Άνθος των χαρίτων

2v
1

     Εγώ έποικα ώσπερ εκείνον οπού έναι εις ένα μέγα λιβάδιν έμορφον, ανθισμένον

και μαζώνει τες κορυφές των πλέον ομορφοτέρων βοτάνων διά να ποιήσει ένα

στεφάνιν. Ούτως και εγώ εγύρευσα και εμάζωξα κι εσύναξα από τα βιβλία οπού

λέγουν διά τες χάριτες και ελαττώματα. Και θέτω και αποδείχνω την χάρην και

5

ορθώνω την με τες γραφές των φρονίμων και με την θείαν Γραφήν. Και με ταύτα

βάνω το ελάττωμα το εναντίον της χάριτος. Και μοιράζω τούτο το βιβλίον εις

κεφάλαια ορθωμένα, διά πλέον σύντομον και γοργότερον, είτι θελήσεις να εύρεις

και να μάθεις το τίποτες της μιας χάριτος. Διά τούτο θέλω ετούτο το μικρόν μου

ποίημα να το λέγουν Άνθος χαρίτων. Και, αν τύχει τίποτες πταίσιμον, είμαι βέβαιος

10

να έναι εις την συνείδησην εκεινού οπού το αναγινώσκει και εγώ έως τώρα πέφτω

εις την παίδευσήν τους και αφήνω το πταίσιμόν μου.

Χάρην της αγάπης. Κεφάλαιον α΄

15

     Αγάπη, καληθέλησις και χαροποιότητα έναι ώσπερ ένα πράγμα, ως καθώς το

δείχνει και ο φρα Τομάσος εις το βιβλίον του.

     Και γενησίμενον τίποτες ένι το πρώτον της αγάπης, ήγουν εις εγνωριμίαν. Ως

καθώς το λέγει κι ο άγιος Αυγουστίνος, ότι ουδείς ημπορεί να αγαπήσει κανένα

πράγμα ή κανέναν άνθρωπον, εάν πρότερον αν δεν έχει εγνωριμίαν μετ’ αύτον. Και

20

ετούτο γίνεται από πέντε καθολικά του κορμίου, ήγουν εις θεωρίαν οφθαλμού, εις

ακοήν ωτίων, εις όσφρησην ρινών, εις γεύσιν στομάτων, εις ψηλάφησην χειρών.

Και ταύτα είναι η εγνωριμία το πρώτον της αγάπης. Και το πλέον γίνεται από τους

οφθαλμούς, ως καθώς το εξηγείται και ο φιλόσοφος. Ότι η πρώτη όρεξις των

ανθρώπων αρχίζει από την τοιαύτην αιτίαν, ήγουν την εγνωριμίαν. Και ταύτα

3r
25

αλλάσσει το ενθυμητικόν και έρχεται εις όρεξιν και ορμίζει μία επιθυμία της

καρδίας και επιθυμεί να έχει το πράγμα οπού ορέγεται. Και ετούτη η επιθυμία γίνεται

από μίαν ελπίδα, ότι ελπίζει να έχει εκείνο οπού ορέγεται. Και ετούτο έναι η χάρις

της αγάπης και η ρίζα αυτής κι έναι και θεμέλιον μέγα εις όλες τες χάριτες, ως καθώς

γράφει και ο φιλόσοφος. Και ο φρα Τομάσος αποδείχνει ότι καμίαν χάρην ουκ

30

ημπορεί να έναι χωρίς αγάπην και όλες έχουν αρχήν απ’ αύτην. Και όποιος θέλει να

ποιήσει την χάρην από το ελάττωμα, ας ιδεί εκείνο οπού θέλει να ποιήσει, εάν

ορμίζει από την χάρην της αγάπης ή όχι, και εις αυτό θέλεις εγνωρίσει αλήθειαν. Και

ετούτο ημπορεί να ιδεί ο καθεείς οπού έναι φρόνιμος εις την γνώσην να εβλέπει καλά

τα ίδια της χάριτος και του ελαττώματος.

