καὶ ἦταν ἡμέρες τῶν Ἀζύμων)·

4.

     τὸν ὁποῖον, ὡσὰν τὸν ἔπιασε, τὸν ἔβαλεν εἰς τὴν

φυλακήν, παραδίδοντάς τον εἰς δεκαέξι στρατιώτας νὰ τὸν

φυλάγουσι· θέλοντας, ὕστερα ἀπὸ τὸ Πάσχα, νὰ τὸν φέ-

ρει ἔξω εἰς τὸν λαόν.

5.

     Ὁ Πέτρος λοιπὸν ἐφυλάττετον εἰς τὴν φυλακήν·

καὶ ἡ ἐκκλησία ἐπροσεύχετον κατὰ πολλὰ πάντοτε τὸν

Θεὸν διὰ λόγου του.

6.

     Καὶ ὁπόταν ὁ Ἡρώδης ἔμελλε νὰ τὸν πάγει εἰς

τὸν λαόν, τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτον ἀνάμεσα

σὲ δύο στρατιῶτες, δεμένος μὲ δύο ἁλυσίδες· καὶ ἐφύλα-

γαν καὶ φυλακάτορες μπροστὰ εἰς τὴν πόρταν τῆς φυ-

λακῆς.

7.

     Καὶ νά καὶ ἦλθεν ἄγγελος Κυρίου, καὶ φῶς ἔλαμ-

ψε ἐκεῖ ὁποὺ ἐκάθετον· καὶ ἐκτύπησε τὴν πλευρὰν τοῦ

Πέτρου καὶ τὸν ἐσήκωσε καὶ εἶπε: «Σήκω γλήγορα».

Καὶ οἱ ἁλυσίδες ἔπεσαν ἀπὸ τὰ χέρια του.

8.

     Καὶ εἶπε τον ὁ ἄγγελος: «Ζώσου καὶ βάλε τὰ πα-

πούτσια σου». Καὶ ἔκαμεν ἔτσι. Καὶ λέγει τον: «Βάλε

τὸ ροῦχον σου καὶ ἀκολούθει μοι».

9.

     Καὶ ἐβγῆκεν ἔξω καὶ τὸν ἀκολούθαν, καὶ δὲν ἐγνώ-

ριζε ὅτι εἶναι ἀληθινὸν ἐκεῖνο ὁποὺ ἐγίνετον ἀπὸ τὸν ἄγ-

γελον, ἀλλὰ τὸν ἐφαίνετον νὰ βλέπει ὅραμα.

10.

     Καὶ ὡσὰν ἐπέρασαν τὴν πρώτην φύλαξιν καὶ τὴν

δεύτερην, ἔφθασαν εἰς τὴν πόρταν τὴν σιδερένιαν ὁποὺ

πάγει εἰς τὴν πόλιν, ἡ ὁποία μοναχή της τὼς ἀνοίχθη·

καὶ ὡσὰν ἐβγῆκαν, ἐπῆγαν ὀμπροστὰ μίαν στράταν, καὶ

παρευθὺς ὁ ἄγγελος ἐδιέβη ἀπ’ αὐτόν.

11.

     Καὶ ὁ Πέτρος, ὡσὰν ἦλθεν εἰς τοῦ λόγου του,

εἶπε: «Τώρα ἠξεύρω ἀληθινὰ ὅτι ὁ Κύριος ἐξαπέστειλε

τὸν ἄγγελόν του καὶ μὲ ἐλευθέρωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ

Ἡρώδου καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν ἐλπίδα τοῦ λαοῦ τῶν Ἰου-

δαίων.

12.

     Καὶ ὡσὰν ἐγνώρισεν, ἦλθεν εἰς τὸ σπίτι τῆς Μα-

ρίας, τῆς μάνας τοῦ Ἰωάννου ὁ ὁποῖος ἐκράζετον Μάρ-

κος, ἐκεῖ ὁποὺ ἦταν καὶ ἀρκετοὶ ἀδελφοὶ μαζωμένοι καὶ

ἐπροσεύχουνταν.

13.

     Καὶ ὡσὰν ἐκτύπησεν ὁ Πέτρος τὴν πόρταν τοῦ

προαυλίου, ἐπῆγε μία κοπέλα, τὸ ὄνομά της Ρόδη, νὰ ἀ-

κούσει κρυφά τίς εἶναι.

14.

     Καὶ ἔστοντας νὰ ἐγνωρίσει τὴν φωνὴν τοῦ Πέ-

τρου, ἀπὸ τὴν χαράν της δὲν ἄνοιξε τὸ προαύλιον, ἀμὴ

ἔδραμε μέσα καὶ εἶπε πὼς στέκεται ὁ Πέτρος μπροστὰ

εἰς τὸ προαύλιον.

15.

     Καὶ ἐκεῖνοι τὴν εἶπαν: «Λωλὴ εἶσαι;» Καὶ ἐκεί-

νη τὸ ἐβεβαίωνε νὰ εἶναι τέτοιας λογῆς. Καὶ ἐκεῖνοι ἔλε-

γαν: «Ὁ ἄγγελός του εἶναι».

16.

     Καὶ ὁ Πέτρος ἐστέκετον καὶ ἐκτύπαν. Καὶ ὡσὰν

ἄνοιξαν καὶ τὸν εἶδαν, ἐξεπλάγησαν.

17.

     Καὶ μὲ τὸ χέρι του τοὺς ἔσεισε νὰ σωπάσουν

καὶ τοὺς ἐδιηγήθη πῶς ὁ Κύριος τὸν ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν φυ-

λακήν· καὶ τοὺς εἶπε: «Εἰπέτε ἐτοῦτα τὸν Ἰάκωβον καὶ

τοὺς ἀδελφούς». Καὶ ἐβγῆκεν ἔξω καὶ ἐδιέβη εἰς ἄλλον

τόπον.

18.

     Ὡσὰν ἐξημέρωσεν, ἔγινε μεγάλη σύγχυσις εἰς

τοὺς στρατιώτας –τὸ τί νὰ ἔγινεν ὁ Πέτρος.

19.

     Καὶ ὁ Ἡρώδης τὸν ἐζήτησε, καὶ ὡσὰν δὲν τὸν

ηὗρεν, ἐξέταζε τοὺς φυλακάτορας καὶ ἐπρόσταξε νὰ πᾶσιν

νὰ τοὺς χαλάσουν. Καὶ αὐτὸς ὁ Ἡρώδης, καταβαίνοντας

ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν εἰς τὴν Καισάρειαν [[καὶ]] ἐκεῖ διέ-

τριβε.

1.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ΄

     Καὶ ὅταν ἔφθασαν εἰς τὴν Κόνιαν, ὁμοίως ἐπῆγαν εἰς

τὸ συναγώγι τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐλάλησαν τέτοιας

λογῆς, ὁποὺ πολὺ πλῆθος ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ Ἕλ-

ληνας νὰ πιστεύσουν.

2.

     Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ὁποὺ δὲν ἐπείστηκαν ἐπαρακίνη-

σαν εἰς κακὸν τὰς ψυχὰς τῶν ἐθνῶν ἐναντία τῶν ἀδελ-

φῶν.

3.

     Καὶ αὐτοὶ λοιπὸν διέτριψαν ἐκεῖ ἀρκετὸν καιρόν,

καὶ ἐπαρρησιάζουνταν μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Κυρίου, ὁποὺ

ἐμαρτύραν τὸν λόγον τῆς χάριτός του καὶ ἔδιδε νὰ γί-

νουνται σημεῖα καὶ τέρατα διὰ μέσου τῶν χειρῶν αὐτω-

νῶν.

4.

     Καὶ τὸ πλῆθος τῆς πόλεως ἐσχίσθη· καὶ μερικοὶ

ἦταν μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους, ἄλλοι ἦταν μαζὶ μὲ τοὺς

ἀποστόλους.

5.

     Καὶ ὡσὰν ἔγινεν ἡ ὁρμὴ τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν Ἰου-

δαίων, μαζὶ μὲ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν, νὰ ὑβρίσουν τοὺς

ἀποστόλους καὶ νὰ τοὺς λιθοβολήσουν,

6.

     ὡσὰν τὸ εἶδαν οἱ ἀπόστολοι ἔφυγαν καὶ ἐπῆγαν

εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας, εἰς τὴν Λύστραν καὶ εἰς τὴν

Δέρβην καὶ εἰς τὰ περίχωρα·

7.

     καὶ ἐκεῖ εὐαγγέλιζαν.

8.

     Καὶ κάποιος ἄνθρωπος εἰς τὴν Λύστραν, ἀδύνα-

τος εἰς τὰ ποδάρια, ἐκάθουντον· ὁ ὁποῖος ἦτον κουτσὸς

ἀπὸ τὴν κοιλίαν τῆς μάνας του καὶ ποτὲ δὲν ἐπεριπάτησε.

9.

     Ἐτοῦτος ἄκουε τὸν Παῦλον ὁποὺ ἐλάλει, ὁ ὁποῖος,

ὡσὰν τὸν ἀνατράνισε καὶ τὸν εἶδεν ὅτι ἔχει πίστιν νὰ

σωθεῖ,

10.

     εἶπε μὲ μεγάλην φωνήν: «Σήκω ὀρθὸς ἀπάνου εἰς

τὰ ποδάρια σου». Καὶ ἐκεῖνος ἐπήδησε καὶ ἐπεριπάτει.

11.

     Καὶ τὸ πλῆθος, ὡσὰν εἶδαν ἐκεῖνο ὁποὺ ἔκαμεν

ὁ Παῦλος, ἐσήκωσαν τὴν φωνήν τους λυκαονιστὶ καὶ εἶ-

παν: «Οἱ θεοὶ ὁμοιώθηκαν μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐκατέ-

βηκαν εἰς ἐμᾶς.

12.

     Καὶ ἔκραζαν τὸν Βαρνάβαν Δία, καὶ τὸν Παῦ-

λον τὸν ἔκραζαν Ἑρμῆν· ἐπειδὴ αὐτὸς ἦτον ὁ ἡγούμενος

τοῦ λόγου.

13.

     Καὶ ὁ ἱερεὺς τοῦ Διός, τοῦ ὁποίου ὁ ναὸς ἦτον

μπροστὰ εἰς τὴν πόλιν, ἔφερε ταύρους καὶ στεφάνια εἰς

τὸν πρόαυλον μαζὶ μὲ τὸ πλῆθος καὶ ἤθελε νὰ θυσιάσει.

14.

     Ἀμὴ οἱ ἀπόστολοι ὁ Βαρνάβας καὶ ὁ Παῦλος,

ὡσὰν τὸ ἤκουσαν, ἔσχισαν τὰ ροῦχα τους καὶ ἐπήδηξαν

μέσα εἰς τὸ πλῆθος καὶ ἔκραζαν,

15.

     καὶ ἔλεγαν: «Ὦ ἄνδρες, διατί κάμνετε ἐτοῦτα;

Καὶ ἐμεῖς ἄνθρωποι ὁμοιοπαθεῖς εἴμεστε ὡσὰν καὶ ἐσεῖς,

καὶ σᾶς εὐαγγελίζομεν νὰ γυρίσετε ἀπὸ τοῦτα τὰ ψεύ-

τικα εἰς τὸν Θεὸν τὸν ζωντανόν, ὁποὺ ἔκαμε τὸν οὐρανὸν

καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ὅλα ὅσα εἶναι μέσα εἰς

αὐτά.

16.

     Ὁ ὁποῖος εἰς τὲς ἀπερασμένες γενεὲς ἄφησεν ὅλα

τὰ ἔθνη νὰ περιπατοῦν τὲς στράτες τους·

17.

     ἀγκαλὰ καὶ δὲν ἄφηκεν ἀμαρτύρητον τοῦ λόγου

του, κάμνοντας καλοσύνες καὶ δίδοντάς μας ἀπὸ τὸν οὐ-

ρανὸν βροχὲς καὶ καιροὺς καρποφόρους, χορταίνοντας φα-

γητὰ καὶ εὐφροσύνην τὲς καρδίες μας».

18.

     Καὶ λέγοντες ἐτοῦτα, μόλις ἐκατάπαυσαν τὸ πλῆ-

θος νὰ μὴν τοὺς θυσιάσουν.

19.

     Καὶ ἦλθαν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ τὴν Κόνιαν

Ἰουδαῖοι καὶ ἐκατάπεισαν τὸ πλῆθος, καὶ ἐλιθοβόλησαν

τὸν Παῦλον καὶ τὸν ἔσυραν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν λογιά-

ζοντές τον νὰ ἀπόθανε.

20.

     Ἀμὴ ὡσὰν τὸν ἐτριγύρισαν οἱ μαθηταί, ἐσηκώθη

καὶ ἦλθε μέσα εἰς τὴν πόλιν· καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐβγῆ-

κε μαζὶ μὲ τὸν Βαρνάβαν καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Δέρβην.

5.

     Αἱ ἐκκλησίαι λοιπὸν ἐστερεώνουνταν εἰς τὴν πί-

στιν, καὶ πάσα ἡμέρα ἐπερίσσευαν εἰς τὸν λογαριασμόν.

6.

     Καὶ ὡσὰν ἐπέρασαν τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν χώραν

τὴν Γαλατικήν, ἐμποδίσθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ

λαλήσουσι τὸν λόγον εἰς τὴν Ἀσίαν.

7.

     Καὶ ὡσὰν ἤλθασιν εἰς τὴν Μυσίαν, ἐδοκίμαζαν νὰ

πᾶσιν εἰς τὴν Βιθυνίαν· ἀμὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Ἰησοῦ δὲν

τοὺς ἄφησε.

8.

     Καὶ ὡσὰν ἀπέρασαν τὴν Μυσίαν, ἐκατέβηκαν εἰς

τὴν Τρωάδα.

9.

