μέσος
μέσος,
-η, -ο, επίθ. [<αρχ. μέσος], μέσος·
-
εν μέση οδώ, βλ. λ. οδός·
-
η μέση οδός, βλ. λ. οδός·
-
μέση ηλικία, βλ. λ. ηλικία·
-
μέση λύση, βλ. λ. λύση·
-
ο μέσος άνθρωπος, βλ. λ. άνθρωπος·
-
ο μέσος δρόμος, βλ. λ. δρόμος·
-
ο μέσος πολίτης, βλ. λ. πολίτης.
πολίτης
πολίτης, ο, ουσ. [<αρχ. πολίτης], ο πολίτης·
-
καλός πολίτης! ευχή σε στρατευμένο να απολυθεί ή ευχή σε στρατευμένο που
μόλις απολύθηκε. (Τραγούδι: καλός πολίτης,γιε μου,
καλό σου στόλισμα, να σβήσει απ’ τ’ όνομά μας εκείνο το διαόλισμα)·
-
ο μέσος πολίτης, αυτός που στα πλαίσια μιας κοινωνίας συγκεντρώνει τα
χαρακτηριστικά της πλειοψηφίας: «ο μέσος πολίτης στην Ελλάδα έχει άγνοια νόμων»·
-
ο πρώτος πολίτης της χώρας, ο αρχηγός του κράτους, ο πρόεδρος της
δημοκρατίας ή ο πρωθυπουργός: «οι ένοπλες δυνάμεις παρέλασαν μπροστά απ’ τον
πρώτο πολίτη της χώρας».