γυροβολιά, η, ουσ. [<μσν. γυροβολιά <ρ. γυροβολώ], η γρήγορη και πλήρης περιστροφή του σώματος, ιδίως σε δημοτικό χορό·
- δίνω μια γυροβολιά, βλ. φρ. ρίχνω μια γυροβολιά·
- δίνω τις γυροβολιές μου, βλ. φρ. ρίχνω τις γυροβολιές μου·
- κάνω μια γυροβολιά, βλ. φρ. ρίχνω μια γυροβολιά·
- κάνω τις γυροβολιές μου, βλ. φρ. ρίχνω τις γυροβολιές μου·
- παίρνω μια γυροβολιά, βλ. φρ. ρίχνω μια γυροβολιά·
- παίρνω τις γυροβολιές μου, βλ. φρ. ρίχνω τις γυροβολιές μου·
- ρίχνω μια γυροβολιά, κάνω μια χορευτική φιγούρα με μια πλήρη περιστροφή του σώματός μου, ιδίως σε δημοτικό χορό: «μόλις άκουσε το κλαρίνο, σηκώθηκε κι έριξε μια γυροβολιά»·
- ρίχνω τις γυροβολιές μου, χορεύω, ιδίως δημοτικό χορό: «κάθε φορά που πηγαίνουμε στο χωριό κι έχει πανηγύρι, ρίχνω κι εγώ τις γυροβολιές μου»·
- τον φέρνω γυροβολιά, α. τον μεταχειρίζομαι διπλωματικά, τον πείθω, τον ξεγελώ, τον εξαπατώ: «αυτός μπορεί να φέρει γυροβολιά και το διάβολο». β. τον νικώ: «είναι πολύ δυνατός και μόνο εσύ μπορείς να τον φέρεις γυροβολιά»·
- φέρνω μια γυροβολιά, βλ. φρ. ρίχνω μια γυροβολιά·
- φέρνω τις γυροβολιές μου, βλ. φρ. ρίχνω τις γυροβολιές μου.