     Καὶ ἐφάνη τὴν νύκτα εἰς τὸν Παῦλον ἕνα ὅραμα:

Ἐστέκετον ἕνας ἄνθρωπος Μακεδών, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπα-

ρακάλειε, λέγοντας: «Πέρασε εἰς τὴν Μακεδονίαν καὶ βο-

ήθησέ μας».

10.

     Καὶ ὡσὰν εἶδεν ὁ Παῦλος τὸ ὅραμα, παρευθὺς

ἐζητήσαμεν νὰ πᾶμεν εἰς τὴν Μακεδονίαν, σημαδεύοντες

ἀπὸ τοῦτο πὼς μᾶς ἐκάλεσεν ὁ Κύριος νὰ τοὺς εὐαγγελί-

σομεν.

11.

     Ἐμισέψαμε λοιπὸν μὲ καράβι ἀπὸ τὴν Τρωάδα

καὶ ἐπήγαμεν ἴσα εἰς τὴν Σαμοθράκην, καὶ τὴν ἄλλην ἡ-

μέραν εἰς τὴν Νεάπολιν·

12.

     καὶ ἀπ’ ἐκεῖ εἰς τοὺς Φιλίππους, ἡ ὁποία εἶναι

πρώτη πόλις τῆς μερίας τῆς Μακεδονίας, καὶ εἶναι κο- 

λωνία. Καὶ ἤμεσταν εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν καὶ ἐκάμαμεν

κάμποσες ἡμέρες·

13.

     καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου ἐβγήκαμεν ἔξω

ἀπὸ τὴν πόλιν εἰς τὸ παραπόταμον, εἰς ἕνα τόπον ὁποὺ

ἦτον συνήθεια νὰ προσεύχονται· καὶ ὡσὰν ἐκαθίσαμεν, ἐ-

συντυχαίναμεν μὲ τὲς γυναῖκες ὁποὺ ἐμαζώχθησαν.

14.

     Καὶ κάποια γυναίκα, τὸ ὄνομά της Λυδία, ὁποὺ

ἐπραγματεύετον πορφυρὰ πανία ἀπὸ τὴν πόλιν τῶν Θυ-

ατείρων καὶ ἐσέβετον τὸν Θεόν, ἄκουε τὸν λόγον· τῆς ὁ-

ποίας τὴν καρδίαν ἄνοιξεν ὁ Κύριος, νὰ ἔχει τὸν νοῦν της

εἰς ἐκεῖνα ὁποὺ ἐλάλειεν ὁ Παῦλος.

15.

     Καὶ ὡσὰν ἐβαπτίσθη αὐτὴ καὶ ἡ φαμελία της

ὅλη, τοὺς ἐπαρακάλεσε καὶ εἶπεν: «Ἂν μὲ κρίνετε πὼς

εἶμαι πιστὴ εἰς τὸν Κύριον, ἐλᾶτε νὰ μείνετε εἰς τὸ σπίτι

μου». Καὶ μᾶς ἐβίασε.

16.

     Καὶ ὅταν ἐπηγαίναμεν εἰς τὴν προσευχήν, μᾶς

ἀπάντησε μία σκλαβοπούλα ὁποὺ εἶχε πνεῦμα πύθωνος,

ἡ ὁποία, μαντεύοντας, ἔδιδε πολὺ διάφορον τοὺς αὐθεν-

τάδες της.

17.

     Ἐτούτη ἀκολούθησε τὸν Παῦλον καὶ ἐμᾶς, καὶ ἔ-

κραζε λέγουσα: «Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι δουλευτά-

δες τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, οἱ ὁποῖοι σᾶς διδάσκουσι

στράταν τῆς σωτηρίας».

18.

     Καὶ τοῦτο τὸ ἔκαμεν πολλὲς ἡμέρες. Καὶ ἔστον-

τας νὰ κακοφανεῖ τοῦ Παύλου, γυρίζοντας εἶπεν εἰς τὸ

πνεῦμα: «Προστάζω σε, ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χρι-

στοῦ, νὰ ἔβγεις ἀπ’ αὐτήν». Καὶ ἐκείνην τὴν ὥραν ἐβγῆ-

κεν.

19.

     Καὶ ὡσὰν εἶδαν οἱ αὐθεντάδες της ὅτι ἔχασαν

τὴν ἐλπίδα τοῦ κέρδους τους, ἔπιασαν τὸν Παῦλον καὶ

τὸν Σίλαν καὶ τοὺς ἔσυραν εἰς τὸ κριτήριον εἰς τοὺς ἄρ-

χοντας.

20.

     Καὶ ὡσὰν τοὺς ἐπῆγαν εἰς τοὺς στρατηγούς, εἶ-

παν: «Ἐτοῦτοι οἱ ἄνθρωποι συγχύζουν τὴν πόλιν μας,

ὄντας Ἰουδαῖοι·

21.

     καὶ μᾶς λέγουν τάξες τὲς ὁποῖες δὲν πρέπει νὰ

τὲς δεχόμεσθεν, μηδὲ νὰ τὲς κάμομεν ἐμεῖς ὁποὺ εἴμεστε

Ρωμαῖοι».

22.

     Καὶ τὸ πλῆθος ἐμαζώχθη καὶ ἐσηκώθηκαν ἐναν-

τία αὐτωνῶν· καὶ οἱ στρατηγοὶ ἔσχισαν τὰ ροῦχα τους

καὶ ἐπρόσταζαν νὰ τοὺς δέρνουν.

23.

     Καὶ ἔστοντας νὰ τοὺς δώσουν πολλὲς ραβδίες,

τοὺς ἔβαλαν εἰς τὴν φυλακήν· καὶ ἐπαράγγειλαν ἐκεῖνον

ὁποὺ ἐφύλαγε τοὺς δεμένους, νὰ τοὺς φυλάγει σιγούρα.

24.

     Ὁ ὁποῖος, ὡσὰν ἐπῆρε τέτοιαν παραγγελίαν, τοὺς

ἔβαλεν εἰς τὴν μέσα φυλακὴν καὶ τὰ ποδάρια τους τὰ ἔ-

βαλεν εἰς τὸ ξύλον.

25.

     Καὶ τὰ μεσάνυκτα ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας ἐπρο-

σεύχουνταν καὶ ὑμνοῦσαν τὸν Θεόν, καὶ τοὺς ἄκουαν ἐ-

κεῖνοι ὁποὺ ἦταν δεμένοι.

26.

     Καὶ παρευθὺς ἔγινε μεγάλος σεισμός, τόσον ὁποὺ

ἐσαλεύθησαν τὰ θεμέλια τῆς φυλακῆς· καὶ παρευθὺς ἄ-

νοιξαν οἱ πόρτες ὅλες, καὶ τὰ δεσίματα ὁλωνῶν ἐλύθησαν.

27.

     Καὶ ἐκεῖνος ὁποὺ ἐφύλαγε τοὺς δεμένους ἐξύ-

πνησε, καὶ ὡσὰν εἶδε τὲς πόρτες τῆς φυλακῆς ἀνοικτές,

ἔβγαλε τὸ μαχαίρι νὰ σκοτώσει τοῦ λόγου του, λογιά-

ζοντας πὼς ἔφυγαν ἐκεῖνοι ὁποὺ ἦταν δεμένοι.