V
1

Χάρην της χαράς. Κεφάλαιον γ΄

Η χαρά, οπού είν’ τίποτε της αγάπης κατά τον Πρισίαμον, έναι ανάπαυσις και

στεργάμενη της ψυχής, διά να χαίρεται από κάποιαν όρεξην, ως καθώς πρέπει.

5

Ο Ιησούς είπεν: Η ζωή του ανθρώπου έναι η χαρά της καρδίας. Και, οπού

χαίρεται περίσσα και εις πράγματα οπού δεν πρέπουν, ουκ έναι χαρά, αμή έναι

ελάττωμα.

1

Ελάττωμα της λύπης. Κεφάλαιον δ΄

     Λύπη, οπού είν’ ελάττωμαν και εναντίον της χαράς, ως καθώς και ο Μακρόμπιος

είπεν, έναι εις πράγματα τρία: Το πρώτον έναι όταν ο άνθρωπος λυπείται από τίποτες

5

V

πράγμα πλεότερον παρά οπού πρέπει· και ετούτη λογάται καθαρή λύπη. Το δεύτερον

έναι όταν ο άνθρωπος ούτε κάμνει ούτε λέγει ούτε σκοπά κανέναν πράγμα, αμή

στέκει ώσπερ έναν νεκρόν· και αυτό το λέγουν οκνείαν και έναι πολλά μέγα

ελάττωμα. Το τρίτον έναι ότι διά κανένα ελάττωμα ο άνθρωπος σκοπίζει πολλά· και

αυτό έναι ελάττωμα της κακής καρδίας. Και έναι εις χίλιες αφορμές, ως καθώς λέγει

10

ο Ιπποκράτης, και έναι κλωνάριν της λωλίας. Και από την λύπην έρχεται το

ελάττωμα της δεσπεραροσύνης, οπού έναι το μεγαλύτερον κρίμα εις τον κόσμον,

καθώς ο προφήτης λέγει.

     Και ημπορεί να ομοιάσεις την λύπην εις τον κόρακαν, διότι, όποταν εβλέπει τα

πουλία του ότι γένουνται άσπρα, λοιπόν λυπείται τόσον, ότι μισεύει και αφήνει τα,

15

διότι ου πιστεύει ότι είναι εδικά του, διατί δεν είναι μαύρα ώσπερ εκείνον. Και δεν

του αρέσουν, εωσού να ποιήσουν μαύρα πτερά. Και μέσα εις τούτο ζουν με την

δροσίαν του ουρανού. Ακόμη λυπείται πλέον όταν χάσει τα πουλία του παρού άλλον

όρνεον.

     Ο Χριστός είπεν: Κάλλιος έναι ο θάνατος παρά την λυπημένην ζωήν.

7v
20

V

     Ο Πλάτων είπεν: Μηδέν δώσεις λύπην εις την ψυχήν σου, αμή εξέβαλέ την όσον

ημπορείς, διότι πολλοί απέθαναν και δεν έναι κανένα διάφορον εις αύτο.

Ακόμη: Ώσπερ δοκιμάζουν το ασήμι και το χρυσάφι εις την φωτίαν, ούτως

δοκιμάζουνται και οι άνθρωποι εις τους πειρασμούς.

     Ο Πλάτων είπεν: Ο άνθρωπος ο φρόνιμος δεν πρέπει να λυπείται διά καμίαν

25

αφορμήν.

     Ο Σωκράτης είπεν: Οπού δεν λυπείται από τα πράγματα τα χαϊμένα, η καρδία του

αναπεύεται και η γνώσις φωτίζεται.

10

Χάρην της παιδεύσεως. Κεφάλαιον ια΄

     Παίδευσις έναι, κατά τον φρόνιμον, έναι εναντίον τίποτες της αγάπης, να

παιδεύεις άλλον μετρημένα με έργον ή με λόγον ως πρέπει. Και εκείνος οπού δεν

έχει μέτρον να παιδεύει, εύκολα εξηβαίνει από την χάρην της παιδεύσεως και η

παίδευσις έναι εις το ελάττωμα της ανελεημοσύνης.

