καλαπόδι, το, ουσ. [<μσν. καλαπόδιν <μτγν. καλαπόδιον, υποκορ. του αρχ. καλάπους και καλόπους (= ξύλινο ποδάρι)], ξύλινο ομοίωμα του κάτω ποδιού, που χρησιμεύει για την κατασκευή παπουτσιών ή για να δίνει τη σωστή φόρμα στα παπούτσια·
- βρέχει καλαπόδια, βλ. συνηθέστ. ρίχνει καλαπόδια·
- είναι (για) να ξερνάς καλαπόδια! ή είναι (για) να ξερνάει κανείς καλαπόδια! α. είναι πάρα πολύ άσχημος, είναι αποκρουστικός: «ούτε να κάνεις τον κόπο να τη δεις, γιατί είναι για να ξερνάς καλαπόδια». β. αηδιάζω, σιχαίνομαι υπερβολικά με αυτό που βλέπω ή που ακούω: «άρχισε ο απατεώνας πάλι τις θεωρίες του περί τιμιότητας και ήταν για να ξερνάς καλαπόδια! || τον χτυπούσαν δέκα νοματαίοι, ηλικιωμένο άνθρωπο, κι ήταν η κατάσταση για να ξερνάει κανείς καλαπόδια!»·
- ρίχνει καλαπόδια, βρέχει ραγδαία: «όλο τ’ απόγευμα έριχνε καλαπόδια»·
- την έβαλα στο καλαπόδι, (στη γλώσσα της αργκό για γυναίκα) της επέβαλα τη σεξουαλική πράξη: «την πήρα στο δωμάτιο και την έβαλα στο καλαπόδι». Στην περίπτωση αυτή παρομοιάζεται το πέος με το καλαπόδι και το γυναικείο αιδοίο με το παπούτσι.