28.

     Ἀμὴ ὁ Παῦλος τὸν ἐφώναξε μὲ μεγάλην φωνήν,

καὶ εἶπε: «Μὴν κάμεις τίποτες κακὸν τοῦ λόγου σου·

διατὶ ἐμεῖς ὅλοι εἴμεστεν ἐδῶ».

29.

     Καὶ ἐζήτησε φῶς καὶ ἐπήδηξε μέσα, καὶ τρομα-

σμένος ἔπεσεν εἰς τὰ ποδάρια τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Σίλα.

30.

     Καὶ ἔβγαλέ τους ἔξω καὶ εἶπεν: «Αὐθέντες, τί

κάμει χρεία νὰ κάμω νὰ σωθῶ;»

31.

     Καὶ ἐκεῖνοι τὸν εἶπαν: «Πίστευσε εἰς τὸν Κύρι-

ον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ θέλεις σωθεῖ ἐσὺ καὶ τὸ σπίτι

σου».

32.

     Καὶ τὸν ἐλάλησαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ὅ-

λους ὅσους ἦταν μέσα εἰς τὸ σπίτι του.

33.

     Καὶ τοὺς ἐπῆρεν ἐκείνην τὴν ὥραν τῆς νύκτας,

καὶ τοὺς ἔλουσεν ἀπὸ τὲς ραβδιές, καὶ ἐβαπτίσθη αὐτὸς

καὶ οἱ ἐδικοί του ὅλοι παρευθύς.

34.

     Καὶ τοὺς ἀνέβασεν εἰς τὸ σπίτι του καὶ τοὺς

ἔβαλεν ὀμπροστὰ τραπέζι, καὶ εὐφράνθη μὲ ὅλον του τὸ

σπίτι πὼς ἐπίστευσεν εἰς τὸν Θεόν.

35.

     Καὶ ὡσὰν ἐξημέρωσεν, οἱ στρατηγοὶ ἔστειλαν

τοὺς ραβδούχους, καὶ ἔλεγαν: «Ἀπόλυσε τοὺς ἀνθρώ-

πους ἐκείνους».

36.

     Καὶ ὁ δεσμοφύλαξ εἶπεν τὰ λόγια ἐτοῦτα τὸν

Παῦλον, ὅτι «Ἔστειλαν οἱ στρατηγοὶ νὰ σᾶς ἀπολύκο-

μεν· τώρα λοιπόν, ἐβγαίνοντας, σύρτε εἰς τὸ καλόν.»

37.

     Καὶ ὁ Παῦλος τοὺς εἶπεν: «Ἀφόντις μᾶς ἔδει-

ραν κοινὰ χωρὶς κρίσιν, ὁποὺ εἴμεστεν ἄνθρωποι Ρω-

μαῖοι, καὶ μᾶς ἔβαλαν εἰς τὴν φυλακήν –τώρα μᾶς ἐβγά-

ζουν κρυφά; [Δὲν γίνεται] τοῦτο ἔτσι· ἀλλὰ ἂς ἔλθουν

αὐτοὶ καὶ ἂς μᾶς ἐβγάλουσι».

38.

     Καὶ οἱ ραβδοῦχοι ἐπῆγαν καὶ εἶπαν τὰ λόγια ἐ-

τοῦτα τοὺς στρατηγούς· καὶ οἱ στρατηγοί, ὡσὰν ἄκουσαν

πὼς εἶναι Ρωμαῖοι, ἐφοβήθηκαν.

39.

     Καὶ ὡσὰν ἦλθαν, τοὺς ἐπαρηγόρησαν καὶ τοὺς

ἔβγαλαν ἔξω καὶ τοὺς ἐπαρακάλεσαν νὰ ἔβγουν ἀπὸ τὴν

πόλιν τους.

40.

     Καὶ ὡσὰν ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν φυλακήν, ἐπῆγαν μέ-

σα εἰς τὸ σπίτι τῆς Λυδίας, καὶ ὡσὰν εἶδαν τοὺς ἀδελ-

φούς, τοὺς ἐνουθέτησαν, καὶ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ

ἐδιέβησαν.

15.

     Καὶ ἐκεῖνοι ὁποὺ ἐχρεωστοῦσαν νὰ φυλάξουν καὶ

νὰ πᾶσιν τὸν Παῦλον σιγοῦρον, τὸν ἐπῆγαν ἕως εἰς τὰς

Ἀθήνας· καὶ παίρνοντες παραγγελίαν ἀπ’ αὐτὸν διὰ τὸν

Σίλαν καὶ διὰ τὸν Τιμόθεον νὰ ἔλθουσι πολλὰ γλήγορα

εἰς αὐτόν, ἐβγῆκαν.

16.

     Καὶ εἰς τοῦτο τὸ μέσον ὁποὺ ὁ Παῦλος τοὺς ἐκ-

δέχετον εἰς τὰς Ἀθήνας, ἐπικραίνετον μέσα τὸ πνεῦμα

του, βλέποντας τὴν πόλιν ὁποὺ ἦτον ὅλη γεμάτη εἴδωλα.

17.

     Καὶ ἐσυντύχαινεν εἰς τὴν συναγωγὴν τοὺς Ἰου-

δαίους καὶ ἐκείνους ὁποὺ ἦταν εὐσεβεῖς εἰς τὸν Θεόν,

καὶ εἰς τὴν ἀγορὰν ἐδίδασκε κάθε ἡμέρα ὅσους ἤθελεν

εὕρει.

18.

     Καὶ κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐπικουρείους καὶ ἀπὸ τοὺς

στωικοὺς φιλοσόφους ἐδιαλέγουνταν μετ’ αὐτόν· καὶ κά-

ποιοι ἔλεγον: «Τί τάχα θέλει νὰ εἰπεῖ ἐτοῦτος ὁ σπερμο-

λόγος;» Καὶ ἄλλοι ἔλεγαν: «Φαίνεται νὰ εἶναι μηνυτὴς

ξένων θεῶν» –διατὶ τοὺς εὐαγγέλιζε τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν

ἀνάστασιν.

19.

     Καὶ πιάνοντές τον, τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν Ἄρειον

Πάγον καὶ εἶπαν: «[Τάχα] ἠμποροῦμεν νὰ μάθομεν ποία

εἶναι ἐτούτη ἡ καινούρια διδαχὴ ὁποὺ λέγεις ἐσύ;

20.

     Διατὶ φέρνεις κάποια παράξενα πράγματα εἰς τὰ

αὐτία μας· καὶ θέλομεν λοιπὸν νὰ μάθομεν τί θέλει νὰ

εἶναι αὐτά».

21.

     Καὶ ὅλοι οἱ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξένοι ὁποὺ ἐκατοι-

κοῦσαν ἐκεῖ, εἰς ἄλλο τίποτες δὲν ἐσπούδαζαν παρὰ νὰ

λέγουν καὶ νὰ ἀκούουν τίποτες καινούριον.

