μπαίγνιο κ. παίγνιο, το, ουσ. [<αρχ. παίγνιον]. 1. ο περίγελος: «έγινες το μπαίγνιο του κόσμου με τα καμώματά σου». 2. το αντικείμενο εμπαιγμού ή εξαπάτησης: «δε θα γίνω εγώ μπαίγνιο δικό σου»·
- έγινε μπαίγνιο στα χέρια (κάποιου), βρίσκεται στην απόλυτη διάθεση, εξουσία κάποιου: «απ’ τη μέρα που γνώρισε εκείνον τον πλούσιο, έγινε μπαίγνιο στα χέρια του»·
- είναι μπαίγνιο στα χέρια (κάποιου), βλ. φρ. έγινε μπαίγνιο στα χέρια (κάποιου).