     Ο Σολομών είπεν: Η μωρία έναι δεμένη εις την καρδίαν του παιδίου, αμή η

1

εντροπή πνίγει την μωρίαν. Και ο άνθρωπος αν το δείρει με ένα λουρί, ουδέν

αποθνήσκει, αμή μάλλον παιδεύεται.

     Και ημπορεί να ομοιάσεις την χάρην της παιδεύσεως εις τον λύκον, διότι όταν

υπάγει πούπετα διά να κλέψει, και αν κτυπήσει το ποδάριν του, ήγουν θέλοντα διά

να το παιδεύσει διά να μηδέν κάμει άλλη φοράν έκτυπον.

20

Ο Σολομών είπεν: Είτις παιδεύει άλλον, μεγαλύτερην χάρην ακαρτερεί κοντά

του.

     Ο Σένακας είπεν: Ο άνθρωπος ο φρόνιμος από αλλουνού ελάττωμαν παιδεύει τον

εμαυτόν του.

     Ακόμη: Αν αγαπάς τον φίλον σου, παίδευέ τον κρυφίως.

25

     Ο Σολομών είπεν: Η παίδευσις αρέσει, εάν αληθινή είν’ η κατηγορία.

     Ο Διογένης είπεν: Οπού θέλει να έναι ηγαπημένος από τον φίλον του, ας τον

παιδεύει κρυφίως. Ότι η γλυκεία παίδευσις η κρυφή προξενεί αγάπην, και η φανερή

προξενεί χολήν.

30

     Ο Κάτων είπεν: Εάν παιδεύεις τινάν και αυτός δεν θέλει την παίδευσήν σου, εάν

ένι ακριβός σου φίλος, μηδέν τον αφήσεις να μηδέν τον παιδεύσεις.

     Ο Πλάτων είπεν: Έβλεπε μη παιδεύεις τον φίλον σου ομπρός εις άλλους ή όταν

35

έναι μανιωμένος.

V
1

     Διά την παίδευσην γράφει εις το <Πα>λαιόν ότι: Ήτον είς και επαρέγγειλέν του

πολλές φορές ο Μωυσής να αφήσει τον λαόν του Θεού να στέκεται εις ειρήνην, οπού

τους είχεν διά σκλάβους του, και εκείνος να γυρίσει εις αύτον. Και εσφίχθη τόσον η

καρδία του, ότι ουδέν ηθέλησε να τους αφήσει. Και ο Θεός, θέλοντα διά να τον

5

παιδεύσει, διά να γυρίσει προς αύτον, έστειλέν του από τες οργές αυτού. Και η

πρώτη οργή ήτον αίμα. Η δεύτερη ήτον πλήθος βαθράκων. Η τρίτη ήτον μύγες

πλήθος από πάσας γενεάς. Η τετάρτη ήτον κούνουπες και εσκέπασαν την γην. Και η

πέμπτη ήτον χαλάζι, και εκατάλυσεν όλα τα δένδρη. Και η έκτη ήτον θανατικόν των

ζώων των πρωτοτόκων. Και η εβδόμη ήτον σκότος ψηλαφητόν, ότι ουδείς εθεώρει

10

είς του άλλου. Και η ογδόη ήτον ακρίς, και κατέφαγεν πάντα τον καρπόν της γης. Η

ενάτη ήτον θάνατος εις όλα τα πρωτότοκα παιδία της Αιγύπτου. Και, ουκ ήθελεν

παιδευθήναι απ’ ετούτες, ο Θεός έστειλεν μίαν παίδευσιν. Και αυτή ήτον η δεκάτη,

το οποίον απέθανεν ατός του με τον λαόν του όλον. Και αυτός ήτον ο φαραώς οπού

εδίωκεν τον λαόν του Θεού.