22.

     Καὶ ὁ Παῦλος ἐστάθη εἰς τὴν μέσην τοῦ Ἀρείου

Πάγου καὶ εἶπεν: «Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐγὼ καθολικὰ

σᾶς βλέπω πὼς εἶστε εἰς κάποιον τρόπον εὐλαβεῖς πε-

ρισσότερον ἀπ’ ἐκεῖνο ὁποὺ πρέπει.

23.

     Διατὶ ἀπερνώντας καὶ βλέποντας τὰ σεβάσματά

σας, εὑρῆκα καὶ βωμὸν εἰς τὸν ὁποῖον ἦτον ἀπανωγε-

γραμμένον «Ἀγνώστῳ Θεῷ». Ἐτοῦτον τὸν Θεὸν τὸν ὁ-

ποῖον ἐσεῖς μὴ ἠξεύροντες λατρεύετε, ἐτοῦτον ἐγὼ σᾶς

καταγγέλλω.

24.

     Ὁ Θεὸς ὁποὺ ἔκαμε τὸν κόσμον καὶ ὅλα ἐκεῖνα

ὁποὺ εἶναι μέσα εἰς αὐτόν, ἐτοῦτος, ἔστοντας νὰ εἶναι

Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, δὲν κατοικεῖ εἰς ναοὺς

ὁποὺ γίνονται μὲ χέρια.

25.

     Οὐδὲ λατρεύεται ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων, ὡσὰν νὰ

χρειάζεται τίποτες, δίδοντας αὐτὸς εἰς ὅλα τὴν ζωὴν καὶ

τὴν πνοὴν καὶ τὰ ὅλα.

26.

     Καὶ ἀπὸ ἕνα αἷμα ἔκαμεν ὅλα τὰ ἔθνη τῶν ἀν-

θρώπων νὰ κατοικοῦσιν ἀπάνω εἰς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς·

καὶ ἐχώρισε καιροὺς [διορισμένους] καὶ τὰ ὁροθέσια τῆς

κατοικίας των,

27.

     νὰ ζητοῦσι τὸν Κύριον, ἐὰν εἰς κάποιον τρόπον

ψηλαφῶντες θέλουσι τὸν εὕρει· ἀγκαλὰ καὶ δὲν εἶναι μα-

κρὰ ἀπὸ κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς.

28.

     Διατὶ εἰς αὐτὸν ζοῦμεν καὶ κινούμεθα καὶ εἴμε-

στε· καθὼς καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἐδικούς σας τοὺς ποιη-

τὰς εἴπασι ὅτι «Τοῦ Θεοῦ γένος εἴμεστε».

29.

     Ἐπειδὴ λοιπὸν εἴμεστε γένος τοῦ Θεοῦ, δὲν χρε-

ωστοῦμεν νὰ λογιάζομεν πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ὅμοιος χρυ-

σάφι ἢ ἀσήμι ἢ πέτρες ἢ τὰ χαράγματα ὁποὺ εἶναι ἔργα

τῆς τέχνης καὶ τῆς ἐπινοίας τοῦ ἀνθρώπου.

30.

     Διατὶ τοὺς χρόνους τῆς ἀγνωσίας ὁ Θεός, ἔστον-

τας καὶ νὰ τοὺς παραβλέψει, τώρα παραγγέλλει ὅλους

τοὺς ἀνθρώπους καὶ πανταχοῦ νὰ μετανοήσουν·

31.

     διατὶ ἐδιόρισε μίαν ἡμέραν εἰς τὴν ὁποίαν μέλ-

λει νὰ κρίνει τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, διὰ μέσου

ἀνδρὸς τὸν ὁποῖον ὅρισε· καὶ τοῦτο τὸ ἐπίστωσε φανερὰ

εἰς ὅλους, ἔστοντας νὰ τὸν ἀναστήσει ἐκ νεκρῶν».

32.

     Καὶ ὡσὰν ἄκουσαν ἀνάστασιν νεκρῶν, ἄλλοι τὸν

ἐμασκάρεψαν, ἄλλοι εἶπαν: «Θέλομεν σὲ ἀκούσει πάλιν

διὰ τοῦτο τὸ πράγμα».

33.

     Καὶ τέτοιας λογῆς ὁ Παῦλος ἐβγῆκεν ἀπὸ τὴν

μέσην τους.

34.

     Καὶ κάποιοι ἄνδρες τὸν ἐκολλήθηκαν καὶ ἐπί-

στευσαν, ἀνάμεσα εἰς τοὺς ὁποίους ἦτον ἕνας καὶ ὁ Διο-

νύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης· καὶ γυναίκα, τὸ ὄνομά της Δά-

μαρις· καὶ ἄλλοι μαζὶ μετ’ αὐτούς.

10.

     Καὶ ὡσὰν εὑρισκόμασταν ἐκεῖ πολλὲς ἡμέρες,

κατέβη κάποιος ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν προφήτης, τὸ ὄνομά

του Ἄγαβος.

11.

     Καὶ ἦλθεν εἰς ἐμᾶς, καὶ ἐπῆρε τὸ ζουνάρι τοῦ

Παύλου καὶ ἔδεσε τὰ χέρια του καὶ τὰ ποδάρια του,

καὶ εἶπεν: «Ἐτοῦτα λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· ὅτι

ἔτσι θέλουν δέσει οἱ Ἰουδαῖοι εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν

ἄνδρα τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ζώνη ἐτούτη, καὶ θέλουν τὸν

παραδώσει εἰς τὰ χέρια τῶν ἐθνῶν».

12.

     Καὶ ἐμεῖς, ὡσὰν τὰ ἀκούσαμεν, τὸν ἐπαρακαλού-

σαμεν καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ ἐντόπιοι νὰ μὴν ἀνέβει εἰς τὴν

Ἱερουσαλήμ.

13.

     Ἀμὴ ὁ Παῦλος ἀπεκρίθη καὶ εἶπε: «Τί κάμετε

ὡσὰν κλαίετε καὶ συντρίβετε τὴν καρδίαν μου; Ἐγὼ εἶ-

μαι ἕτοιμος ὄχι μόνον νὰ δεθῶ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποθάνω εἰς

τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ».

14.

     Καὶ ὡσὰν δὲν μᾶς ἄκουεν, ἐσιωπήσαμεν καὶ εἴ-

παμεν: «Τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἂς γένει.»

15.

     Καὶ ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, ἔστοντας

νὰ πάρομεν τὰ ροῦχα μας, ἀναβαίναμεν εἰς τὴν Ἱερουσα-

λήμ.

16.

     Καὶ ἦλθαν κάποιοι μαθητάδες ἀπὸ τὴν Καισά-

ρειαν μαζὶ μετ’ ἐμᾶς, καὶ ἔφεραν καὶ ἕνα ἄνθρωπον εἰς

τὸν ὁποῖον ἔκαμε χρεία νὰ κονέψομεν, τὸ ὄνομά του Μνά-

σων, Κυπριώτης, παλαιὸς μαθητής.

