αστράφτω, ρ. [<αρχ. ἀστράπτω], αστράφτω. 1. λαμποκοπώ: «αστράφτει από χαρά || αστράφτει από καθαριότητα». 2. (για λεία και στιλπνή επιφάνεια) αντανακλώ τις φωτεινές ακτίνες: «η θάλασσα ήταν ήρεμη σαν λάδι κι άστραφτε κάτω απ’ το δυνατό καλοκαιριάτικο ήλιο». (Λαϊκό τραγούδι: το ’να πόδι του στον ήλιο τ’ άλλο πόδι στο φεγγάρι. Το δικό μου παλικάρι. Κάμα δίκοπη π’ αστράφτει η ματιά του και μ’ ανάφτει. Χίλιοι δεν τον κάνουν ζάφτι. Πώς τον αγαπώ!). 3. (για συναισθήματα) δηλώνει έντονη εκδήλωση: «τα μάτια του άστραψαν απ’ τη χαρά που ένιωσε || όλο του το πρόσωπο άστραφτε απ’ τον ενθουσιασμό που τον κατείχε». 4. αστράφτει,(γ΄ εν. πρόσ.) ρίχνει αστραπές: «σήμερα αστράφτει απ’ το πρωί». (Αντάρτικο τραγούδι: βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα). (Ακολουθούν 13 φρ.)·
- αν δεν αστράψει, δε βροντά κι αν δε βροντά, δε βρέχει, έκφραση με την οποία υπογραμμίζουμε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο αίτιο και στο αποτέλεσμα: «πήγε και πήδηξε μια άγνωστη χωρίς καπότα και κόλλησε έιτζ. -Αν δεν αστράψει, δε βροντά κι αν δε βροντά, δε βρέχει»·
- αστράφτει και βροντά, α. είναι εξαγριωμένος και συμπεριφέρεται με λόγια ή με έργα πολύ σκληρά, πολύ βάναυσα: «απ’ το πρωί αστράφτει και βροντά, γιατί έπιασε τους εργάτες του να κωλοβαράνε». (Λαϊκό τραγούδι: εις την απελπισία μου με το Θεό μαλώνω, ’κείνος αστράφτει και βροντά μα ’γω δε μετανιώνω). β. (για αγορητές) μιλάει έντονα, με πάθος και με ύφος επιθετικό: «όταν ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής ο τάδε βουλευτής, αστράφτει και βροντά»·
- άστραψε το μάτι του, βλ. λ. μάτι·
- μου (σου, του) άστραψε να…, ξαφνικά μου γεννήθηκε η επιθυμία να…: «εκεί που καθόμασταν ήσυχα στο μπαράκι, μου άστραψε να πάω στα μπουζούκια κι έφυγα βολίδα || μπορείς να μου πεις γιατί ξαφνικά σου άστραψε να φύγεις;»·
- μου άστραψε στο μάτι, βλ. λ. μάτι·
- του άστραψα ένα ζίλι, βλ. λ. ζίλι·
- του άστραψα  ένα μπάτσο ή του άστραψα μια μπάτσα, βλ. λ. μπάτσος·
- του άστραψα ένα σκαμπίλι, βλ. λ. σκαμπίλι¹·
- του άστραψα ένα φούσκο, βλ. λ. φούσκος·
- του άστραψα ένα χαστούκι, βλ. λ. χαστούκι·
- του άστραψα μια ανάποδη, βλ. λ. ανάποδος·
- του άστραψα μια σφαλιάρα, βλ. λ. σφαλιάρα·
- του άστραψα μια φάπα, βλ. λ. φάπα.