5

Χάρην της ορθότητος. Κεφάλαιον ιζ΄

     Ορθότητα έναι, ως καθώς ο Τερέντσιος είπεν, έναι ότι να έχεις καθαρήν και

άξιαν πίστην και να μηδέν δείχνεις ένα δι’ άλλον.

Και ημπορεί να ομοιάσεις την ορθότητα εις τους γερανούς, οπού έχουν ένα

βασιλέα και όλοι τον δουλεύουν ορθά παρά κανέναν πράγμα. Ότι την νύκτα εκείνην,

οπού κοιμούνται, και βάνουν τον βασιλέα εις την μέσην τους και έτεροι στέκουν το

10

γύρο. Και τότε βάνουν άλλους δύο και κάμνουν βίγλαν, διότι να μηδέν κοιμηθούν.

Στέκουν με το ένα ποδάριν εις την γην, και το έτερον σηκώνει το απάνω, και βάνει

μέσα εις το ποδάριν του λιθάρι, ο τρόπος ότι, αν αποκοιμηθεί, πέφτει το λιθάρι και

κτυπά. Και ετούτο έναι από την πολλήν ορθότητα οπού έχουν ομού, και διά να μηδέν

αφαλίσουν τον βασιλέα και την επίλοιπον συντροφία οπού στέκουν εις το θάρρος

15

V

εκείνου.

     Ο Σεδεκίας είπεν: Οπού χάσει την πίστην του, πλέο τίποτες ουκ έχει να χάσει.

     Ο Σολομών είπεν: Πολλοί άνθρωποι εισίν †σιγανοί †, αμή ορθοί ολίγοι

ευρίσκονται.

     Ο Σωκράτης είπεν: Ας είσαι ορθός εις εκείνον οπού σου ενεμπιστεύεται και ας

20

είσαι βέβαιος να έχεις καλόν τέλος.

     Ο ’Βενάλες είπεν διά την πραγματείαν του κόσμου τούτου: Άλλος τα δοξάζει και

άλλος τα κατεργίζει, έξω από δύο πράγματα, ήγουν την ορθότητα και την αλήθειαν,

οι πάντες όλοι τα δοξάζουν.

25
18v

     Διά την ορθότητα αναγινώσκουν εις τες Ιστορίες της Ρώμης: Ως ήτουν πιασμένος

ο βασιλεύς Μάρκος από τους Καρταζινέους, οπού είχαν μάχην με τους Ρωμάνους,

έστειλάν τον εις την Ρώμην αποκρισάρην, διά ν’ αλλάξουν τους πιασμένους οπού

είχαν οι Ρωμάνοι από τους Καρταζινέους. Και, ποιούντα την βουλήν εις το παλάτιν

30

V

της Ρώμης, εσηκώθη ο βασιλεύς Μάρκος οπού ήτον πιασμένος από τους

Καρταζινέους και είπεν: «Εγώ βουλεύω σας να μηδέν ποίσετε άλλαξην, επειδή οι

Ρωμάνοι οπού είναι εις την Καρταζέναν πιασμένοι, είναι όλοι μικροί άνθρωποι και

όλοι γέροντες και αδιαφόρετοι. Και εκείνοι της Καρταζένας οπού είναι πιασμένοι εις

την Ρώμην εισίν όλοι από τους μεγαλυτέρους ανθρώπους της Καρταζένας και εισίν

35

όλοι νέοι και χρήσιμοι και καλοί εις προθυμίαν της μάχης». Και ωσάν επήραν την

βουλήν, όλοι εστάθησαν εις τον λόγον του. Και εκείνος, διά να μηδέν τσακίσει την

πίστην, εγύρισεν εις την φυλακήν εις την Καρταζέναν, ως καθώς έταξεν.