17.

     Καὶ ὡσὰν ἐπήγαμεν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, οἱ ἀ-

δελφοὶ μᾶς ἐδέχθηκαν μὲ χαράν.

18.

     Καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν ἐμπῆκεν ὁ Παῦλος μαζὶ

μετ’ ἐμᾶς εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἦταν παρὼν καὶ

ὅλοι οἱ πρεσβύτεροι.

19.

     Καὶ ὡσὰν τοὺς ἐχαιρέτησε, τοὺς ἐδιηγοῦντον κα-

θένα ἀπὸ ἐκεῖνα ὁποὺ ἔκαμεν ὁ Θεὸς εἰς τὰ ἔθνη διὰ μέ-

σου τῆς διακονίας του.

20.

     Καὶ ἐκεῖνοι, ὡσὰν τὸ ἄκουσαν, ἐδόξασαν τὸν Κύ-

ριον καὶ εἶπαν τὸν Παῦλον: «Βλέπεις, ἀδελφέ, πόσες μυ-

ριάδες εἶναι ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ὁποὺ ἐπίστευσαν, καὶ ὅ-

λοι εἶναι ζηλωταὶ τοῦ Νόμου.

21.

     Καὶ ἔμαθαν διὰ λόγου σου ὅτι διδάσκεις ὅλους

τοὺς Ἰουδαίους ὁποὺ εἶναι εἰς τὰ ἔθνη καὶ λέγεις νὰ χω-

ρίσουν ἀπὸ τὸν Μωυσῆν καὶ νὰ μὴν περιτέμνουν τὰ παι-

δία τους, μηδὲ νὰ περιπατοῦσι κατὰ τὲς συνήθειες.

22.

     Τί λοιπόν; Βέβαια κάμει χρεία νὰ μαζωχθοῦσι

πλῆθος· διατὶ θέλουν τὸ ἀκούσει πὼς ἦλθες.

23.

     Ἐτοῦτο λοιπὸν κάμε ὁποὺ σὲ λέγομεν· ἐδῶ εἶναι

τέσσαρες ἄνδρες ὁποὺ ἔχουν ἀπάνου τους τάξιμον

[ναζιραίων].

24.

     Ἔπαρέ τους τούτους καὶ καθαρίσου μαζὶ μετ’

αὐτούς· καὶ ξόδιασε εἰς αὐτοὺς νὰ ξυρίσουν τὴν κεφα-

λήν τους· καὶ νὰ γνωρίσουν ὅλοι ὅτι ἐκεῖνα ὁποὺ ἄκου-

σαν διὰ λόγου σου δὲν εἶναι τίποτες, ἀλλὰ περιπατεῖς καὶ

ἐσὺ φυλάττοντας τὸν Νόμον.

25.

     Καὶ διὰ τὰ ἔθνη ὁποὺ ἐπίστευσαν, ἐμεῖς ἐγρά-

ψαμεν καὶ ἀποφασίσαμεν νὰ μὴν φυλάττουν κανένα πράγ-

μα τέτοιας λογῆς, παρὰ μοναχὰ νὰ φυλάγουνται αὐτοὶ

ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα, καὶ τὸ αἷμα, καὶ τὸ πνικτόν, καὶ τὴν

πορνείαν».

26.

     Τότε ὁ Παῦλος ἐπῆρε τοὺς ἄνδρας, καὶ τὴν ἄλ-

λην ἡμέραν ἐκαθαρίσθη μετ’ αὐτοὺς καὶ ἐμπῆκεν εἰς τὸ

ἱερόν, λέγοντας φανερὰ τὴν τελείωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ

καθαρισμοῦ, ἕως ὁποὺ ἐφέρθη διὰ κάθε ἕνα ἀπ’ αὐτοὺς

προσφορά.

27.

     Καὶ ὡσὰν ἔμελλαν νὰ τελειωθοῦν οἱ ἑπτὰ ἡμέ-

ρες, οἱ Ἰουδαῖοι ὁποὺ ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀσίαν, ὡσὰν τὸν

εἶδαν εἰς τὸ ἱερόν, ἐσύγχυσαν ὅλον τὸ πλῆθος καὶ ἅπλω-

σαν τὰ χέρια τους ἀπάνω του·

28.

     καὶ ἔκραζαν: «Ὦ ἄνδρες Ἰσραηλίται, βοηθᾶτε·

ἐτοῦτος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ὁποὺ διδάσκει ὅλους

εἰς κάθε τόπον ἐναντία τοῦ λαοῦ ἐτούτου καὶ τοῦ Νόμου

καὶ τοῦ τόπου· καὶ ἀκόμη ἔμπασεν Ἕλληνας μέσα εἰς τὸ

ἱερὸν καὶ ἐμαγάρισε τὸν ἅγιον ἐτοῦτον τόπον».

29.

     (Διατὶ εἴδασι πρωτύτερα τὸν Τρόφιμον ὁποὺ ἦ-

ταν ἀπὸ τὴν Ἔφεσον μέσα εἰς τὴν πόλιν μαζὶ μετ’ αὐτόν,

τὸν ὁποῖον ἐλόγιαζαν ὅτι ὁ Παῦλος τὸν ἔμπασεν εἰς τὸ

ἱερόν.)

30.

     Καὶ ἐκινήθη ὅλη ἡ πόλις, καὶ ἔγινε σύναξις τοῦ

λαοῦ, καὶ ἔπιασαν τὸν Παῦλον καὶ τὸν ἔσυραν ἔξω ἀπὸ

τὸ ἱερόν, καὶ παρευθὺς ἐσφάλισαν οἱ πόρτες.

31.

     Καὶ ἐγύρευαν νὰ τὸν σκοτώσουν, καὶ ἀνέβη ὁ λό-

γος εἰς τὸν χιλίαρχον τοῦ στρατεύματος, ὅτι «Ὅλη ἡ Ἱε-

ρουσαλὴμ ἐσυγχύσθη»·

32.

     ὁ ὁποῖος παρευθὺς ἐπῆρε στρατιώτας καὶ ἑκα-

τοντάρχους, καὶ ἔτρεξεν ἀπάνω τους. Καὶ ἐκεῖνοι, ὡσὰν

εἶδαν τὸν χιλίαρχον καὶ τοὺς στρατιώτας, ἔπαυσαν νὰ

δέρνουν τὸν Παῦλον.

33.

     Τότε ἐσίμωσεν ὁ χιλίαρχος καὶ τὸν ἔπιασε, καὶ

ἐπρόσταξε νὰ δεθεῖ μὲ δύο ἁλυσίδες· καὶ ἐρώτησε ποῖος

εἶναι καὶ τί ἔκαμε.

34.

     Καὶ ἄλλοι ἔσκουζαν ἄλλο, καὶ ἄλλοι ἄλλο μέσα

εἰς τὸ πλῆθος· καὶ μὴ ἠμπορώντας ὁ χιλίαρχος ἀπὸ τὴν

σύγχυσιν νὰ μάθει τὸ σιγοῦρον, ἐπρόσταξε νὰ τὸν πᾶσιν

εἰς τὸ κάστρον.

