προφήτης, ο, θηλ. προφήτισσα, η, ουσ. [<αρχ. προφήτης], ο προφήτης. 1. αυτός που μπορεί να προφητεύει, που έχει τη δυνατότητα να προλέγει (να προβλέπει) τα μέλλοντα: «δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιο προφήτη, γιατί, κάθε φορά που λέει κάτι, μέσα σε λίγο καιρό επαληθεύεται». (Λαϊκό τραγούδι: ενόμισα πως θα ’μουνα παντοτινά πολίτης, μα πήρα τον ασύρματο και έγινα προφήτης). 2. λέγεται και με ειρωνική διάθεση: «σιγά, ρε προφήτη, που θα γίνουν έτσι τα πράγματα!»·
- απ’ αυτόν οι νόμοι κι οι προφήτες κρέμονται, βλ. λ. νόμος·
- γίνε προφήτης και κράτα τα μισά ή γίνε προφήτης και πάρε τα μισά, βλ. φρ. κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο·
- κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο, αναφέρεται στην ανεκτίμητη ικανότητα του ανθρώπου να τοποθετεί τις καταστάσεις στις πραγματικές τους διαστάσεις και με τους σωστούς συνδυασμούς να αποφεύγει τις κακοτοπιές, ή να προαισθάνεται τις επικερδείς πτυχές ενός γεγονότος, να καταλήγει στους σωστούς χειρισμούς και να αποκομίζει υλικά οφέλη: «καλά, ρε παιδάκι μου, δεν κατάλαβες πως ο τύπος ήταν απατεώνας κι είχε βάλει στο μάτι τα λεφτά σου; -Κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο»·
- οι μετά Χριστόν προφήτες, βλ. φρ. όλοι οι μετά Χριστόν προφήτες γάιδαροι·
- όλοι οι μετά Χριστόν προφήτες γάιδαροι, έκφραση με την οποία δεν παραδεχόμαστε, αμφισβητούμε τη σοβαρότητα των προβλέψεων κάποιου: «εγώ δε θα διακινδυνέψω καμιά πρόβλεψη, γιατί όλοι οι μετά Χριστόν προφήτες γάιδαροι κι εγώ δε θέλω να γίνω γάιδαρος». Πρβλ.: το τσιφτετέλι χόρευε δεν ήταν και προφήτης μετά Χριστόν εξέλιπεν των προφητών το είδος (Τραγούδι)·
- ουδείς προφήτης στον τόπο του, λέγεται για τους ικανούς, τους αξιόλογους ανθρώπους που η αξία τους αναγνωρίζεται από τους ξένους και όχι από τους συμπατριώτες τους ή από τον κύκλο τους. Η έκφραση κρύβει και μια δόση πικρίας· βλ. και φρ. του φτωχού ο άγιος δόξα δεν έχει, λ. άγιος·
- προφήτης είσαι! βλ. συνηθέστ. φρ. μάγος είσαι! λ. μάγος.