Ελάττωμα της φαλσίας. Κεφάλαιον ιη΄

40

     Φαλσία, οπού έναι εναντίον ελάττωμα της ορθότητος, έναι κατά τον Νόμον να

ειπείς ένα και να κάμεις άλλο και να δείχνεις καρδίαν να γελάσεις άλλον διά τίποτες

πράγμα. Δημηγερσία έναι να δημηγερτέψεις άλλον οπού ενεμπιστεύεται εισέ σένα.

Πονηρία έναι να έχεις κακόν σκοπόν και να σκοπείς κακόν σκοπόν εις την ψυχήν

45

V

σου, διά να ποιήσεις πονηρίαν, και εξεβαίνει η ’ποψία.

     Ο φρα Τομάσος είπεν: ’Ποψία έναι διά να σκοπάς τίποτες κακόν δι’ άλλον διά

τίποτες ανάξιον λογισμόν. Και γίνεται η εποψία από αφορμές τέσσαρες: Το πρώτον

ο άνθρωπος έναι ώσπερ εκείνον. Το δεύτερον έναι ότι εις εκείνον οπού έχει ο

άνθρωπος υποψίαν έναι συνηθισμένος να πράττει κακόν. Το τρίτον έναι διατί ο

50

19r

άνθρωπος θέλει κακόν άλλου, διά τούτο πιστεύει εύχολα κακόν δι’ αυτόν. Το

τέταρτον έναι διά πολλά πράγματα οπού εδοκίμασεν. Και έναι διαφωνία από

υποψίαν εις ζηλείαν. Υποψία έναι διότι να σκοπάς τίποτες ανάξιον κακόν δι’ άλλον,

και έναι ελάττωμα. Ζηλεία έναι διά να φοβείται ο άνθρωπος οπού αγαπάς να μηδέν

ποίσει τίποτες κακόν οπού να έναι διά ατιμίαν του και ζηλείαν. Αλήθεια είναι δύο

γενεές ζηλείες: η μία έναι ελάττωμα και η ετέρα ουχί.

55

     Και ημπορεί να ομοιάσεις την φαλσία εις την αλουπού, ότι, όταν πεινάσει και δεν

εύρει τίποτες να φάγει, πέφτει εις τον κάμπον και στέκεται εξαπλωμένη, τα ποδάρια

της ώσπερ να ήτον ψόφια, και εξηβάζει την γλώτταν της έξω ωσάν ψόφια. Και τα

πουλία υπάν το γύρο της, θαρρούν ότι ψόφια έναι. Και εκείνη, όταν ιδεί ότι

60

εθάρρευσαν απάνω της, και αυτή αρπάζει και πιάνει όσα σώσει. Και έχει και άλλες

πολλές φαλσίες, το οποίον αφήνω τα διά την μακρολογίαν.

5

Χάρην της ευνουχείας. Κεφάλαιον λγ΄

     Ευνουχεία έναι, ως καθώς είπεν ο Τούλιος, έναι μία χάρις, το οποίον

δικαιολογημένα σαλιβώνει το ελάττωμα της πορνείας.

     Και ημπορεί να ομοιάσεις την χάρην της ευνουχείας εις το τρυγόνιν, το οποίον

10

ουδέν αλησμονεί τον σύντροφόν του. Και, αν τύχει και αποθάνει ένα από τα δύο, το

έτερον πάντα φυλάττει ευνουχεία και ποτέ ου βρίσκει άλλον σύντροφον. Και

πάντοτε κάμνει μοναξήν ζωήν και ποτέ ουδέν πίνει νερό καθάριον, ούτε εις χλωρόν

δένδρον καθίζει.

     Ο άγιος Ιερώνυμος είπεν διά την χάρην της ευνουχείας: Σωστή έναι η χάρις της

15

ευνουχείας, ότι εύκολα καταλύεται οπού δεν σαλιβώνει τους οφθαλμούς, την

γλώτταν και την καρδίαν.