35.

     Καὶ ὅταν ὁ Παῦλος ἔφθασεν εἰς τὴν σκάλα –ἀπὸ

τὴν βίαν τοῦ ὄχλου, τὸν ἐσήκωναν οἱ στρατιῶται·

36.

     διατὶ ἀκολούθαν τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ ἔκρα-

ζον: «Ἔβγαλέ τον ἀπὸ τὴν μέσην».

22.

     Καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἕως εἰς τοῦτον τὸν λόγον ἄκουαν

τὸν Παῦλον, καὶ ἀπέκει ἐσήκωσαν τὴν φωνήν τους καὶ

εἶπαν: «Ἔβγαλε ἀπὸ τὴν γῆν τὸν τέτοιον [ἄνθρωπον],

διατὶ δὲν πρέπει νὰ ζεῖ».

23.

     Καὶ σκούζοντας ἐκεῖνοι καὶ ρίχνοντας τὰ ροῦχα

τους καὶ βάλλοντες κονιορκτὸν εἰς τὸν ἀέρα,

24.

     ἐπρόσταξεν ὁ χιλίαρχος νὰ πᾶσιν τὸν Παῦλον

εἰς τὸ κάστρον· καὶ εἶπε νὰ τὸν ξετάξουν μὲ τὲς κορπα-

τσιές, διὰ νὰ ἐγνωρίσει διὰ ποίαν ἀφορμὴν ἔσκουζαν τέ-

τοιας λογῆς ἐναντία του.

25.

     Καὶ ὡσὰν τὸν ἐξάπλωσαν καὶ τὸν ἔδεσαν μὲ τὰ

λουρία νὰ τὸν δείρουν, εἶπεν ὁ Παῦλος πρὸς τὸν ἑκατόν-

ταρχον ὁποὺ ἐστέκουντον ἐκεῖ, «Ἂν ἔχετε ἐσεῖς ἐξου-

σίαν νὰ δέρνετε ἄνθρωπον Ρωμαῖον χωρὶς κρίσιν».

26.

     Καὶ ὁ ἑκατόνταρχος, ὡσὰν τὸ ἄκουσεν, ἐπῆγε καὶ
τὸ εἶπε τὸν χιλίαρχον, λέγοντας: «Βλέπε τί μέλλεις νὰ
κάμεις, διατὶ ὁ ἄνθρωπος ἐτοῦτος εἶναι Ρωμαῖος».

27.

     Καὶ ὁ χιλίαρχος ἐπῆγε κοντὰ εἰς τὸν Παῦλον καὶ

λέγει τον: «Λέγε μοι, ἂν ἐσὺ εἶσαι Ρωμαῖος». Καὶ ὁ

Παῦλος εἶπε: «Ναί».

28.

     Ἀπεκρίθη ὁ χιλίαρχος καὶ εἶπεν: «Ἐγὼ ἀπέκτη-

σα ἐτούτην τὴν πολιτείαν μὲ πολλὴν ἔξοδον». Καὶ ὁ Παῦ-

λος εἶπε: «Ἀμὴ ἐγὼ εἶμαι πολίτης [τῆς Ρώμης] ἀπὸ

γεννήσεως».

29.

     Καὶ παρευθὺς ἐδιέβησαν ἀπ’ αὐτὸν ἐκεῖνοι ὁποὺ

ἔμελλαν νὰ τὸν ξετάζουν· καὶ ὁ χιλίαρχος, ὡσὰν ἔμαθε

πὼς εἶναι Ρωμαῖος, ἐφοβήθη ὅτι τὸν ἔδεσε.

30.

     Καὶ τὴν ἄλλην ἡμέραν, θέλοντας νὰ γνωρίσει τὸ

βέβαιον, τὸ τί κατηγορεῖται ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, τὸν ἔ-

λυσεν ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ ἐπρόσταξε νὰ ἔλθουν οἱ ἀρχιε-

ρεῖς καὶ ὅλη ἡ σύναξίς τους· καὶ ἐκατέβασε τὸν Παῦλον

καὶ τὸν ἔστησεν εἰς αὐτούς.

16.

     Καὶ ὅταν ἐπήγαμεν εἰς τὴν Ρώμην, ὁ ἑκατόνταρ-

χος ἐπαράδωκεν ὅλους τοὺς δεμένους τὸν μέγαν στρα-

τηγόν. Ἀμὴ ὁ Παῦλος ἐσυγχωρέθη νὰ εὑρίσκεται ξε-

χωριστά του, μαζὶ μὲ τὸν στρατιώτη ὁποὺ τὸν ἐφύ-

λαγε.

17.

     Καὶ ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, ὁ Παῦλος ἐκάλε-

σε τοὺς πρώτους τῶν Ἰουδαίων, καὶ ὡσὰν ἐμαζώχθη-

σαν, τοὺς ἔλεγεν ὁ Παῦλος: «Ἐγώ, ὦ ἄνδρες ἀδελφοί, δὲν

ἔκαμα κανένα ἐναντίον εἰς τὸν λαὸν ἢ εἰς τὰς τάξεις τὰς

πατρικάς, καὶ μὲ παράδωκαν δεμένον ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυ-

μα εἰς τὰ χέρια τῶν Ρωμαίων·

18.

     οἱ ὁποῖοι, ἔστοντας νὰ μὲ ἐξετάξουν, ἤθελαν νὰ

μὲ ἀπολύσουν, διατὶ δὲν ἦτον καμία ἀφορμὴ θανάτου εἰς

ἐμένα.

19.

     Καὶ ἔστοντας νὰ ἐναντιοῦνται οἱ Ἰουδαῖοι, ἀναγ-

κάσθηκα νὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Καίσαρα –ὄχι ἔχοντας νὰ

κατηγορήσω τίποτες τὸ ἔθνος μας.

20.

     Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν ἀφορμὴν ἐζήτησα νὰ σᾶς

ἰδῶ καὶ νὰ σᾶς ἐσυντύχω· διατὶ ἐγὼ διὰ τὴν ἐλπίδα τοῦ

Ἰσραὴλ εἶμαι δεμένος ἐτούτην τὴν ἁλυσίδα».

21.

     Καὶ ἐκεῖνοι τὸν εἶπαν: «Ἐμεῖς οὐδὲ γράμματα

ἐδεχθήκαμεν ἀπὸ τὴν Ἰουδαίαν διὰ λόγου σου, οὐδὲ ἦλθε

κανένας ἀπὸ τοὺς ἀδελφοὺς ὁποὺ νὰ λαλήσει ἢ νὰ εἰπεῖ

τίποτες κακὸν διὰ λόγου σου.

22.

     Καὶ παρακαλοῦμεν νὰ ἀκούσομεν ἀπὸ λόγου σου

τί γνώμην ἔχεις· διατὶ διὰ τὴν αἵρεσιν ἐτούτην ἠξεύρο-

μεν ὅτι παντοῦ ἐναντιεῖται».

