αρσενικός κ. σερνικός, -ή κ. -ιά, -ό, επίθ. [αρχ. ἀρσενικός], αρσενικός. 1. που ταιριάζει σε άντρα: «αντρικές συνήθειες || αντρική μπέσα || αντρική συμπεριφορά». 2. (για εργαλεία ή εξαρτήματα) που ένα μέρος του τμήματός του προεξέχει κατάλληλα, για να προσαρμόζεται σε τμήμα κάποιου άλλου που έχει υποδοχή: «για την ένωση των δυο καλωδίων, χρειάζονται ένα αρσενικό φις κι ένα θηλυκό (βλ. λ.). Από την εικόνα του πέους που εισέρχεται στο αιδοίο. 3α. το αρσ. ως ουσ. ο αρσενικός, αυτός που έχει έντονα τα χαρακτηριστικά του άντρα, ο επιβήτορας: «είναι τόσο αρσενικός, που τον λαχταρούν όλες οι γυναίκες». β. αυτός που έχει τη συμπεριφορά ενός γνήσιου άντρα: «αυτός κρατάει το λόγο του, γιατί είναι αρσενικός». 4. το θηλ. ως ουσ. η αρσενική κ. η αρσενικιά, η λεσβία: «κάνει μπαμ από χίλια μέτρα πως η κόρη του τάδε είναι αρσενικιά». 5. το ουδ. ως ουσ. το αρσενικό, επιτείνει την έννοια του ο αρσενικός (α): «όταν ξυπνήσει μέσα του το αρσενικό, δεν μπορεί να του αντισταθεί καμιά γυναίκα». (Λαϊκό τραγούδι: δυο αδελφές μπήκαν στο μπαρ και ψάχνουν για κορίτσια και μόλις δουν αρσενικό την πέφτουνε στα ίσια)·
- αρσενικιά πουτάνα, βλ. λ. πουτάνα.