     Εις το Βιβλίον του Ελαττώματος λέγει ότι: Οπού ουδέν φυλάττει άξια την

ευνουχείαν εις το ελάττωμάν του, τυχαίνει να προσέχει πρώτα πράγματα έξι: Το

πρώτον έναι από το φαγί το περίσσιον, ότι εις το Πατερικόν λέγει ότι, ώσπερ έναι

V

20

δυνατόν να σβέσει τον λαμπρόν της ιστίας να έναι εις τα άχυρα, ούτως έναι δυνατόν

να χαλινώσεις την πυράν της ορέξεως της πορνείας, έσοντα το κορμί χορτασμένον.

Το δεύτερον έναι να φεύγεις την οκνείαν· ο ’Βίδιος είπεν: Φεύγε την οκνείαν και την

πορνείαν να σβέσεις. Το τρίτον έναι ότι να προσέχει ο άνδρας και η γυναίκα να

μηδέν συνηθούν αντάμα, διότι, να εβλέπουν να μη αμαρτέψουν πλέο πράγμα έναι

25

παρά νεκρόν να αναστήσεις. Το τέταρτον έναι να προσέχεις από τες ρουφιάνες και

από ανθρώπους οπού αναγκάζουν εις την πορνείαν· ο άγιος Γρηγόριος είπεν: Ουκ

έναι κανένα ελάττωμα και ούτως εύχολα να τσακίζει την σάρκα ωσάν η πορνεία,

διότι έναι ελάττωμα της φύσης, διά τούτο τυχαίνει να έχει προσοχήν πλέο παρά τα

άλλα ελαττώματα. Το πέμπτον έναι να μηδέν στέκεις εκεί οπού έναι το ελάττωμα της

30

29r

πορνείας ή όπου το ποιούν ή όπου το ’φηγούνται· ο άγιος Σιλβέστρος είπεν: Το

ελάττωμα της πορνείας έναι καμωμένον ώσπερ και την μαϊμού, οπού θέλει να

ποιήσει ό,τι βλέπει και είτι πολεμούν άλλοι. Το έκτον έναι ότι να προσέχεις να μηδέν

ακούεις τραγούδια, χορούς και παιγνίδια· ο Πυθαγόρας είπεν: Τα χλωρά χόρτα

γένονται αποκάτω του νερού και η πορνεία γεννάται από την ακοήν τραγούδια,

35

V

χορούς και παιγνίδια.

     Διά την χάρην της ευνουχείας λέγει εις το Πατερικόν ότι: Μία καλογραία, οπού

ήτον εις μοναστήριον οπού ήτανε οι καλογρές, εις την χώραν όπου ήτον, ο βασιλεύς

ηγάπησεν την καλογραία. Και, ως την εζήτησεν πολλές φορές διά να ποίσει το

θέλημα του αφεντός εκείνου, και η καλογραία ποσώς δεν ηθέλησεν. Και μίαν ημέραν

40

εκίνησεν ατός του ο αφέντης με μανία πολλή και εδιέβη εις το μοναστήριον των

καλογραίων και εξέβαλεν αυτήν έξω του μοναστηρίου στανέο, διά να την υπάγει εις

το παλάτιν του. Της ώρας εκείνης, εβλέποντα η καλογραία ότι ουδέν την αφήνει να

ζητήσει ελεημοσύνην ούτε παρακάλεσιν ότι να μηδέν πάρει την παρθενίαν της, διότι

ήτον υποταμένη του Χριστού, και, αν του αρέσει, να την αφήσει εις το μοναστήριον,