23.

     Καὶ ἔστοντας νὰ τοῦ διορίσουν μίαν ἡμέραν, οἱ

περισσότεροι ἤλθασιν εἰς τὸ σπίτι του, τοὺς ὁποίους ἐ-

δίδασκε μαρτυρώντας τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ κα-

ταπείθοντάς τους τὰ πράγματα τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν Νό-

μον τοῦ Μωυσέως καὶ τῶν Προφητῶν, ἀπὸ τὸ ταχὺ ἕως

βράδυ.

24.

     Καὶ ἄλλοι ἐκαταπείθουνταν εἰς ἐκεῖνα ὁποὺ ἔ-

λεγεν, ἄλλοι ἀπιστοῦσαν.

25.

     Καὶ διὰ νὰ μὴν συμφωνοῦν ἀνάμεσά τους, ἐσκο-

μίζουνταν, μὲ τὸ νὰ εἰπεῖ ὁ Παῦλος ἕνα λόγον ὅτι «Καλὰ

εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου εἰς

τοὺς πατέρας μας,

26.

     λέγοντας: “Σύρε εἰς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἰπέ

–μὲ τὴν ἀκοὴν θέλετε ἀκούσει, καὶ δὲν θέλετε γρικήσει·

καὶ μὲ τὰ μάτια θέλετε βλέπει, καὶ δὲν θέλετε ἰδεῖ.

27.

     Διατὶ ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ ἐτούτου, καὶ

μὲ τὰ αὐτία τους βαρέα ἤκουσαν, καὶ τὰ μάτια τους ἐσφά-

λισαν –μήπως καὶ ἰδοῦσι μὲ τὰ μάτια τους, καὶ μὲ τὰ

αὐτία τους ἀκούσουν, καὶ μὲ τὴν καρδίαν τους γρικήσουν,

καὶ γυρίσουν, καὶ τοὺς ἰατρεύσω”.

28.

     Ἐγνωρίζετε λοιπὸν ὅτι εἰς τὰ ἔθνη ἀπεστάλη ἡ

σωτηρία τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτοὶ θέλουν τὴν ἀκούσει».

29.

     Καὶ ὡσὰν εἶπεν ἐτοῦτα ὁ Παῦλος, ἐδιέβησαν οἱ

Ἰουδαῖοι, ἔχοντες πολλὴν φιλονικίαν ἀνάμεσά τους.

30.

     Καὶ ὁ Παῦλος ἔμεινε ἐκεῖ δύο χρόνους σωστοὺς

εἰς ἕνα σπίτι ὁποὺ τὸ ἐπλήρωνε ἀπὸ λόγου του· καὶ ἐδέ-

χετον ὅλους ἐκείνους ὁποὺ ἐπάγαιναν εἰς αὐτόν,

31.

     κηρύττοντας τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδά-

σκοντας τὰ πράγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ

κάθε λογῆς παρρησίαν, χωρὶς κανένα ἐμπόδιον.

1.

ΠΑΥΛΟΥ
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Η ΠΡΟΣ
ΤΙΤΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

     Παῦλος, δοῦλος Θεοῦ, καὶ ἀπό-

στολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ

τὴν πίστιν τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ

καὶ τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, ὁ-

ποὺ εἶναι κατὰ τὴν εὐσέβειαν,

2.

     εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζω-

ῆς, τὴν ὁποίαν ἔταξεν ὁ ἀψευδὴς

Θεὸς πρωτύτερα ἀπὸ χρόνους αἰωνίους, καὶ τὴν ἐφανέ-

ρωσεν εἰς καιροὺς διορισμένους,

3.

     ἤγουν τὸν λόγον του εἰς τὸ κήρυγμα τὸ ὁποῖον

τὸ ἐμπιστεύθηκα ἐγώ, μὲ πρόσταξιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν

Θεοῦ·

4.

     εἰς τὸν Τίτον, τὸ γνήσιον τέκνον κατὰ τὴν κοινὴν

πίστιν, ἂς εἶναι χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ Πατρὸς

καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν.

5.

     Διὰ τούτην τὴν ἀφορμὴν σὲ ἄφησα εἰς τὴν Κρή-

την, διὰ νὰ διορθώσεις ἐκεῖνα ὁποὺ λείπουσι καὶ νὰ κατα-

στήσεις εἰς κάθε πόλιν πρεσβυτέρους, καθὼς ἐγὼ σὲ ὀρδί-

νιασα,

6.

     ἐὰν εἶναι κανένας ἀκατηγόρητος, μιᾶς γυναικὸς

ἄνδρας, καὶ ἔχει τέκνα πιστά, ὄχι κατηγορημένα ἀσωτεί-

ας ἢ ἀνυπότακτα.

7.

     Διατὶ ἀναγκαῖον εἶναι ὁ ἐπίσκοπος νὰ εἶναι ἀκα-

τηγόρητος, ὡσὰν οἰκονόμος τοῦ Θεοῦ· νὰ μὴν ἀρέσκει τοῦ

λόγου του, νὰ μὴν εἶναι ὀξύθυμος, νὰ μὴν εἶναι ὑβριστής,

νὰ μὴν κτυπᾶ, νὰ μὴν ἀγαπᾶ κακὰ κέρδη·

8.

     ἀλλὰ νὰ ἀγαπᾶ τοὺς ξένους, νὰ ἀγαπᾶ τὸ καλόν,

νὰ εἶναι σώφρων, δίκαιος, ὅσιος, ἐγκρατής·

9.

     νὰ κρατεῖ τὸν πιστὸν λόγον τῆς διδαχῆς, διὰ νὰ

δύνεται καὶ νὰ νουθετᾶ τοὺς ἄλλους μὲ τὴν διδασκαλίαν

τὴν ὑγιὴ καὶ νὰ ἐλέγχει ἐκείνους ὁποὺ ἐναντιοῦνται.

10.

     Διατὶ εἶναι πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι καὶ

ὁποὺ ἀπατοῦσι τοὺς λογισμούς, μάλιστα ἐκεῖνοι ὁποὺ εἶ-

ναι ἀπὸ τὴν περιτομήν,

11.

     τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ τοὺς ἀποστομώνομεν· οἱ

ὁποῖοι ὁλάκερα σπίτια γυρίζουσιν ἄνω κάτω, ἔστοντας νὰ

διδάσκουσιν ἐκεῖνα ὁποὺ δὲν πρέπει, διὰ ἄσχημον κέρ-

δος.

12.

     Κάποιος ἀπ’ αὐτούς, ἴδιός τους προφήτης, εἶ-

πεν: «Οἱ Κρητικοὶ πάντα εἶναι ψεῦστες, κακὰ θηρία, κοι-

λίες ἀκαμάτρες».

13.

     Ἡ μαρτυρία ἐτούτη εἶναι ἀληθινή· διὰ τοῦτο ἔ-

λεγχέ τους σκληρά, διὰ νὰ εἶναι γεροὶ εἰς τὴν πίστιν·