45

να δουλεύει του Θεού, εκείνη ερώτησεν τον βασιλέα: «Διατί το έκαμες εις εμένα

πλέο παρά τας άλλας καλογραίας του μοναστηρίου;». Οπού ήσαν άλλες

ομορφότερες απ’ αύτην. Και ο βασιλεύς αποκρίθην και είπεν: «Εγώ ορέγομαι τους

οφθαλμούς σου οπού είναι ούτως έμορφοι». Και ευθύς η καλογραία είπεν: «Επειδή

είσαι ούτως ηγαπημένος εις τους οφθαλμούς μου, να σε αφήσω να χορτάσεις όσον

50

χρήζεις. Άφησ’ με λοιπόν πρώτον να απέλθω εις το κελίον μου, διά καμπόσα ρούχα

οπού έχω». Και ο αφέντης της ώρας όρισεν και άφηκάν την. Και αυτή εδιέβη εις το

κελίον της και εξέβαλεν τους οφθαλμούς αυτής τους δύο. Και εμήνυσεν η καλογραία

του αφεντός και είπεν: «Επειδή εσύ είσαι ούτως ηγαπημένος εις τους οφθαλμούς

τούς εμούς, λάβε τους και ποίησε είτι σου αρέσει!». Όμως δε της ώρας εδιέβη ο

55

αφέντης πολλά μανιωμένος, και η καλογραία εφύλαξεν την παρθενίαν της. Και

ηθέλησε κάλλιον να χάσει τα ομμάτιά της παρά την παρθενίαν της, ως καθώς λέγε

το ευαγγέλιον του Χριστού.

Ελάττωμα της πορνείας. Κεφάλαιον λδ΄

60

     Πορνεία, οπού έναι εναντίον ελάττωμα της ευνουχείας, έναι, ως καθώς διηγείται

εις το Βιβλίον του Ελαττώματος, έναι εις τέσσαρα τίποτες: Το πρώτον έναι πορνεία,

όταν ο άνδρας και η γυναίκα ουδέν εισίν πανδρεμένοι και πέφτουν ομού. Το

δεύτερον έναι ότι να θελήσει να συνηθά ο άνδρας και η γυναίκα αυτού έξω από την φύσην.

Το τρίτον έναι όταν είς συγγενής πέφτει με την συγγενάδα του. Το τέταρτον

65

29v

έναι η αμαρτία οπού ποιούν εναντίον της φύσης, το οποίον δεν έναι διά να το

ειπούμεν, τόσον έναι παράλογον της αμαρτίας ετούτης.

     Ο άγιος Ιερώνυμος είπεν: Δύσκολον έναι εις τον πλούτον διά να φυλάξει τινάς

ευνουχεία.

     Ο άγιος Γρηγόριος είπεν: Η πορνεία χωνεύει το κορμίν, μαγαρίζει την ψυχήν,

70

παίρνει τες χάριτες, κλέπτει το καλόν όνομα, πταίει τον άνθρωπον και δολώνει τον

Θεόν.

     Διά το ελάττωμα της πορνείας προξενάται η δουλοσύνη. Ως καθώς είπεν ο

Τούλιος, εκείνος μη κρίνει άλλους οπού είναι από κάτω εις πορνείαν.

Μάλλον τον κρένω πλέον δούλον παρά τους δούλους μου τους αγορασμένους.

75

V

Και ημπορεί να ομοιάσεις την πορνείαν εις την νυκτερίδα, οπού έναι το πλέο

πορνικόν πράγμα του κόσμου. Ότι από την περίσσιαν όρεξην οπού έχει εις τούτο,

ουδέν φυλάγει καμίαν φυσικήν όρεξην και ορδινίαν εις την φωλέαν του ως καθώς

ποιούν τα έτερα πράγματα, αμή αρσενικόν με αρσενικόν και θηλυκόν με το θηλυκόν,

ως καθώς ευρίσκουνται, εσμίγουν ομού.

80

     Ο άγιος Μπερνάρδος είπεν: Ουδέ σ’ ένα αμάρτημα χαίρεται ο διάβολος τόσον

παρά εις την πορνείαν. Και η αφορμή έναι αύτη: Διότι εκείνος ημπορεί να ποιήσει

τες άλλες όλες αμαρτίες εξού εκείνην. Διά τούτο να εύρεις <ουκ> αραιά ότι οι πλέο

άνθρωποι αμαρτεύουν εις το ελάττωμα της πορνείας.